تراكم جمعيت، عوارض آلايندگي، ترافيك، كمبود بودجه و اعتبارات، آلودگي هوا، كمبود زمين، تصرف زمين‌هاي شهر، معضل مهاجرت، حاشيه‌نشيني‌ها، بدهي ميلياردي نهادهاي دولتي به شهرداري و ...

 اينها بخشي از ليست بلندبالاي مشكلات شهرستان خميني‌شهر است كه فرصت در يك سال و چندماه گذشته بارها و بارها از زبان مردم و مسئولان به شرح و توصيف آنها پرداخته است؛ مشكلاتي كه بخشي از آنها به كلاف سردرگمي مي‌ماند كه بي‌ترديد بدون كمك مسئولان كشوري و استاني گشوده نخواهد شد.
در سالهاي گذشته، مشكلات فراوان شهرستان به دلايل و بهانه‌هاي مختلف كمتر مورد عنايت مسئولان استاني و كشوري قرار مي‌گرفت. گفتيم بهانه بدين دليل كه برخي مسائل نه چندان پررنگ مانند قمه‌زني و ... تبديل به مسئله اول شهرستان شد و رفته‌رفته معادله‌اي شكل گرفت تا به موازات اقدام به اين اعمال، از رسيدگي به مشكلات خودداري شود.
علاوه بر اين، اساساً به دليل آنكه مسئولان ارشد استاني و بخصوص استاندار بومي نبوده و بر مشكلات استان مسلط نبودند، خواه‌ناخواه در اولويت‌بندي مسائل تحت تأثير مشاوران قرار مي‌گرفتند بخصوص كه مسئولان محلي شهرستان هم در انعكاس مشكلات به مركز و استان دچار لكنت يا كم‌كاري بودند.
اما با آمدن دكتر عليرضا ذاكر اصفهاني به استانداري اصفهان اوضاع تفاوت كرده است. استاندار جدید، بومی اصفهان است - و تا همین جند سال اخیر در دانشگاه اصفهان تدریس میکرد- و بیشتر بر استان احاطه دارد، لذا در اولین ماههای مسئولیت خود در سفر به خمینی شهر، از مشکلات خمینی شهر به عنوان «ویژه» یاد کرد و راهحل آن را «عزم جدی» دانست. وی به بخشی از مشکلات خمینی شهر هم اذعان کرد و گفت: «جمعيت سرريز اصفهان و مهاجرين، هويت اين شهر را به چالش كشيده، جمعيتش روز به روز در حال افزايش است. شهرداري خميني شهر درآمد چنداني ندارد. اينها بخشي از مشكلات این شهر است كه مديريت استان بايد به آنها رسيدگي كند.»

پیش از این نیز مهندس بختیاری استاندار سابق اصفهان در آخرین روزهای جلوس بر کرسی استانداری و زمانی که آماده می شد تا راهی هیات دولت شود و در کسوت وزیر دادگستری ظاهر شود، به آن اذعان کرده بود.
بختیاری سوار بر ماشین پیکان راهی خمینی شهر شد تا در جمع مردم، در مسجد آدریان بگوید: «همسایگی خمینی شهر با اصفهان موجب شده تا خمینی شهر یکسری مشکلات خاص داشته باشد. من پیشنهاد می کنم چند کمیته تخصص تشکیل شود و مشکلات خمینی شهر را به صورت کارشناسی بررسی کند تا مدیریت استان براساس این نظرات کارشناسی برای حل این مشکلات اقدام کند» البته گرچه نحوه این پیشنهاد کمی عجیب به نظر می رسید و مشخص نبود چرا استاندار این همه دیر - در آخرین روزهای مسئولیت- به این نتیجه رسیده است و اساساً این پیشنهاد خطاب به چه كسي است، ولی نفس این اذعان، یک گام به جلو بود و مرحله «پذیرش» موضوع انجام شده بود.
