چند تن از قهرمانان وزنه برداري شهرستان در گفتگو با خبرنگار فرصت از وضعيت هيئت وزنه برداري خميني شهر گلايه كردند.

فرصت بدون قضاوت درباره اين اظهارات و ضمن محفوظ دانستن حق مسئولان تربيت بدني شهرستان و هيئت وزنه برداري براي پاسخگويي، اقدام به انتشار سخنان اين قهرمانان ورزشي مي نمايد. نام اين ورزشكاران به درخواست آنها و به رسم امانت نزد ما محفوظ خواهد ماند. البته مصاحبه فوق پیش از صدور حکم سرپرستی جواد محمدی برای هیأت وزنه برداری و در زمان مسوليت عابدي رئيس قبلي هيئت انجام شده بود اما خود ورزشکاران مصاحبه کننده معتقد بودند برای بیان درد دل های آنها مصاحبه چاپ شود وگرنه از انتخاب سرپرست جدید هیأت وزنه برداری راضی بودند.

يكي از قهرمانان وزنه برداري شهرستان گفت: سالها وزنه برداري با حضور يك رئيس ثلبت اداره شد و اين مديريت هم اين ورزش را در شهرستان دچار مشكلات زيادي كرده و عدم احساس مسئوليت باعث شده اين ورزش در شهرستان در آستانه نابودي قرار گيرد، در شهرستان های ديگر به وزنه برداران براي شركت در مسابقات پول نيز مي دهند اما در حالي كه ما چنين توقعي نداريم از كمترين امكانات و توجهات مسؤولين محروم هستيم.

او ادامه داد: آقاي عابدي رئيس [قبلي] هيئت وزنه برداري داراي چند سمت است كه همين امر باعث شد زماني براي رسيدگي به وزنه برداري نداشته باشد و بارها چه در دوره آقاي امين زاده و چه در دوره آقاي كماليان به اين وضعيت اعتراض كرديم.

یکی دیگر از وزنه برداران گفت: ما با کمترین امکانات و در باشگاههای خصوصی به تمرین می پردازیم در حالی که سالن وزنه برداری استادیوم محلی برای تمرین پیشکسوتان شده است. سالن وزنه برداری زرین شهر دارای هشت تخت استاندارد است اما ورزشکاران شهر باید روی تخت های غیر استاندارد و در سايه بی توجهی مسؤولین وزنه بزنند.

وی افزود: ما مجبوریم در مسابقات آموزش و پرورش شرکت کنیم که هم مسؤولان فعالی دارد و هم قدرشناس هستند اما هیأت وزنه برداری حاضر نیست یک لباس را در اختیار ورزشکار قرار دهد. ما از هیچ مسؤولی انتظار نداریم چشم بسته قضاوت کند اما خواهشمندیم صحبت های ما و صحبت های رئیس هیأت را بشوند و سپس عادلانه قضاوت کنند. ایشان بیایند ادعا کنند که حتی یک آبمیوه به ورزشکاران داده اند؟ چرا ما نباید یک وزنه بردار ملی پوش داشته باشیم؟

این ورزشکاران که چند ماهی است در اعتراض به تصمیمات هیأت، وزنه نمی زنند افزودند: چند سال پیش برای اعزام به مسابقات به ما بلیط اتوبوس واحد دادند و جالب اینکه برای وزنه زدن لباس متحد الشکل نیز نداشتیم و با لباس های شخصی مسابقه دادیم. در بسیاری از مسابقات به دلیل عدم حضور یک نفر مسؤول چه در وزن کشی و چه در امتیاز دهی حق شهرستان ضايع شد و هیچ کس اعتراض هم نکرد. چرا باید ما در فاصله سه چهار روز از برگزاری مسابقات با خبر شویم که مجبور شویم بدون آمادگی وزنه بزنیم؟ آن طور که شنیده ایم فرماندار شهرستان عنایت ویژه ای به ورزش دارد و برای حل مشکل وزنه بردای تقاضای وقت ملاقات با ایشان را نموده ایم.

يكي از وزنه برداران كه نایب قهرمان اسبق كشور است افزود: ايشان که از حضور ما نااميد شدند روي به ورزشكاران بازنشسته آورده و آنها در مسابقات شركت كردند كه مقام هفتم يا هشتم حاصل آن براي خميني شهر بود. بارها و بارها تا آستانه مصالحه پيش رفتيم اما قصد همكاري ندارند و تنها راه حل موجود تغييرات است.

وزنه برداران مذكور درخواست خود را ينگونه بيان داشتند: «ما از رئيس اداره تربيت بدني و مسئولين اين سؤال را داريم مگر نه اينكه ورزش به ورزشكاران زنده است پس چرا وزنه برداري در سيطره يك نفر قرار دارد؟ چرا هيچگاه نظر ما را درباره وضعيت هيئت وزنه برداري نپرسيدند؟» و هزاران چراي بي پاسخ ديگر.