از آنجا که نفس جامعه به نفس مادران بسته است همه روزهای ما باید روز تجلیل از مقام مادران و زنان باشد اما چون چنین امکانی فراهم نیست لاجرم باید تقویم را ورق بزنیم و بهترین روز را انتخاب کنیم و چه روزی شایسته تر از زادروز ولادت بانوی دوجهان حضرت زهرا (س).فرصت به همین مناسبت گذری دارد بر فعالیت های درخشان مادران و زنان خمینی شهر.

عرصه مقاومت، ایثار و شهادت
شهرستانی که بیش از 2300 شهید تقدیم انقلاب مقدس اسلامی کرده است بی شک باید مادرانی شایسته و پرورش یافته در مکتب حضرت زهرا (س) و حضرت زینب (س) داشته باشد که بتواند چنین حماسه ای شگرف خلق کند. مروری بر مبارزات دوران ستمشاهی و انقلاب و دفاع مقدس ما را متوجه این موضوع خواهد کرد که شیرزنان این عرصه پیشتازان و مشوقان این مبارزات و مجاهت ها بوده و صحنه های بزرگی را خلق کرده اند.
پای خاطرات مادران شهدا که بنشینی متوجه می شوی که آن ها با چه مشقت و سختی فرزندان خود را بزرگ کردند و تقدیم انقلاب نمودند. وقتی می شنوی که حتی لباس های فرزندان خود را برای شستن بر شانه و سرشان حمل می کردند و به سر جوی های آب یخ بسته آن زمان می بردند، زمان هایی که نه آب لوله کشی در کار بود و نه دستگاه لباسشویی و نه حتی همراهی شوهر.
یکی از این مادران نمونه شهر ما، مادر شهیدی بود که شوهرش برای مقنی گری ماه ها از شهر دور می شد و دریغ از یک خط نامه که بداند شوهرش زنده است یا مرده؟! بارها بچه دار شد اما یکی یکی در نوزادی از دنیا رفتند و تنها "حسن" او به لطف خدا زنده ماند تا در 20 سالگی شهید بشود.
در مبارزات دوران انقلاب، به زنان مبارزی بر می خوریم که همراه همسرانشان مبارزه کردند و به درجه شهادت رسیدند در همین مبارزات زنان نقش های بزرگی در راهپیمایی ها، حمایت از مبارزین و درگیری های خیابانی ایفا می کردند. آن ها در بسیاری از مواقع پیشتاز بودند و در صف اول راهپیمایی حضور می یافتند و چه بسا پر رنگ تر از مردان عمل می کردند.
بعد از پیروزی انقلاب و لشکر کشی استکبار علیه آن،  باز زنان بودند که دست پرورده های خود را راهی جبهه می کردند و در عین حال پشتیبانی تدارکات پشت جبهه ها را نیز به عهده داشتند. آنها حتی برای خورد و خوراک رزمندگان هم شبانه روز فعالیت می کردند. خاطرات زنان جهادگر آن دوره مثل خانم ها "کاملی" و "زمانی" بیانگر وسعت این حضور می باشد.

عرصه علم و فن آوری
دختران و زنان خمینی شهر پس از پیروزی انقلاب و با ایجاد ظرفیت، وارد دانشگاه ها، مراکز علمی و حوزه های علمیه شدند به گونه ای که اکنون دانش آموختگان متعددی در رشته های مختلف از جمله علوم پزشکی و فنی و مهندسی فارغ التحصیل و مشغول خدمت رسانی در صحنه های مختلف هستند. برخی در دانشگاه ها مشغول تحقیق و تدریس اند و تعدادی در مراکز مختلف خدماتی و علمی خدمات ویژه ای به شهروندان ارائه می کنند.
در یک بررسی کلی به زنان خمینی شهری متعددی برمی خوریم که در رشته های گوناگون پزشکی، داروسازی، دندانپزشکی و دیگر رشته های علوم پزشکی مشغول تحصیل اند و یا فارغ التحصیل شده اند که متخصصانی مثل "زنان" و "اونکولوژی" بین آن ها به چشم می خورد. در رشته های مختلف فنی – مهندسی، علوم پایه و علوم انسانی فارغ التحصیلان زیادی وارد بازار کار شده اند و حتی خود شرکت ها و مجموعه هایی را دایر کرده و اداره می کنند. تعدادی از آنها تا مقطع دکترا پیش رفته اند و در رشته هایی مثل "هوا و فضا" در دانشگاه های کشور مشغول تدریس و تحصیل هستند.

مدیریتی
نگاهی به ترکیب مدیریتی شهرستان بیانگر این است که زنان این شهر با شایستگی توانسته اند پا به عرصه های مختلف مدیریتی بگذارند و کار خود را با قدرت ادامه دهند. زنان تحصیل کرده و پر توان بالاخص در آموزش و پرورش، بهداشت و درمان و شورای اسلامی شهر خمینی شهر و درچه در عمل نشان داده اند که حضوری فعال و پر جنب و جوش دارند.

