حرکت و سکون:

حرکت برای حیات بشر ضروری می باشد و استراحت و سکون پس از آن نیز برای تمدد قوا، حیاتی و ضروری است. حرکت و سکون نامتعادل با توجه به زمینه مزاجی فرد زمینه ساز بروز بیماری های مختلف می شود. با توجه به زمینه مزاجی فرد، فصل های مختلف و بیماری های مورد نظر، حکما توصیه های خاصی در زمینه بهره گیری از حرکت و سکون به بیمار خود ارائه می کردند. حرکت بیش از حد با ایجاد حرارت، رطوبات بدن را افنا کرده و از بین می برد.

نکته: اگر فردی که در سن شباب (گرمی و خشکی) است بیش از حد فعالیت کند دچار حرارت بالا، سردرد، کاهش وزن و کاهش اشتها می شود. چنین فردی بیشتر باید در جای خنک استراحت کند. بنابراین برای افرادی که مزاج سرد دارند حرکت و ورزش مناسب است و ایشان را به اعتدال نزدیک می کند. حرکت به میزان متعادل مثل پیاده روی معمولا برای هر فرد توصیه شده است.

"هو الذی جعل لکم الارض ذلولا فامشو فی مناکبها و کلوا من رزقه ملک / 15 (خدا زمین را برای شما رام قرار داد پس در پستی و بلندی آن راه بروید و از روزی خداوند استفاده کنید) پس در قرآن هم ابتدا توجه به راه رفتن و بعد خورد و خوراک شده است. یکی از معضلات جهان امروز خوراک بیش از اندازه و فعالیت کمتر از حد معمول است.
مقاربت جنسی با کاهش حرارت غریزی بدن را سرد و خشک می کند.

احتباس و استفراغ:
به طور روزمره در بدن مواد زایدی ایجاد می شود که لازم است از راه های خروجی که طبیعت تعبیه کرده است دفع گردد. در طب سنتی ایران به این پدیده استفراغ یا رهایی و فراغت بدن از مواد زاید گفته می شود.

نکته: این اصطلاح با استفراغ به معنی خروج مواد موجود در معده از طریق دهان متفاوت می باشد. حکما به این علامت قی می گویند. احتباس یعنی نگه داشتن موادی که برای بدن ضروری است به حد مورد نیاز. طبق نظر حکما پدیده استفراغ باید در حد متعادلی انجام شود و افزایش بیش از حد آن موجب از دست دادن مواد حیاتی و ضروری بدن و خسارت خواهد بود همان طور که کاهش آن موجب احتباس و انباشته شدن مواد زاید در بدن می شود.

به عبارت دیگر پدیده احتباس و استفراغ دو پدیده متضاد بوده و تعادل عملکرد آن ها ضامن سلامتی می باشد. قوه مدبره بدن حاکم بدن است و توجه دارد که هر لحظه دستوری بدهد تا بتواند سلامتی بدن را حفظ کند، مثلا گاهی به صورت طبیعی موجب اسهال می شود و مواد زاید را از طریق دستگاه گوارش دفع می کند که سپس خود آن را برطرف می کند و یا گاهی به صورت ناگهانی حجم ادرار را زیاد می  کند.
استفراغ طبیعی شامل اسهال، قی، ادرار بول، فصد، حجامت، ادرار عرقی، خلط آوردن، لعاب آوردن، حقنه و جماع است.