ورود راديو و تلويزيون به شهر

ماجراهای ورود پدیده ها و فن آوری ها و سبک های جدید به هر منطقه ای در نوع خود جذاب و خواندنی است چرا که همواره واکنش های متفاوتی را در بین اقشار مردم بر می انگیخته است. در دیار ما هم از ابتدای قرن جاری تاسیس مدارس جدید که عماد الشریعه طرفدار جدی آن بوده، ورود برق، رادیو، سینما (سیار) و تلویزیون و توسعه بهداشت مثل تبلیغ به مصرف صابون و پودرهای شوینده، برچیده شدن خزینه ها و گذاشتن دوش در حمام ها و حتی ورود غذاهای غیر بومی و میوه های غیر محلی واکنش های متفاوتی را به دنبال داشته است.

تبلیغ صابون روز با وانت
ورود هر پدیده ای در دیار ما تقریبا مانند مناطق دیگر با واکنش های کدخدایان، روحانیون، ثروتمندان، متنفذین و جناح ها و گروه های سیاسی روبرو می شده است که یا در جهت تقویت و یا مقابله با آن بوده است. البته اگر پای منافع مادی در میان بود کسبه و تجار در ترویج پدیده از روش های خاص خود بهره می جستند مثلا در پایان دهه 30 و اوایل دهه 40 هنگامی که هنوز کوچه های شهر آسفالت نشده بودند خودروهای باری شبیه نیسان های توزیع مرغ کنونی در کوچه ها به تبلیغ صابون روز و تاید و روغن نباتی که حتی ممکن بود در آن سکه طلا باشد می پرداختند تا جامعه روش های سنتی خود را رها کند و از محصولات جدید استفاده نماید.
رادیو از پدیده های جدیدی است که پس از تاسیس رادیو ایران آهنگ نفود در خانه های مردم کرد که وقوع جنگ جهانی و دیگر حوادث دهه های اول و دوم قرن جاری در کشور در نفوذ آن در خانه های مردم نقش موثری داشت.
در سده آن زمان افرادی که به دلایلی به شهرهای دیگر مثل اهواز و آبادان و تهران رفت و آمد داشتند در انتقال پدیده های جدید از جمله رادیو و تلویزیون ها به شهر تاثیر خاص خود را داشتند و پیش گام بودند.

رادیوهای نفتی
در ابتدای ورود رادیو به شهر یکی از استفاده هایی که از آنها می شد برای پخش اذان در وقت صحیح شرعی به ویژه در ایام ماه مبارک رمضان هنگام افطار و سحر بود چراکه قبل از آن مؤذن هر مسجدی با حضور در گلدسته مسجد و گفتن اذان مردم را از وقت اذان مغرب و یا اذان صبح با خبر می کرد.
از آنجا که همه مردم در خانه های خود رادیو نداشتند، هر کس در محل خود رادیویی داشت و با بلند کردن صدای آن سعی می کرد دیگر همسایه ها را برای باز کردن روزه و یا دست کشیدن از خوردن سحری خبر کند و حتی به مؤذن مسجد وقت دقیق اذان را خبر دهد. جالب اینکه رادیوهای قدیمی آنتن هم داشتند و وجود آنتن بر فراز هر خانه نشانه وجود رادیو در آن خانه بود. به منظور آشنایی با تاریخچه ورود رادیو و تلویزیون به سراغ جعفر کوچکی 74 ساله رفتیم.
•    رادیوهای اولین: آندریا، لامپی، فیلیپس (هلند) قوه ای، تک باطری آلمانی یا انگلیسی
•    اولین رادیو خریداری شده توسط دایی رحیم (رحیم حاج هاشمی)
•    قدیمی ترین تلویزیونی که به شهر آورده شد، آر تی آی لامپی ساخت آمریکا و یک نوع دیگر در همان زمان ها (شاوب لورنس) ساخت آلمان،  سال ورود: حوالی 1338
•    مشابه ایرانی: (پارس) سال ساخت 1340 به بعد
•    فروشگاه و نمایندگی: خیابان شیخ بهایی اصفهان
•    اولین شخصی که تلویزیون خرید: دایی رحیم (رحیم حاج هاشمی) حوالی 1338
•    اولین تعمیرگاه و فروشگاه رادیو و تلویزیون در سده: میدان شاه (امام) آقای توسلی
•    از آنجا که باطری گران بود رادیو نفتی به بازار آمد. زمانی که چراغ داخل رادیو روشن می شد پره ها را گرم و به حرکت در می آورد. و تولید برق که تولید می شد رادیو شروع به کار می کرد.