هنگامی که یک نفر شصت سال زندگی کند، نصفش شب است. / نصف روزها را (که نصف نصف عمر است) به خاطر غفلت و نادانی نمی داند طرف راست برود یا طرف چپ (در زندگی استقلال و تجربه ندارد.) / یک سوم از نصف روزها هم صرف ثروت، حرص به جمع آوری دنیا و به کار و کسب و تامین زن و فرزند می گذرد./ باقی مانده عمر هم مریضی و پیری است، فکر کوچ کردن و منتقل شدن است. / با چنین وضعی شخصی که علاقه به عمر دراز داشته باشد نادان است زیرا تقسیم به همان ترتیبی است که گفتم.

افسوس که عمر من به افسوس گذشت

در صحبت جاهلان منحوس گذشت

عمری که بود مصرف آن علم و عمل

دائم به خیال نام و ناموس گذشت

 

از کتاب دیوان امیرالمومنین امام علی (ع) ترجمه مصطفی زمانی صفحه 316