تعبیر و توصیف­های زیادی از ارزش وقت و زمان خوانده و شنیده­اید. وقت را بالاتر از طلا دانسته­اند. وقت چون ابری که از بالای سر می­گذرد برگشت ناپذیر است. حتی با طلا هم نمی­توان یک­صدم از آن را خرید، پس آنچه مسلم است ارزش آن را با چیزی نمی­توان مقایسه کرد.

اما اینکه واقعاً ارزش وقت را حس کرده باشی یا نه خود مسأله دیگری است، شاید در شرایطی هم در ارزشمند بودن وقت دچار تردید شده باشی.

می­گویند اگر بخواهیم ارزش واقعی وقت را بشناسیم از این گروه­ها می­توانیم سؤال کنیم؛

- ارزش سال را از دانشجو و دانش­ آموزی که در امتحان پایان سال مردود شده­است؛

- ارزش ماه را از مادری که نوزاد نارس بدنیا آورده­است؛

- ارزش هفته را از سردبیر یک هفته نامه((لابد ارزش دوهفته نامه را از سردبیر فرصت))؛

-ارزش روز را از کارگر روزمزدی که شش نان خور دارد؛

- ارزش ساعت را از عاشق بیچاره در حال انتظار؛

- ارزش دقیقه را از کسی که عزیزش در قطار است اما خود یک دقیقه دیر به قطار رسیده است؛

- ارزش ثانیه را از فردی که جان سالم از زلزله یا آتش سوزی به­در برده است؛

- نهایتاً ارزش یک صدم ثانیه را از برنده مدال نقره المپیک؛

گروه­هايی هم هستند که هیچ ارزشی حداقل برای وقت دیگران قائل نیستند. برخی مدیران و مسؤولین که برای انجام امور در زیر مجموعه خود هیچ برنامه کوتاه مدت و میان مدت و دراز مدتی ندارند و اصولاً نظارتی هم بر کارها ندارند و ارباب رجوع را صاحب حق نمی­دانند، برخی مدیران و کارمندان دوایر دولتی و خصوصی و شرکت­ها که کاغذ بازی را در ادارات و مراکز خود رواج داده و برای انجام کارها امروز و فردا می­کنند، کسانی که مردم و خلق ا... را به صف­های طویل برای انجام امور روزمره­شان می­کشانند و برای هرکاری مراحل زاید و بدردنخور می­تراشند، معدودی از صاحبان حرف و مشاغل و اصناف که کارها و تعهدات خود را به موقع انجام نمی­دهند، دوستان و آشنایان و اقوامی که سر وقت به وعده­ها و قرارهای خود عمل نمی­کنند، شاغلین امور بهداشتی و درمانی که در مراکز کار دولتی و خصوصی خود به موقع و یا در تمام ساعات موظف حاضر نشده و باعث تجمع مردم بخصوص اقشار کم درآمد در درمانگاه­ها و بیمارستان­ها و مطب­ها و مراکز رادیولوژی و آزمایشگاه­ها می­شوند، صاحبان مشاغل و اصناف که ساعت کار مشخص و منظمی ندارند و...

بی گمان شما افراد و گروه­ها و مردمان و کشورهایی را می­شناسید که اگر می­گویند وقت طلاست در عمل هم آن­را چنین می­پندارند و پیشرفت و ترقی و رفاه و قدرت خود را ناشی از این شناخت صحیح می­دانند و در مقابل دیگرانی را می­شناسید که از وقت تولید خاکستر می­کنند، اما آنچه مهم است اینکه در این بین خود ما در چه موقعیتی قرار داریم؟

بيائيد كمي به اين موضوع فكر كنيم...