خميني شهر چهره هاي علمي برجسته فراواني دارد كه اگر چه در شهر خود چندان شناخته شده نيستند اما در محافل علمي كشور و بعضاً جهان مشهور و صاحب نظرند. دکتر محمد مهدی کریمی يكي از اين نخبگان بود. آنچه در ادامه مي خوانيد مروري است بر زندگي و افتخارات علمي او.

دكتر محمد مهدی كريمي (فرزند نعمت اله، برادر مرحوم حاج حیدرعلی کریمی) دانشیار دانشگاه صنعتی اصفهان در سال 1325 در شهرستان خمینی شهر دیده به جهان گشود. دوره تحصیلات ابتدایی را در دبستان سروش و دوره متوسطه را در دبیرستان عماد خمینی شهر به اتمام رسانید و در همه این سالها از شاگردان ممتاز بود. در سال 1348 در دانشگاه جندی شاپور اهواز در رشته کشاورزی مشغول به تحصیل گردید و در سال 1352 با اخذ درجه مهندسی کشاورزی و کسب رتبه شاگرد اول در رشته تولید محصولات نباتی مشمول بورس تحصیلی گردید و جهت ادامه تحصیلات تکمیلی به کشور آمریکا عزیمت نمود و در دانشگاه ایالتی آیوا مشغول به تحصیل شد و تلاش خستگی ناپذیری را آغاز نمود. پس از اتمام دوره فوق لیسانس در رشته حاصلخیزی خاک و اخذ دکترا در دو رشته اقلیم شناسی کشاورزی و فیزیولوژی گیاهان زراعی با رتبه ممتاز فارغ التحصیل گردید.

با وجود داشتن موقعیت هاشی فراوان در کشور آمریکا، عشق به وطن و خدمت به فرزندان این مرز و بوم او را به وطن کشاند و در دی ماه سال 1358 در  دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان مشغول به تدریس شد و تا سال 1375 به تدریس در این دانشگاه مشغول بود. ایشان در سال 1368 به مدت دو سال جهت فرصت مطالعاتی به کشور استرالیا رفت و در دانشگاه غرب استرالیا مشغول به پژوهش، تحقیق و فراگیری بیشتر علم گردید.

در سال 1375 به دعوت وزارت کشاورزی به تهران عزیمت نمود و همکاری خود را با این وزاتخانه شروع کرد.

دکتر کریمی در طول سی سال خدمت صادقانه در پستهای آموزشی، پژوهشی و اجرایی در دانشگاههای دولتی و آزاد از جمله دانشگاه صنعتی اصفهان، خوراسگان، علوم و تحقیقات اهواز، تربیت مدرس تهران، کشاورزی کرج، ارومیه، شیراز، سنندج، شهرکرد، وزارت کشاورزی، سازمان حفظ نباتات و محیط زیست و با دفاع از یک صد پایان نامه به عنوان استاد راهنما و مشاور در مقاطع فوق لیسانس و دکترا و همچنین درج مقالات در نشریات داخل و خارج کشور و مجله کشاورزی و نشریه زیتون خدمات شایانی به جامعه علمی کشور و جامعه جهانی نمود و مقالات علمی وی از برجسته ترین مقالات علمی بوده که به عنوان منبع و مأخذ استفاده می شود.

از مهمترین طرح های پژوهشی که ایشان به انجام رساندند می توان به: آب و هوای منطقه مرکزی ایران، اقلیم شناسی حوزه کارون، آگرومتئولوژی دشت سمنان و پهنه بندی اقالیم کشاورزی ایران اشاره نمود.

يقيناً ماندگارترین اثر ایشان انجام طرح پژوهشی (پهنه بندی اقالیم کشاورزی ایران) است که از طرح های ملی کشور محسوب می شود. مطالعات اولیه این طرح در سال 1360 توسط او در دانشگاه صنعتی اصفهان آغاز شد و در سال 1380 طرح فوق توسط کمیسیون زیر بنایی و تولیدی مجمع تشخیص مصلحت نظام به وي و همکاران گروه مطالعاتی محول گردید و سرانجام حاصل این پژوهش علمی در سال 1385 در کتابی تحت عنوان آب و هوای ایران و ویژگیهای اقلیمی استانهای کشور در سه جلد آمده چاپ گردید. این شخصیت گرانمایه علمی پس از سالها تلاش خستگی ناپذیر در جهت کسب و نشر علم در 23 خرداد سال 1389 دعوت حق را لبیک گفت و به سرای جاوید شتافت و در قبرستان ورنوسفادران خمینی شهر به خاک سپرده شد.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

مراسم سالگرد وي روز پنجشنبه 26/3/1390 از ساعت 4 تا 6 بعد از ظهر در مسجد امام محمد باقر(ع) مصلای نماز جمعه برگزار می شود.