برخی از استادانم اهل ریاضت بودند. هر ماه سه روز روزه، تهجد و زیارت اباعبدالله (ع). این سه عمل سر مشق است و انسان به این سه چیز نیاز دارد و عمده تقوی است. منظور از اربعین و چله نشینی که شنیده اید همین طور بوده است که روزه می گرفته اند و افطارشان کم بوده است. چهل روز پی در پی مشغول تهجد و شب را با دعا و نیایش به سر می بردند و عباداتی را انجام می دادند تا برایشان صفای قلب پیدا می شد و فقط به کارهای ضروری زندگی می پرداختند.

خود من از زیارت اباعبدالله الحسین (ع) بیش از اعمال دیگر بهره برده ام. اول زیارت مختصری است که باید پیش از زیارت عاشورا خوانده شود سپس نماز زیارت بعد مشغول زیارت شده و در آخر هم نماز آخری. عمده، باید حواس جمع باشد و لقلقله زبان نشود.