شهر یک نظام پویاست وفضای آن تحت تأثیر روابط جغرافیایی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی همواره در حال تغییر و تحول است. بی توجهی به تعادل در ساختار شهری و بافت قدیمی شهر در گذشته نه چندان دور، سبب دوگانگی در بافتهای شهر شده است.بافت های قدیمی و فرسوده شهری مخصوصاً در مراکز شهرها از مشکلات مهم امروزی مدیران شهری می باشد. امروزه بافت های فرسوده با بحران بسیار جدی، فراگیر و رو به گسترش مواجه است به طوری که بسیاری از شهرها را با پدیده فرسایش محله های شهری روبرو کرده است. این فرسایش سبب افت زندگی اجتماعی در این محله هامی شود. متروک و نیمه متروک شدن بناها، مسکن نامناسب و نابهنجار و نزول کیفیتهای اجتماعی اقتصادی از عوارض فرسایش است.

در زندگی شهری جدید ، سکونت گاه نیاز مبرم به زیرساخت های حمل و نقل، دسترسی به تأسیسات و تسهیلات شهری دارند. به همین دلیل زندگی در محله های کهن و قدیمی را دچار مشکل می کند. همین امر سبب می شود تا ساکنین اصلی این بافتها به ویژه آنان که از استطاعت مالی برخوردار ند به تدریج از این محله ها به بخش های جدیدتر نقل مکان نموده و به جای آنان افرادی از اقشار کم درآمد و مهاجر ساکن شوند که باعث مشکلات اجتماعی و فرهنگی فراوان وجدید ی به وجود میآورد. چاره اندیشی برنامه ریزان و طراحان شهری و مدیران شهری در چنین شرایطی واجب و ضروری استتا از عمیق ترشدن مشکلات جلوگیری شود. ساماندهی بافت فرسوده از طریق ایجادشبکه های ارتباطی مناسب و رساندن تسهیلات و خدمات شهری موجبات ارتقاء کیفیت بافت و احیای آنرا فراهم می کند.

ساخت وساز تدریجی وبدون نقشه مدون وایجاد معابر به تبعیت ازآن در بخش مرکزی شهر سبب همخوان نبودن نیازهای ترافیکی و مقطع عرضی معابر در این بخش شده است، به گونه ای که ناگزیر کلیه معابر بخش مرکزی به صورت یک طرفه تعریف شده است. این موضوع باعث مشکلات زیادی در شبکه معابر بخش مرکزی شهر شده و تبادلات ترافیکی را در این بخش با مشکلات زیادی همراه نموده است. شبکه نامناسب معابر شهر به طور مشخص بر عملکرد حمل و نقل عمومی آن تأثیر گذار گذاشته، به گونه ای که اثرات آن را به طور مشخص بر روی نوع طراحی خطوط و مسیر وسایل حمل و نقل عمومی می توان مشاهده نمود . عملکرد تاکسیرانی نیز با توجه به عدم گردش میدانی شبکه معابر مرکزی و طولانی بودن مسیرها دچار اختلال گردیده است. لذا جهت رفع کلیه مشکلات فوق نیاز مبرم به احداث شریانی شرقی- غربی بامقطع عرضی مناسب ضروری به نظر می رسد.

لازم به ذکر است که شهرداری و شورای ترافیک شهر هرازگاهی طرحهایی ارائه می کنند تا بخشی از مشکلات تردد در خیابانهای مرکزی شهر را حل کنند، این طرحها عمدتا گذرا و فاقد اثرگذاری هستند، چرا که به کمبود زیرساختهای شهری در خمینی شهر توجه نمی کنند و تنها درصدد حل موقتی مسئله بوده اند. لذا مهمترین نقش خیابان مرکزی، روانسازی ترافیک خیابانهای مرکز شهر و حرکت میدانی اتوموبیل ها مخصوصاً حمل و نقل عمومی (تاکسی) می باشد.

کلیه مسئولین و مدیران شهری آگاه هستند که احداث بلواری با مقطع عرضی 36و 30 متری در این منطقه می تواند باعث پیامدهای ذیل گردد:
الف- نوسازی: با تجدید بناهای بافت فرسوده و ایجاد بافتهای جدید
ب- حفاظت: جلوگیری از انحطاط ارزشهای کالبدی، اقتصادی و اجتماعی
ج- بهسازی: ارتقای کیفیت زندگی از نظر زیست محیطی و فرهنگی و روانی
د- هویت بخشی: تقویت احساس تعلق و افزایش جاذبه های شهری
ه- روان سازی ترافیک: تقویت حمل و نقل همگانی و ایجاد جریانهای میدانی شبکه معابر