آیت الله احمد فیاض
نام:Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â احمد فیاض
Â
 فرزند:         مصطفی فروشانی سده ای
Â
متولد :Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â 1324 ه.ق مطابق 1285ه.ش
Â
 وفات:          اول ذی القعده الحرام 1408 ه.ق
                   شب هفتم تیرماه 1366 ه.ش
Â
کودکی وتحصیلات به زبان خودش:
پدرم امام جماعت، معتمد و مرجع حل مشکلات مردم و نیازمندیهای ایشان در سده بود، ابتدا اتجاخدمت سید جلیل القدری ]مرحوم سید مصطفی[، مقدمات (صرف میر، عوامل فی النحو و ...) را خواندم، بعد به اصفهان رفتم، و خدمت شیخ محمد علی حبیب آبادی - در مدرسه نیماورد - سیوطی و شرح نَظام را خواندم. خدمت مرحوم شیخ علی یزدی، «شرح لمعه» و از مرحوم میرزا احمد اصفهاني؛ «قوانین الاصول» را درس گرفتم. مقداری از همین قوانین را پیش حاج ملاحسن دولت آبادی خواندم.
پس از آن «فرائد الاصول، متاجر، و کفایه» را خدمت مرحوم آقا سید محمد نجف آبادی، که از شاگردان مرحوم آخوند خراسانی بود و در مدرسه «جده» تدریس می کرد؛ و خارج کفایه را خدمت مرحوم حاج میرزا محمدصادق یزد آبادی- که از علمای مبرز اصفهان بود- خواندم...
Â
 تحصیلات در نجف
در سال 1338 قمری در سن 14 سالگی به لباس مقدس روحانیت ملبس شد.
در سال 1364 ه.ق راهی نجف اشرف شده و از محضر علما و مراجع عالیقدر عصر همچون آیات عظام مرحوم آقا سید جمال الدین گلپایگانی و مرحوم آقا سید عبدالهادی شیروانی و مرحوم اقا شیخ محمد کاظم شیروانی در مدت قریب به 5 سال بهره مند می گردند و موفق به اخذ درجه اجتهاد از این عالمان بزرگوار می شوند.
Â
بازگشت از نجف اشرف
مرحوم آیت ا... فیاض در سال 1369 هجری قمری در حالی که همچنان دلبسته اقامت در نجف و بهره مندی از فیوضات علمی و روحانی آن عتبه عالیه بودند بنا بر ضرورت هایی راهی اصفهان شده و عمده اهتمام خویش را مصروف تدریس و تربیت طلاب مستعد نمودند. در کنار این فعالیت که مشغله اصلی ایشان بود به اصرار مردم در مسجد ملاحیدر علی خمینی شهر به اقامه نماز جماعت و بعضاً به موعظه و ارشاد مردم در شبهای جمعه و شنبه و خصوصاً در ایام ماه مبارک رمضان می پرداختند.
.
آيت الله فياض هنگام رخداد جنگ تحمیلی عراق همگان را به حمایت از جبهه های نور علیه ظلمت فراخوانده و با حضور چشمگیر خویش در مراسم نماز بر پیکر مطهر شهدا و شرکت در مجالس بزرگداشت انقلاب و شهدا و با وجود کهولت سن و ضعف جسمی حجت را بر همه تمام نمود و به عنوان الگوی عملی، فرزندان خویش را راهی جبهه های جنگ نمود. یکی از ابعاد شخصیتی آن بزرگوار طبع شعر روان و زیبا و عرفانی اش است که تا بعد از وفات بر همگان آشکار نبود. قریب به 18 غزل عرفانی در رابطه با حضرت صاحب الامر و الهامات عرفانی ایشان موجود است.