بسیاری از این خاطره ها مکتوب و به کتاب و فیلم و داستان تبدیل شده است و برخی از یادگارهای آن روزها سر از موزه ها به ویژه موزه های ویژه دفاع مقدس درآورده اند. در این میان شهرستانی مثل خمینی شهر با بیش از 2300 شهید و تعداد زیادی آزاده و جانباز خاطرات و یادگارهای بیشماری از آن روزها دارد که حفظ آن بسیار به جا و لازم است ولی علی رغم وجود این یادگارها هنوز همت چندانی برای تاسیس یک موزه و فضایی برای جمع آوری و حفظ آنها نشده و آنچه هست دست به دست خواهد شد و چند صباحی دیگر بیشتر باقی نخواهد ماند و این در حالی است که شهری مانند شاهین شهر درصدد است تا باغ موزه دفاع مقدس دایر کند.
یکی از مکان هایی که در شهر ما شایستگی برگزاری موزه و نمایشگاه دفاع مقدس را دارد، پادگان شهید موذنی است که روزگاری چشمه و محل تفریح مردم بود و سپس از همان ابتدای جنگ به پایگاهی برای آموزش رزمنده ها تبدیل شد و شهیدان والا مقامی چون موذنی، ابراهیمی، فاتحی، مجیری و...هزاران رزمنده دیگر که بسیاری از آنها شهید و جانباز و آزاده شده اند درآن آموزش دیدند و آموزش دادند. آیا به جا نیست که گوشه ای از این مکان پرخاطره برای حفظ آثار همان ها که در آن مکان خود را ساختند تا جان را فدای میهن اسلامی کنند و آن را از گزند دشمنان محفوظ بدارند، اختصاص بیابد؟

دفترچه ای با ده ها یادداشت از مشوولان کشور؛ یکی از یادگاری های دفاع مقدس در خمینی شهر

حاج قاسم عادلیان که از سال 60 تا پایان جنگ ستادی برای پشتیبانی از رزمندگان در اهواز دایر کرده و مدیریت می نمود، دفترچه ای در محل ستاد گذاشته بود تا هر کسی می آید دیدگاه و احساس خود را بنگارد. یادداشت های مقام معظم رهبری، ائمه جمعه شهرستان ها، خاتمی رییس جمهور اسبق و...در این دفترچه ثبت شده است.

ولی نکته مهم این است که این یادگار هم مانند دیگر یادگاری های بازمانده از جنگ مرتب دست به دست می شود و معلوم نیست تا چند سال دیگر دوام خواهد آورد؟ و آیا برای آیندگان خواهد ماند تا سند ایستادگی و ایثار و شهادت مردم مسلمان کشورمان باشد.