زندگی در شهر نیاز به آرامش دارد یعنی سلامت جامعه در سایه آرامش است؛ به مصداق این حدیث که می گوید: نعمتان مجهولتان، الصحت و الامان؛ سلامت و امنیت دو نعمت است که در سایه آرامش ایجاد می شود. لذا باید دید چگونه میتوان به این شرایط رسید. اولین شرط، آگاهی نسبت به قوانین شهرنشینی است و جالب اینکه خیلی از این مطالب را ما پیروان اسلام می توانیم از قرآن و احادیث استخراج کنیم.

اسلام بر حقوق همسایه بسیار تأکید نموده، زندگی جمعی را یادآور شده، مردم آزاری را نکوهش کرده و احترام به دیگران را توصیه کرده است و از همه بالاتر اينكه پیغمبر ما مشهور است به خلق‌خوش؛ آیا می شود فردی خوش‌خلق باشد ولی تحمل شنیدن سخن دیگران را نداشته باشد؟ خلاصه کلام؛ اگر مردم ما این نکته را در نظر بگیرند که اولین شرط داشتن یک جامعه سالم نقدپذیری است و اینکه اگر کار خلافی را به ما تذکر بدهند قبول کنیم و بلافاصله پیراهن جنگ نپوشیم. از طرفی هر کدام ما خود را یک شهردار وظیفه شناس و دلسوز بدانیم و با تمام وجود در حفظ سلامت و امنیت شهر بکوشیم. احساس مسؤولیت ضمن اینکه یک وظیفه قانونی است؛ شرع هم لازم دانسته است. حال با توجه به این موضوع، شرعاً موظف هستیم در زمینه حقوق شهروندی ضمن تذکر به کسی که رعایت قوانین را نمی کند و حقوق دیگران را نادیده می گیرد، می توانیم کتباً به شورا و شهرداری چه در مورد افراد و چه در مورد مسؤولین خاطی گزارش کنيم. از طرف دیگر اگر هر گونه طرحی در جهت اصلاح مشکلات عمرانی یا فرهنگی به ذهن شما رسید لازم است به اطلاع اعضای شورا برسانید تا در صورت امکان و حتی ‌المقدور در جهت انجام آن بررسی و اقدام شود. ما استدعا داریم از عزیزان صاحبنظر و خبره و کارشناس، ضمن اینکه روزهای یکشنبه هر هفته شورا دیدار مردمی دارد جهت طرح مسائل و موضوعات مهم شهری و با گرفتن وقت قبلی مراجعه نمایید تا در خدمت شما شهروندان محترم باشیم و از راهنماییها و نظرات ارزشمندتان استفاده کنیم. آنچه مایه ترقی و تعالی یک شهر میباشد همکاری و همفکری دلسوزانه نسبت به مسائل شهری است. شاید بعضاً بیتوجهی و بیدقتی بعضی از مسؤولین به درخواستهای مردمی باعث دلسردی شده، ولی این دلیل نمیشود که شهروندان هم بیخیال نسبت به امور باشند. مسلماً به مصداق این که می گویند: سخنی که از دل برخیزد بر دل مینشیند اگر حقیقتاً بدون غرض و از روی احساس مسؤولیت سخن بگوییم مسلماً اثر خود را خواهد داشت. شهر خمینی شهر پتانسیلهای فراوانی در زمینههای مختلف فرهنگی و عمرانی دارد و هرکس حمیت محلی و تعصب نسبت به زادگاه خود دارد بایستی به هر شکل ممکن و با سعه‌صدر مشکلات را بررسی کند و به مسؤولین مربوط اطلاع دهد. مطمئن باشید شهر آباد و سرسبز مایه آسایش همه خواهد بود. درست است که هر کس بهتر است در زمینه کار خود فعالیت داشته باشد اما هر کس یک شهروند است و در زمینه رشد و شکوفایی شهر و موطن خود مسؤول است. آیا هرگز فکر کردهاید چطور یک شهر شهره آفاق می شود و زبانزد همه و حتی در دنیا مطرح می گردد. این امکان ندارد مگر با کوشش و تلاش همگانی. اگر قرار بود هر کس خودش به همه جا برسد جامعه معنی و مفهوم نداشت و مصداق «یدا... مع الجماعه» همین است. مخلص کلام اینکه بیایید قوانین شهری را خوب بررسی کنیم و قبل از اینکه مأمورین قانون بخواهند با برخورد قانونی و جریمه با ما روبرو شوند، از تخلفات جلوگیری کنیم. از جمله سد معبر پیادهروها، پارک غیرمجاز وسائل نقلیه، ساخت و سازهای غیرقانونی و خلاف، ایجاد سر و صدا و آلایندگی در محل زندگی شهروندان خودمان و ....
خلاصه حقوق یکدیگر را محترم بدانیم. چرا؟ بدلیل اینکه کسی که ادعای مسلمان بودن و شیعه پیروی علی (ع) دارد به حقوق دیگران احترام میگذارد. آیا در احادیث توصیه نشده است به اینکه کسانیکه عمرانی برای دیگران ایجاد کنند به ثواب اخروی نائل خواهند شد. پس چرا در زمینه توافقات این قدر سخت گیری میکنیم و نمی گذاریم معبر مردم باز شود؟ آیا فکر نمیکنیم چه کسانی با ثروت های قارونی بودند ولی هیچ بهرهای از آن نبردند؟ و صد البته این کارها توفیق میخواهد. بعضی میگویند شهرداری مگر خیریه است که ما به آن کمک کنیم؟ باید عرض کنم شهرداری یک مجموعه خدمتگزار به مردم است و اگر جایی برخورد نامناسب یا غیرعادلانه با شهروندی شده باید پیگیری کرد. ولی مطمئن باشید هر چقدر شهرداری توانمندتری داشته باشیم شهری آبادتر و شادابتر خواهیم داشت. خداوند به همه توفیق خدمت به خلق خدا را عنایت فرماید و لطف خداوند یاور همه باشد.