مجموعه شعر سپید «نهنگ ها عاشق می شوند» سروده سمیه یزدی در اردیبهشت ماه سال جاری منتشر شد. به گزارش خبرنگار فرصت آنلاین، اولین مجموعه شعر این شاعر با عنوان نهنگ ها عاشق می شوند، در اردیبهشت ماه 94 توسط انتشارات داستان در 500 شماره منتشرگردید. این مجموعه شامل 67 قطعه شعر سپید کوتاه است که در 72 صفحه با قیمت 6500 تومان به بازار آمده است.

 

با نگاهی گذرا بر این دفتر درمی یابیم که شعر یزدی شعری تلخیص شده و پیراسته، خالی از حواشی و زوائد است. با بیشترین توان بیان در کمترین تعداد واژگان. ایجازی که یک واقعیت دراماتیزه را در متن شعر مطرح ساخته و درگیر عواطف انسانی می کند. دل به دریا می زنی/ نهنگ ها عاشق می شوند

از دیگر ویژگی های شعر وی، هنر جزیی نگری اوست که اکثر منتقدان بر این باورند که این خصیصه ذاتا در وجود زنان نهفته است و آنچنان که در اشعار شاعران زن نمود دارد، در شعر آقایان دیده نمی شود.
در می زنی/ بی صدا/ کلید را توی در می چرخانی/ بی صدا/ از پله ها بالا می آیی/ بی صدا/ نمی شنوم/ حس می کنم آمدنت را

در شعر فوق پارداکس پنهانی کلمه «بی صدا» و تکرارش، هرگونه صدایی را نقض می کند و به زیبایی به کار برده شده است و شاعر با استفاده از جزییات یک روایت کلی را مطرح می سازد. گفتنیست هم در این شعر و هم در اشعار دیگر این مجموعه مشکل ناشنوایی شاعر به گونه ای با استفاده از کلماتی چون صدا، شنیدن و موقعیت ها و فضاهای استعاری عنوان شده است.

و اما به نظر بنده چیزی که توجه مخاطب را در این مجموعه جلب می کند تجربی بودن شعر اوست. او همه جا خودش با تمام ویژگی های فردی و جنسیتی اش حضور دارد. آن گونه که اگر مخاطب با نام شاعر آشنا نباشد با خواندن اشعارش پی به جنسیت وی خواهد برد. گاهی زنی است که با تمام دغدغه های روزمره و زنانه اش، شاعرانه به پدیده ها می نگرد و از آن روایتی شاعرانه می سازد و گاه مادریست که دلواپسی هایش را می سراید.

از شیر می گیرمت/ در دهان گرگ می گذارمت/ قانون جنگل/ همیشه همین بوده است
در این شعر که یکی از زیباترین اشعار این مجموعه است به گونه ای نمادین یک کلان روایت بیان شده است. استفاده از کلماتی چون گرگ و شیر و جنگل و مراعات نظیری که بین آنهاست همچنین ایهامی که کلمه شیر دارد و استفاده از پهنای نمادینی که این مراعات در بستر تاریخی و فرهنگی دارد به کارایی شعر می افزاید. قانون جنگل نیز که شکل آشنای انسان امروزه است. جنگل به عنوان قوی ترین کلمه استعاری در متن به کار برده شده است. شباهت بین دو ضمیر انسانی من و تو و در کنار هم قرار گرفتن آنها در متن به شکل نمادین متن کمک کرده است.

دکتر شفیعی کدکنی برای اولین بار به این موضوع اشاره نمود که ما در شعر یک من فردی، یک من اجتماعی و یک من جهانی داریم و تلاش شاعران باید به گونه ای باشد که به من جهانی دست یابند و آن زمان است که صدایشان به کل جهان خواهد رسید.

ضمیر من در این شعر از من شخصی گذشته و به یک من اجتماعی رسیده است و از آن مهمتر اشتراک نگاه مولف و مخاطب است که این نگاه، نگاهی انسانیست و دردی که مشترک بین همه انسان هاست.
به نظر بنده این مجموعه به عنوان اولین اثر این شاعر اثری موفق بوده و شاعرش آینده ای روشن را پیش روی خواهد داشت.