میثم متقیان جوان 18 ساله خمینی شهری این بار هم خوش درخشید. این وزنه بردار جوان در مسابقات پاراآسیایی مالزی موفق شد ضمن کسب مقام قهرمانی در دسته فوق سنگین رکورد جوانان جهان را جا به جا کند.قهرمانی این ورزشکار باز هم نشان داد خمینی شهر در ورزش معلولان و جانبازان صاحب استعدادهای فوق تصوری است که برخی از آن ها به دلیل کم توجهی، فرصت عرض اندام پیدا نکرده اند. میثم متقیان شاید بهانه ای باشد برای اینکه جایگاه معلولان و جانبازان در شهرستان بازنگری شود. این جوان خوش اخلاق از کسی توقعی ندارد اما برای او جای سئوال است که چگونه مسئولان دبیرستان محل تحصیلش بدون در نظر گرفتن جایگاه ورزشی او در مقابل نامش کلمه مردود را نوشتند.
آویختن مدال قهرمانی بر گردن این ورزشکار همشهری  بهانه ای شد تا هفته گذشته  در حضور مادر و برادرش دقایقی با او هم کلام شویم. آنچه در ذیل آمده حاصل گفت و شنود فرصت با این ورزشکار پر افتخار است.

شنیده ایم رکورد جهانی را جابجا کرده ای؟ رکوردت چند است؟
رکورد من 185 است، نفر دوم 158 کیلو زد و فاصله ما حدودا 27 کیلو بود. البته در ایران 200 کیلو را هم زده بودم اما مربیانم اجازه ندادند که بیشتر رکورد بزنم.

چه شد که پا به این عرصه گذاشتی؟
زمانی که 13 ساله بودم از طریق تلویزیون درخشش معلولان ایرانی را در المپیک دیدم و چون همان زمان پدرم به رحمت خدا رفته بود و حال خوشی نداشتم احساس کردم که ورزش می تواند روحیه ام را بهتر کند به همین دلیل به باشگاه آقای محمد رضا امیریوسفی رفتم و ایشان لطف کردند و اجازه دادند تا در باشگاهشان تمرین کنم. بعد از یک سال با آقای شیرانی آشنا شدم. آن زمان سختی زیادی می کشیدم چون باید تا پل ابوذر می رفتم. همین سختی ها مجبورم کرد که به بسکتبال با ویلچیر رو بیاورم اما از وزنه برداری غافل نشدم و در همان زمان در مسابقات کشوری شرکت کردم و در دسته 100 کیلو قهرمان ایران شدم. حتی شرکت در مسابقات بسکتبال باعث شد اسمم را از مسابقات انتخابی تیم ملی وزنه برداری خط بزنند اما وقتی در تهران بدون تمرین رکورد 135 کیلویی زدم انتخاب و به مسابقات دبی اعزام شدم.

پس باید خیلی با اعتماد به نفس باشی که همیشه گام های بلند بر می داری؟
خیلی ها به من برای حضور در این وزن خرده می گرفتند چون در این وزن اعجوبه ای به نام سیاهمرد رحمانی حضور دارد که رکورد دار جهانی محسوب می شود اما همت کردم و جلو رفتم. سال گذشته هم که در مسابقات انتخابی تیم ملی رکورد 190 کیلویی زدم همه متعجب مانده بودند.

مشکلات خسته ات نکرده است؟
رفت و آمد به اصفهان خیلی برایم سخت بود چون قبلا با موتور می رفتم اما به تازگی توانستم به هر طریق ممکن یک ماشین بخرم و از آن زمان پیشرفت زیادی کرده ام چون سختی کمتری برای رفت و آمد دارم.
بیماری باعث شد نسبت به سال گذشته افت کنم به گونه ای که مسئولان فدراسیون از من دلخور شده بودند اما خوشبختانه خودم را رساندم یعنی با خودم عهد کردم مسابقات مالزی قهرمان شوم و آینده ام را به خدا بسپارم. با وجودی که از ناحیه مچ هم مصدوم شدم اما خدا را شکر توانستم مدال طلا را کسب کنم.

در حال حاضر دانش آموزی یا دانشجو؟
متاسفانه هنوز دیپلم نگرفته ام. وقتی به مسئولان دبیرستان می گفتم اردو دارم حاضر نبودند هیچ همکاری با من بکنند و می گفتند درس جای خود اردو هم جای خود. درخواستم از اداره آموزش و پرورش این است که کمک کنند مدرک دیپلمم را بگیرم تا تنها مانعم برای ورود به دانشگاه مرتفع شود.

به عنوان یک قهرمان جهانی که برای شهرش این همه افتخار آفریده، از مسئولان شهرستان چه انتظاری داری؟
از هیچ کس توقعی ندارم، پشتم به خداوند گرم است.

یعنی میثم متقیان هیچ مشکلی ندارد؟
مشکل بزرگ من نبود میز مخصوص در خمینی شهر است که 8-7 میلیون تومان قیمت دارد.

از مسئولان ورزشی شهرستان هم انتظاری نداری؟
هیات جانبازان و معلولان گهگاهی سراغی از من می گیرد. رییس اداره ورزش و جوانان هم قول هایی به ما دادند که امیدواریم عملی شود.

وضعیت معلولان و جانبازان ورزشکار شهر را چطور می بینی؟
خیلی از معلولان به ناچار به بسکتبال رو می آورند اما من خیلی دوست دارم وزنه برداری در بین جانبازان و معلولان خمینی شهر گسترش پیدا کند.

این سرافرازی را مدیون چه کسانی هستی؟
اول از همه از خداوند متعال تشکر می کنم که مرا سربلند کرد. از فدراسیون وزنه برداری کشور، هیات جانبازان و معلولان شهرستان، مادر و برادرانم محمد جواد و ناصر، آقای شیرانی از اهالی محل، آقای امیریوسفی که انگیزه و برنامه به من داد و از مسئولان کانون فرهنگی اندیشه نیز کمال تشکر را دارم.