راز موفقیتم «خستگی ناپذیری» است

ارسال در خبر و گزارش

نابینایی برای برخی یک محدودیت به حساب می آید اما در این بین هستند نابینایانی که با همه توان مقابل این محدودیت می ایستند. فضل اله وطنخواه یکی از نابینایانی است که توانسته به بالاترین مدارج اداری و علمی و اجتماعی دست یابد. وی لیسانس جغرافیای انسانی و اقتصادی دارد و سال ها مدیریت روابط عمومی اداره کل برق استان را به عهده داشته و اکنون یعنی در زمان بازنشستگی در جایگاه مشاور مدیریت اداره برق استان مشغول به خدمت است. دقایقی را با این نابینای موفق به گفتگو نشستیم.


علت نابیناییتان چیست؟
نابینایی ام مادر زادی است.


مراحل رشد و موفقیت شما به چه شکل بوده است؟
من از سال 58 به مدت 15 سال مسوول مرکز تلفن اداره برق شهرستان بودم. از سال 73 به مدت دو سال کارشناس روابط عمومی اداره کل استان شدم و از سال 75 تا 80 ریاست خدمات عمومی برق استان را به عهده گرفتم. از سال 78 تا 81 هم زمان کارشناس مسوول تدارکات برق استان نیز بودم تا نهایتا از مهر سال 81 تا پایان سال90 مدیر روابط عمومی شرکت توزیع برق استان اصفهان شدم. از بازنشستگی تا اکنون نیز به عنوان مشاور روابط عمومی شرکت برق شهرستان اصفهان مشغول به کار هستم.


برای ورود به صنعت برق چه مشکلاتی داشتید؟
در صنعت برق موانع خاصی نبود فقط در سال های اول این باور عمومی که نابینایان نمی توانند در جامعه کار کنند وجود داشت ولی به مرور زمان همه چیز بهتر شد و مشکل خاصی احساس نشد اما زمانی که من لیسانس گرفتم و می خواستم به عنوان کارشناس یا مدیر فعالیت داشته باشم باور نمی کردند ولی علاقه مندی و توانایی هایم که به اثبات رسید همه چیز روال عادی به خود گرفت و عزل و نصب ها در مورد من نیز مثل بقیه همکاران صورت می گرفت.


رسیدن به این همه موفقیت با وجود نابینایی برایتان سخت نبود؟
سخت بود ولی چون می دانستم که باید در جامعه خودم را اثبا ت کنم، سعی کردم از توانایی ها و استعداد هایم بهترین استفاده را بکنم، از سوی دیگر من تا قبل از اینکه مدیر روابط عمومی برق استان شوم کار کارمندی کرده بودم بنابراین شناخت درستی از چالش ها و نیازمندی های هر واحد داشتم.


زیر مجموعه خود را چه طور اداره می کردید؟
به اعتقاد من کافی است هر کس در مسوولیتی که برعهده دارد شناخت درستی از زیر مجموعه اش داشته باشد و در همین رابطه از تجارب دیگر مدیران موفق استفاده کند. البته امروزه با پیشرفت هایی که در زمینه تکنولوژی فراهم شده رسیدن به موفقیت و کسب اطلاعات در این زمینه واقعا راحت تراست و در نتیجه جامعه راحت تر می تواند مسوولیت ها را به نابینا یان واگذار کند. هم چنین در این راستا بسیار مهم است که همکاران خوبی داشته باشی تا فضا را برایت تنگ نکنند و ذکر این نکته حائز اهمیت است که در صنعت برق نیز فضای دوستانه ای برقرار بود و من نیز از این محیط حسن استفاده را کردم.


ارتباط شما با کارمندان به چه شکل بود؟
به نظر من هر کس برای اینکه در پست و سمتی منصوب شود باید در آن زمینه اطلاعات لازم را داشته باشد، من نیز به عنوان یک کارمند پیگیر و علاقه مند در مجموعه برق اصفهان شناخته شده بودم، زمانی هم که در این سمت منصوب شدم پذیرشش برای برخی سخت بود ولی در نهایت بعد از مدتی پذیرفته شدم، از این رو توانستم با علاقه مندی و دانش خودم را برای همکارانم به اثبات برسانم.


بین کاری که یک نابینا و بینا انجام می دهد چه تفاوت هایی وجود دارد؟
یک نابینا باید بیشتر وقت بگذارد و از بقیه حواسش خوب استفاده کند تا بتواند کمبودی که بر اثر نابیناییش احساس می شود را جبران کند.


کمی هم از دستاوردهای علمی تان صحبت کنید؟
تا کنون توانسته ام بیش از سی مقاله علمی و ترویجی در حوزه مدیریت برق، ایمنی برق و روابط عمومی در کنفرانس های ملی و استانی ارائه نمایم.


بزر گترین جایزه ای که در این راستا گرفته اید، چه بوده است؟
در این رابطه لوح تقدیر شهرک علمی و تحقیقایتی و جایزه ای اس سی جهان اسلام را کسب کرده ام.


برای موفق شدن چه سختی هایی را از سر گذراندید؟
هر چه سختی بود گذشت و حالا فقط خاطرات شیرین برای من به جا مانده است.


راز موفقیت تان را در چه می دانید؟
با «کوشش» و «خستگی ناپذیری» خیلی از محالات ممکن می شود. جوانان و خصوصا نابینایان باید این نکته را در نظر داشته باشند که به آنچه اعتقاد دارند عمل کنند و از خداوند کمک بخواهند که خداوند لطفش زیاد است البته هر تصمیمی که می گیرند باید همراه با فکر و تدبیر باشد.


این موفقیت ها را مرهون چه کسانی هستید؟
مرهون لطف خداوند، خانواده و همسرم و همه کسانی که در این سال ها به من کمک نمودند.


چه توصیه ای برای نابینایان دارید؟
زیاد مطالعه کنند، در جامعه رفت و آمد داشته باشند و هر جا به مشکلی برخوردند خسته نشوند.
اگرچه مناسب سازی مکان های تردد یکی از ضروریات برای معلولان است اما این عدم مناسب سازی به هیچ عنوان نباید مانع از رفت و آمد نابینایان شود و از فعالیت در جامعه بازشان بدارد.