اساسا موزه ها با انواع لوازم و اشیا، عکس ها، آثار هنری و دیگر مصنوعات علمی و هنری بشر که مردم هدیه می کنند و یا در حفاری های به دست می آید شکل می گیرد و هر منطقه ای با توجه به قدمت خود دارای وسایل و لوازمی است که تلاش ها بر آن است که در همان منطقه بماند. اگر اقدامی برای بر پایی موزه ها صورت نگیرد این گونه آثار که میراث گذشتگان است یا در خانه ها می ماند و به تدریج از بین می رود و یا از مام خود جدا می شود که در هر دو صورت نهایتا به هویت آن منطقه آسیب های عمیقی رسانده و بین نسل ها فاصله ایجاد می کند.

شهرستان خمینی شهر هم از این قاعده جدا نیست چراکه گفته ها حاکی از آن است که در این دیار اشیایی با قدمت چند هزار ساله هم بوده و هست که تعدادی از آنها به دست سوداگران از محل خارج و فروخته شده و اندکی به موزه هایی مانند آستان قدس رضوی اهدا شده است و یا در خانه ها نگهداری می شود و به هر تقدیر در خطر نابودی و یا خروج از منطقه قرار دارد و لزوم وجود موزه های متنوع در شهرستان را توجیه می کند.

با تاسیس موزه مردم شناسی مستقر در خانه سرتیپ و بعدا اقدام تعدادی از فرهنگ دوستان در جوی آباد قدیم در تبدیل یک حمام قدیمی که بنای اولیه آن به دوره صفویه بر می گردد به موزه امیدها برای جمع آوری اشیای تاریخی افزایش یافته و عملا دارد چنین اتفاقی می افتد. از جمله اقدامات نوید بخش در این باب شکل گیری موزه مردم شناسی جوی آباد است که تجربه ای جالب و قابل تقلید به دلایل ذیل است:

اقدامی مردمی است که بسیاری از علاقمندان و جوانان و تحصیل کرده های محل در گیر آن شده اند.

هر کس سعی می کند به شکلی به اشیای آن بیفزاید و منتظر اقدام دیگری نباشد.

فوایدتشکیل موزه جوی آباد قدیم

۱-تاسیس یک مجموعه جهت نگهداری اشیا واسناد قدیمی

۲-معرفی قدمت و اصالت جوی آباد قدیم

۴- تبدیل موزه به عنوان یک کانون مولد فرهنگی

۵-ترویج معماری سنتی فراموش شده با توجه به نماسازی سنتی موزه

۶-ایجاد کانونی برای استعدادیابی جوانان در زمینه های فرهنگی

۷-احیای عناصر مثبت فرهنگ گذشته

8- شکل گیری کانونی حول محور هویت و پیشینه منطقه

جا دارد محلات دیگر هم از چنین تجربه ای در جهت گرد آوری میراث گذشتگان خود و هویت بخشی به محل زندگی خود بهره بجویند.