عَمَله زمین کَن: کارگری که زمین را شخم می زند.

مختصی: عمدا

غاز قُلَنگی: ناهموار، جسم ناهموار، شخص بسیار لاغر

کِنِس: خسیس

کَله مال: لبریز

کُروک، تو کروک بودن: تو فکر بودن، ( تو کروکه = تو خودشه )

کوزَه او انداختن: بادکش کردن موضع درد

کَل کَلی: نامنظم، سری که درست اصلاح نشده باشد.

کل دُمبی: حیوانی که دمش کنده شده

کلشکه: چفت در

گُس پا: از خانواده بندپایان ( شبیه کنه)

گوله: زمین زراعی کوچک

گُجار: شکاف

گُرُپ گُرُپ: صدای بم ناشی از ضربه خوردن روی چیزی

گرگ انداز: روده بزرگ گوسفند

لُنج تاباندن: حرکتی در لب به نشانه کم محلی و تمسخر ( ... هر وقت منا میبینه لُنج میتابونه )

مافَنگی: بی دست و پا، لاغر مردنی و بی جون

دَقَزه: درز

صندوقچی ملوس: کفش دوزک

کفتر بچه: نوعی از گلابی

کَچه شدن: خیط شدن

سُسِه شدن: خیط شدن

جانالوس: چاپلوس، تملق گوی شدید

تیزلک انداختن: بالا و پایین پریدن

تی پا: لگد محکم برای تنبیه یا دعوا

چک رویی: سیلی

کِرَک: مرغ

کِرکرَک: بلدرچین

کِرک سلیمون: هدهد

کُت کِنه: خارپشت، اصطلاحا آدم سیریش

قوزولی موزولی: آدم ریز نقش و زبر و زرنگ

موش عروچک: سنجاب

موسوره: راسو

عروچک: عروسک

مقبول: زیبا و دلپسند

دلالگی: واسطه گری برای خواستگاری، معرفی خانواده ها به هم

ماینه: دختر دم بخت

اُشتویی: عجله ای

پاختر: فاخته

مرغ کوکومه، بی بی کوکومه: جغد

غلاغ جاره: کلاغ جارک

عاشق دلاله: پرستو یا پرنده ای شبیه به آن

پنداری: به گمانم

دِلِنگون: آویزون

بُر: گروه گروه شدن

پس غازیدن: پس زدن