کسانی که بدون هیچگونه چشمداشتی عهده دار آموزش قرآن به متقاضیان بوده اند. بی تردید ذکر نام همه این اساتید که هر کدام ده ها سال عهده دار تعلیم و تربیت بوده اند خارج از این مقوله است. با این حال در اینجا تلاش گردیده تا به مناسبت ماه مبارک رمضان ماه نزول قرآن و جهت تقدیر از زحمات آنان و بزرگداشت آنان یادی از خادمان و حاملان قدیمی قرآن گردد. بر همین اساس در ابتدا به معرفی دو تن از اساتید بزرگ و حافظ قرآن پرداخته و در ادامه به بخشی از اسامی اساتید باسابقه قرآن شهرستان اشاره شده است؛

 

آمیرزا عبدالله: حافظ و مدرس قرآن
عبداله ملک متولد 1307 معروف به آمیرزا عبداله یکی از مدرسان و حافظان بزرگ قرآن در خمینی شهر بود که نزدیک به 50 سال به امر تدریس قرآن اشتغال داشت و توانست شاگردان زیادی را پرورش دهد.

حاج عباس آقا محمدی در این باره می گوید: ایشان تحصیلکرده نجف بود. بعد که به خمینی شهر برگشت در مسجد آیت الله جبل عاملی هر شب کلاس قرآن داشت و به جز آن در مسجد گلوله، مسجد گاردر و مسجد حجت(عج) تدریس می کرد. امین و معتمد آیت الله جبل عاملی بود و حاج شیخ احترامی خاص برای او قائل بود.

او ادامه می دهد: شغل او بافندگی بود و هزینه اش را از این طریق به دست می آورد و ریالی بابت تدریس قرآن نمی گرفت.
آقامحمدی به سبک تدریس او هم اشاره کرده و می گوید: آمیرزا عبداله درکنار آموزش قرائت قرآن، تفسیر و احکام هم می گفت. بر صرف و نحو تسلط داشت و بر ادای صحیح کلمات تاکید داشت.

این شاگرد قدیمی در مورد خصوصیات اخلاقی استاد می گوید: او خیلی کم حرف بود. تا سوال نمی کردیم جواب نمی داد. وقتی هم که سوال می کردیم لحظاتی تامل می کرد و بعد جواب می داد. خیلی به اخلاق و احکام مقید بود. گاهی که شاگردان او را به تفرجگاهی دعوت می کردند تا مطمئن نمی شد که خوردنی ها از راه حلال خریداری شده به چیزی لب نمی زد. در مدت ارتباط با ایشان هرگز او را عصبانی ندیدم.

حاج محمود طاهری از دیگر شاگردان او هم می گوید: آمیرزا عبداله از اساتید معروف و شناخته شده قرآن بود که بخش زیادی از مردم به ویژه در ورنوسفادران او را می شناسند و همیشه از او به نیکی یاد می کنند. حافظ کل قرآن و استاد قرائت و تجوید بود. قرآن که می خواندیم ایرادهای ما را می گرفت بدون اینکه قرآن جلوی ایشان باز باشد. همه نوع شاگردی هم پای درس ایشان می آمد از نوجوان 12 ساله تا پیرمرد 70 ساله.
این مدرس قرآن در سال 74 سکته ناقص کرده و خانه نشین شد و نهایتا در سال 1381 از دنیا رفته و در قبرستان گاردر به خاک سپرده شد.

 

حاج شیخ احمد صفری
مرحوم حاج شیخ احمد صفری حافظ کل قرآن و از اساتید برجسته قرآن بود. او مردی وارسته بود که از راه گیوه دوزی و تعمیر کفش امرار معاش می کرد و اکثر اوقات شاگردان خود را در مغازه گیوه دوزی پذیرا می شد.

روش منحصر به فرد او این بود که در حال کار بدون توجه به افراد و اطراف در حال ذکر بود و اگر کسی می خواست قرآن فرا بگیرد کنار او داخل مغازه (در خیابان ولی عصر(عج))می نشست و قرآن را قرائت می کرد و او در حال کار که برخی از اوقات با سر و صدا هم همراه بود اشتباهات او را تصحیح می کرد.

صبر و حوصله، متانت، شرح صدر، نجابت و کم گویی از خصوصیات بارز وی بود. فردی بی ادعا و وارسته که به رزق حلال اهمیت می داد و در عین حال از آموزش قرآن به دیگران غافل نبود و اخلاق قرآنی را در عمل به دیگران آموزش می داد.
این استاد قرآن پس از قریب به 50 سال تدریس، در حدود سال 1380 چشم از جهان فرو بست.

**
از اساتید قدیمی قرآن در خمینی شهر می توان به افراد ذیل اشاره نمود: حاج میرزا هاشمیان در آدریان، میرزا حسین تدین(معروف به حسین معلم) در اندان. مرحوم حجت الاسلام مختاری، مرحوم حاج شیخ کرمعلی فخاری، حاج نعمت الله مهدی، حاج غلامعلی فخاری، حاج احمد فخاری و حاج رجبعلی فخاری در اسفریز. مهدی جعفری، غلامحسین جعفری، حاج محمدرضا جعفری، رحمن جعفری، مرحوم حاج محمد حیدری، حاج فتحعلی جعفری، مرحوم حاج محمد جعفری، مرحوم سید حسن مجیدی در هرستان. آقا محمد چهریان و آمیرزا عبدالله ملک در ورنوسفادران. حاج حسن بلدی و حاج شیخ احمد کفاش در فروشان. حاج شیخ عبدالرحمان اصغری پدر شهید. شیخ علی کمالی، مرحوم حاج شیخ عبدالکریم کاظمی، شهید عبدالکریم طاهری و شهید مجیری در اندان.