البته مشکلات خمینی شهر عموماً «بذات» نیست بلکه «تحمیلی» است. به عبارت دیگر همسایگی خمینی شهر-اصفهان باعث گردیده تا این همجواری یک همجواری باخت- برد باشد. متأسفانه با اعمال قانون ممنوعیت احداث کارخانه تا 50 کیلومتری بر خمینی شهر اين شهر از هرگونه کارخانه بیبهره بوده و به یک شهر خوابگاهی تبدیل شده است.
مهاجرین انبوه هم از ديگر نقاط به همراه جمعیت سرریز راهی خمینی شهر شده اند تا به همراه خود مشکلاتشان را نیز راهی این شهر کنند. از سویی دیگر خمینی شهر به عنوان شش تنفسی اصفهان تعریف شد تا فروش تراکم و ساخت وساز در اراضی کشاورزی، به شدت با موانع قانونی همراه شود. امری که موجب کاهش شدید درآمد شهرداری بوده و سرانه شهرداری این شهر را در بین بیش از صد شهرداری استان به رتبه یکی به آخر برساند.
به عبارت دیگر، بدون اینکه شهرهای اطراف در نظر گرفته شوند، بسياري از معادلات و برنامه ریزیهای استان در چند دهه گذشته بر مبنای اصفهان و سود و زیان این شهر تعریف شده، هر چیزی به نفع این شهر بوده – و لو به ضرر شهرهای اطراف بویژه خمینی شهر- اجرایی شده و هر چه به نفع شهرهای اطراف بوده بخاطر اصفهان از آن صرفنظر شده است.
جالب اینجاست که به نظر کارشناسان، همین نگاه «بخشی نگر» در دراز مدت به ضرر خود اصفهان نیز بوده است. یکی از این کارشناسان که از مسئولان اصفهان نیز هست در این مورد میگوید: «ما هرچه بودجه می‌ریزیم در اصفهان، میبینیم باز مشکلات این شهر تمام نمی شود. چرا؟ چون نگاه ما بخشینگر است. در علم امروز شهرسازی, هر شهری با مناطق پیرامونش تعریف میشود. درست مثل اینکه ما بخشی از یک زمین کشاورزی را گودتر بکنیم. در این حالت وقتی باران میآید، دو اتفاق می افتد؛ هم زمینهای پیرامون سیراب نمی شوند و هم جمع شدن باران در یک جا عوارض خاص خودش را دارد. ما تا به مشکلات مناطق پیرامونی اصفهان نپردازیم، مشکلات خود اصفهان نیز حل نخواهد شد.»
اما در حاشيه يك جشنواره در استان فرصتي دست داد تا گفتگويي اختصاصي داشته باشيم با دكتر ذاكر. او كه به غرفه فرصت آمده بود در پاسخ به سئوال خبرنگار نشريه درباره اين مشكلات گفت: «بايد به صورت ويژهتر به مشكلات خميني شهر پرداخت. هر شهرستاني مشكلات خودش را دارد ولي مشكلات خميني شهر يك مقدار عديده است.»
وي افزود: «خميني شهر مشكلات خاص خودش را دارد. اين مدنظر مديريت استان هم هست. البته هر شهرستاني مشكلات خودش را دارد ولي مشكلات خميني شهر يك مقدار عديده است. براي همين بايد به صورت ويژه به مشكلات خميني شهر پرداخت. جمعيت سرريز اصفهان و مهاجرين، هويت اين شهر را به چالش كشيده، جمعيتش روز به روز در حال افزايش است. شهرداري خميني شهر درآمد چنداني ندارد. اینها بخشي از مشكلات این شهر است كه مديريت استان بايد به آنها رسيدگي كند.»
با اين وصف مشخص مي‌شود كه مديريت استان بر خلاف گذشته، درد شهرستان خميني‌شهر را دريافته است و اين درد شناسي، خود اولين گام است.