یادش به خیر آن روزها که توی مدارس بوستان وگلستان وکلیله دمنه خوانده می شد وبرای دانش آموزان در غالب شعر وداستان حکایاتی نقل می شد که عاقبت مجاورت ومراودت ودوستی های نا متعادل ونا معقول ونا میمون برملا می شد.این آموزش ها سبب می شد که افراد از اوان طفولیت باخطرات رفتارهای نا مناسب آشنا شوندوطوری پرورش یابند که هم کمتر در معرض خطر باشند وهم کمتر به محیط خود آسیب برسانند.واین یعنی فرهنگ سازی و پرورش آدمهای با رفتار مناسب که امروزه به عنوان شهروند تلقی می شوند .

این مقدمات آورده شد تا به موضوعی به پردازیم که امروزه به معضلی تبدیل شده است .به گفته معاونت خدمات شهری متاسفانه تعدادی از شهرنشینان زباله های خود را به جای اینکه در زمان مقرر وجلوی محل زندگی وکسب خود بگذارند تا جمع آوری وحمل شود، آنها را در محل های نامناسب- واز نظر خودشان مناسب یعنی سر خیابان -مانند جویهای آب وکنار درختان واطراف تیرهای برق ویا زمین های بایر رها می کنند.اقدام وعادت غلطی که شهروندان همه روزه در گوشه وکنار شهرآنرا مشاهده می کنندوگاه وبی گاه به آن معترض می شوند.حال شاید اگر امروز کلیله ودمنه ای نگارش می یافت یکی از داستانهایش درد ودل درختانی بود که در مجاورت زباله وجودشان به آتش کشیده شده است باعنوان (عاقبت مجاورت زباله با درخت)