گفتگو با نایب رییس هیات بازی های بومی- محلی

ارسال در سایرعناوین

زمان زیادی از گم شدن بازی های پر تحرک و مهیج بچه ها در کوچه پس کو چه های شهر و ظهور بازی های رایانه ای نمی گذرد.لی لی و طناب کشی و خروس جنگی روزگاری بهترین سرگرمی و تفریح بچه ها به شمار می آمد، بازی های که حتی اگر نیاز به حرکت هم نداشت اما هیجانش آنقدر بالا بود که تک تک سلول های ما را درگیر می کرد و به اصطلاح پزشکی سیستم هوازی بدن را فعال می نمود و نشانه گیری ها قدرت تمرکزمان را بالا می برد اما بازی های رایانه ای که به بازار آمد کم کم نان طناب کشی و هفت سنگ و پل و چفت ما را آجر کرد.

 

کارشناسان وقتی دیدند رواج این بازی ها برای بچه های ما بی تحرکی و چاقی و افسردگی و ... را به ارمغان آورده است، چاره را در آن دیدند که بازی های محلی را احیا کنند.

با الهام گلی نایب رییس هیات بازی های بومی- محلی گفتگویی ترتیب داده ایم که می خوانیم:

 

اگر موافق باشید گفتگویمان را ابتدا با تعریف بازی های محلی شروع کنیم؟


بازی های محلی بازی هایی است که اجداد ما با وسایل خیلی ساده مانند سنگ، چوب و توپ برای سرگرمی و تفریح به آن ها می پرداخته اند. مثل بازی دال پلان که مانع های چوبی یا سنگی با فاصله های مشخص از یکدیگر قرار می گیرند و بازیکنان با یک تکه سنگ یا چوب دیگر آن ها را نشانه می روند. یا بازی طناب کشی که همه با آن آشنا هستند و برای اجرای آن یک تکه ریسمان یا طناب کافی است.

 

غیر از دال پلان و طناب کشی چه بازی های دیگری در این دسته می گنجد؟


هفت سنگ، خروس جنگی، لی لی که انواع مختلفی دارد مانند: لی لی مستقیم، لی لی مارپیچ و بازی کبدی یا زو.

 

بازی های محلی فدراسیون هم دارد؟


بله. جشنواره سراسری سالانه هم دارد که مرحله استانی آن معمولا شهریورماه ها برگزار می شود و مرحله بعدی در مهرماه.

 

در چه شهرهایی برگزار می شود؟


بیشتر در استان هایی برگزار می شود که بازی های محلی در میان آنها رواج دارد. سال گذشته استان یزد میزبان بود و امسال چهارمحال و بختیاری.

 

گویا جشنواره ای هم اخیرا در باغ ابریشم برگزار شده، همینطور است؟


بله پنجمین دوره این جشنواره امسال در باغ ابریشم برگزارشد. تیم دال پلان هیات خمینی شهر نیز به این جشنواره اعزام شد. در این جشواره تیم خمینی شهر که متشکل از بچه های تیرانچی و قلعه امیریه بود بازی بومی - محلی استپ هوایی را به عنوان یک بازی بومی خمینی شهر به شرکت کنندگان آموزش داد تا در دوره بعدی جشنواره به صورت مسابقه برگزار شود.

 

خمینی شهر جشنواره برگزار نمی کند؟


ما 2 سال است که فعالیت مان را شروع کرده ایم و در گام اول باید این بازی ها را از روستا به شهر منتقل کنیم و در مراحل بعدی باید بازی های بومی شهرمان را استانی کنیم.

 

بازی های محلی خاص خمینی شهر چه بازی هایی است؟


استپ هوایی، خاله ریحانه و خانه بازی.

 

اقدامات هیات برای ترویج این بازی ها در سطح شهرستان چه بوده است؟


از آن جا که هیات ما یک هیات روستایی-عشایری است محل فعالیت ما هم در روستاهای شهرستان است. زیرزمین یک خانه در تیرانچی را برای اینگونه بازی ها کف پوش کرده ایم. در سالن ورزشی قلعه امیریه هم بازی های توپی را اجرا می کنیم. البته قرار نیست این بازی ها فقط در حد روستاها باقی بماند بلکه در شهرها هم رواج خوهیم داد.

 

بازی های محلی فقط مخصوص بچه ها است؟


نه ما برای این بازی ها رده سنی خاصی مد نظرنداریم وکل افراد اعم از بچه ها، خانم ها و آقایان می توانند این بازی ها را اجرا کنند.

 

در سطح مدارس چطور؟ اجرا می شود؟


با اداره آموزش و پرورش در این باره مذاکراتی داشته ایم. قصد داریم با همکاری این نهاد برای مربیان ورزشی کلاس های آموزشی برگزار کنیم تا این بازی ها نیز در زنگ های ورزش بگنجد.

 

برای باقی اقشار مثل معلولان، زندانیان و ...چطور؟


از دانش آموزان شروع می کنیم تا انشااله به باقی اقشار هم برسیم.

 

هیات برای هفته تربیت بدنی برنامه خاصی داشت؟


در روستای قلعه امیریه مسابقه طناب کشی خانوادگی گذاشتیم، در رده سنی نوجوانان خروس جنگی را برگزار کردیم و برای خردسالان و نوجوانان بازی لی لی را اجرا کردیم که خدا را شکر با استقبال خیلی خوبی مواجه شد.

 

بازی های محلی بیشتر در فضای آزاد برگزار می شود برای زمستان که هوا سرد است و امکان اجرای این بازی ها نیست چه تدابیری اندیشیده اید؟


بازی ها را در سالن ها اجرا می کنیم مانند همین بازی دال پلان که البته برای اینکه سنگ و چوب به کف سالن آسیب وارد نکند به جای آن از توپ پینگ پونگ استفاده می کنیم.

 

اگر قرار باشد یک درخواست از مسئولین داشته باشید آن درخواست چیست؟


هیات ما از نظر مالی بسیار ضعیف است و نیاز به کمک دارد البته دهیاری قلعه امیریه کمک بسیاری به ما می کند. به عنوان مثال یکی از مشکلات ما این است که معمولا در المپیاد ها بچه ها با لباس محلی حاضر می شوند اما روستایی های ما دیگر لباس محلی نمی پوشند و ما هم برای تهیه لباس محلی بودجه نداریم و این در حالی است که پوشیدن لباس محلی در این مسابقات خودش یک امتیاز محسوب می شود.