خود باوری و کارآفرینی
یکی از خبرنگاران فرصت در یک مقطع به دنبال زنانی بود که در ضمن پرداختن صحیح به مسوولیت همسری و مادری، در خانه و محیط زندگی خویش به کار و تلاش و فعالیت های علمی، فرهنگی و اقتصادی می پرداختند.
این زنانِ غالبا کارآفرین در ستونی تحت عنوان "خانه سبز" در دوهفته نامه فرصت معرفی می شدند. مروری به مطالب این ستون نشان می دهد که زنان خمینی شهری هر گاه ضرورت ایجاب کند در جهت کمک به اقتصاد خانواده از پا ننشسته و از کارهای خدماتی تا هنری و دستی و نویسندگی را دنبال می کنند.

شعر و هنر
اگر در محافل ادبی شهر شرکت کرده باشید خواهید دید که بخش عظیمی از شاعران را زنان تشکیل می دهند که دقیق ترین مسائل اجتماعی- فرهنگی و مناسبتی را با ظریف ترین تعابیر بیان می کنند. انتشار کتاب های مختلف و برگزیده شدن در جشنواره های گوناگون کشوری و فصلی موید این است که خمینی شهر استعدادهای زیادی در این عرصه دارد و شاعران شهرستان در بسیاری از کنگره ها یک سر و گردن بالاتر از بقیه هستند.

فعالیت های اجتماعی و خیر خواهانه
زنان به دلیل حساسیت های خدادادی خود به ناهنجاری ها و کجی ها، در هر شرایطی سعی می کنند به رفع این مشکلات کمک کنند. از همین رو در کوی و برزن و محله خود جمع هایی برای کمک به نیازمندان تشکیل می دهند و یا به خیریه های مختلف کمک می کنند و حتی خود، خیریه تشکیل می دهند. به گفته مسوولین خیریه های فعال شهر از جمله خیریه بقیه الله، زنان خیّری که حتی با امکانات محدود به آن ها کمک می کنند کم نیستند. خیریه "نرجس خاتون" نیز یکی از موراد برجسته شرکت زنان در فعالیت های اجتماعی و خیرخواهانه است.
مروری بر سازمان های مردم نهاد در سایت فرصت آنلاین نشان می دهد که تعدادی از زنان شهرستان موسس چنین نهادهایی هستند که عمدتا جنبه اجتماعی، آموزش و مدد رسانی دارد.

فعالیت های ورزشی
طی سال های اخیر و با سالم شدن محیط های ورزشی گرایش دختران به ورزش افزایش یافته به شکلی که امروزه به دختران و زنان خمینی شهری بسیاری بر می خوریم که در سطح شهر و استان و کشور و حتی جهان صاحب عنوان هستند. نمونه آن رزمی کاران هستند که مدال های متعددی را نصیب شهرستان کرده اند.

عرصه فرهنگ و مطبوعات
خوشبختانه زنان شهرستان در این میدان نیز حضور چشم گیر دارند به شکلی که اکثر خبرنگاران، دبیران و سردبیران مطبوعاتی شهرستان از جمله صبح اندیشه و فرصت از بین زنان توانا و صاحب قلم و اندیشه شهر هستند چرا که حضور در صحنه مطبوعاتی و فرهنگی حوصله ها و ظرافت های خاص خود را می طلبد که خداوند عالم این خصوصیت ها را بیشتر به زنان داده است. علاوه بر مطبوعات، مسوول کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر خمینی شهر هم از بین زنان حوزوی و فعال اجتماعی انتخاب شده است.
آنچه گفته شد تنها گوشه ای از جلوه ها و برکات حضور زنان در صحنه های مختلف است و بی شک معرفی تک تک و گفت و گوی چهره به چهره با آن ها باورها را در این مورد وسیع تر خواهد که در این شماره برای ما میسر نشد و امید که به زودی در ستونی مستقل با آنان آشنا شویم.

برکت خانه ها و خانواده ها
اگر بخواهیم از حق نگذریم باید از مادرانی که اکنون در سنین بالای 60 سال برکت خانه و خانواده و شهر هستند نیز به طور جداگانه یاد کنیم. مادرانی که با محرومیت های متعددی مثل نبودن آب، گاز و حتی برق  و از طرفی دیگر تفکرات مردسالارانه حاکم از صبح تا شب به پخت نان و غذا و شستشو و البته تربیت فرزندان متعدد خود مشغول بودند در حالی که دود کلک های مطبخ امانشان را می برید، کوبیدن کنک چوق را بر لباس های کثیف مچ دستانشان را می آزرد و دلو آبی که با چرخ و چاه از چاه های آب می کشیدند طاقتشان را طاق می کرد و آخرین کسی بودند که غذایی را که با کماجدان های مسی روی آتش یا پای تنور پخته بودند، می خوردند.
بوسه فرزندان بر دستان این مادران ساده ترین راه قدردانی از آن هاست.