1- در یکی از جلساتی که در خصوص فرصت در شهرداری تشکیل شده بود، یکی از مسئولان مربوطه با تشریح وظایف متنوع شهرداری در شهرها، خواستار توجه بیشتر فرصت به تبیین این وظایف و تشریح سختی های کار شهرداری و موانع پیش روی این ارگان در خمینی شهر شد. این مسئول، در حین کلام خود به نکته جالبی اشاره کرد که شخصاً تا آن روز نمی دانستم و برایم عجیب بود. او گفت: در قوانین، بیش از 470 وظیفه بر عهده شهرداری ها گذاشته شده است! دقت کنید؛ بیش از 470 وظیفه متنوع.

2- در طول مدتي که از انتشار منظم فرصت می گذرد، چندین بار در پرداخت حقوق بروبچه های تلاشگر و پرکار نشریه و نیز پرداخت هزینه های فنی، مشکلاتی ایجاد می شد و گاهاً با تأخیرهایی قابل توجه، این مبالغ پرداخت می گردید. این مسئله، در ماههای اخیر و بخصوص دوسه ماه گذشته بیشتر به چشم آمد؛ امری که بچه های نشریه را هم کمی آزرده می ساخت. اما هر بار با این توجیه در شهرداری روبرو می شدیم که وضع پولی خوب نیست. گاهی این سخن را باور می کردیم و گاهی حمل بر کم توجهی می نمودیم. اما وقتی به عینه دیدیم که مثلاً در ماه گذشته، شهرداری تا حدود هیجدهم شهریور هم نتوانسته حقوق ماهیانه بخش زیادی از نیروهای قراردادی خود را پرداخت کند و حتی پرسنل سازمان هایی مثل آتش نشانی هم در انتظار دریافت حقوق ماه قبل شان هستند، مسئله بی پولی برایمان باورپذیرتر گشت.

3- بخش اعظمی از درآمد شهرداری از راه صدور پروانه ساخت و دریافت عوارض نوسازی و کسب و پیشه صورت می گیرد. نمی دانم می دانید یا نه که صدور پروانه ساختمان اخیراً به موانع مهمی برخورد کرده است. با تصویب لزوم بیمه کردن کارگران ساختمانی توسط مالکانی که قصد ساخت خانه دارند و به دلیل مبالغ بالای این تعهد بیمه ای، میزان ساخت و ساز شدیداً افت کرده و قاعدتاً درآمد شهرداری از این محل دچار مشکل اساسی شده است. از سوی دیگر، ما شهروندان هم در پرداخت به موقع عوارض نوسازی و کسب و پیشه، کم لطفی می کنیم و از این لحاظ هم شهرداری در مضیقه و سختی است.

4- وضع درآمدزایی را توضیح دادم. البته راههای دیگری هم برای درآمدزایی هست که در شهرستان ما به دلیل برخی مشکلات فرهنگی و اجتماعی و عدم سرمایه گذاری مالی از خارج از شهر، نتیجه نداده است. اما جالب است که علیرغم اینهمه وظایف تعریف شده برای شهرداری و علیرغم درآمد محدود، طلبهای کلان این نهاد از نهادهای دولتی شهرستان هم قابل وصول نیست و به عبارتی، نهادهای دولتی حاضر به پرداخت 38 میلیارد تومان بدهی خود به شهرداری نیستند تا جایی که اعتراض نماینده محترم شهرستان را هم به دنبال داشته است. چرا نماینده اعتراض می کند؟ واضح است. این اعتراض و پیگیری برای وصول این طلب ها، ریشه سیاسی و همگرایی جناحی ندارد چرا که نماینده انتقاداتی هم به مجموعه شهرداری وارد می داند اما می بیند که امور شهر و مردم معطل مانده است و این بی پولی، امری نیست که فقط با اقدام شهرداری و شهردار قابل حل باشد.

5- "آزادسازی خیابان های شهر یک ضرورت است". این هم کلامی است که نماینده شهر در سخنان اخیر خود بیان داشته است. آری! آزادسازی خیابان های شهر ضرورت است. اصولاً توسعه شهر در همه ابعاد یک ضرورت حتمی است. شرایط جمعیتی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شهر و شهرستان به سرعت در حال تغییر و تحول است و در این وضعیت، نمی توان لاک پشتی حرکت کرد. تا کی باید در خیابان های باریک و کم عرض شهر شاهد گره خوردگی ترافیک باشیم؟ تا کی باید سیستم حمل و نقل عمومی شهر با این وضعیت دست و پنجه نرم کند؟ تا کی باید وضعیت آسفالت معابر نامناسب باشد؟ تا کی باید سرانه مکانهای تفریحی و فرهنگی در شهر اینقدر ناچیز باشد؟ تا کی...

6- لابد همه ما به شهر اصفهان رفت و آمد زیادی داریم. این روزها به وضوح می بینیم که حجم عملیات عمرانی در این کلانشهر به چه میزان است و با چه سرعت زایدالوصفی صورت می گیرد. میدان عتیق – امام علی (ع) – گواه این مدعاست. پروژه ای که با سرعتی قابل تقدیر در حال انجام است و فاز اول آن در آستانه بهره برداری. بجز این، ساختن خیابانها و پل ها و روگذرها و زیرگذرها در کمترین زمان ممکن صورت می گیرد. توسعه فضاهای فرهنگی و ورزشی و تفریحی هم که به جای خود. دلیل همه اینها چیست؟ بجز مدیریت باثبات و قدرتنمند و کاردان – که در شهر ما هم کم نیست – یک تفاوت اساسی بین شهر ما و شهرهایی مثل اصفهان و شاهین شهر و نجف آباد و ... هست؛ پول. آری وقتی پولی در بساط نباشد چگونه می توان خیابان تعریض کرد و زیرگذر ساخت و پارک احداث کرد و ...

7- خیابان شهید صدوقی را ببینید. خیابان شهید صدوقی و امثال آن باید دچار تحول شوند. شهر به تحول نیاز دارد و توسعه. هزینه این خیابان هم قرار بوده که از محل عوارض مردمی و کمک های استانی و ... تأمین شود که معطل مانده است. و اساساً شهر بدون کمک های مالی سرپا نمی ماند. یک مسئول می تواند به کارهای روزمره اش بپردازد تا جوابگوی ریسک پذیری خود نباشد اما با چنینی مدیریتی، تا صد سال دیگر هم اوضاع درست نخواهد شد. پس باید کارهای بزرگ صورت داد.

8- "یا صد میلیارد تومان بودجه بدهند یا خمینی شهر را به اصفهان ملحق کنند". این سخن معروفی است که شهردار در دیدار با نماینده دولت در حاشیه  سفرهیئت دولت به استان اصفهان بیان کرد و صراحتاً گفت که با این درآمدهای ناچیز و مشکلات انبوه، کار درست نمی شود.

پس همه باید کمک کنند؛ مسئولان ارشد استانی با تغییر نگرش و رویکرد به این شهرستان و اختصاص بودجه های قابل توجه، مسئولان شهر با همدلی و کار و تلاش برای جذب بودجه و اعتبارات – در این خصوص نقش نماینده محترم از دیگران مهم تر است - ، و ما مردم، اولاً با تغییر نگاهمان به نوع تعامل با شهرداری در عقب نشینی ها و واگذاری املاک در مسیر خیابان و پرداخت به موقع عوارض و ... وثانیاً با دقت بیشتر در رفتار و گفتارمان و چشم پوشی از برخی رفتارها که در بیرون شهرستان سوءتفاهم ایجاد می کند؛ سوءتفاهماتی که به قول نماینده شهر تلاش های او و دیگر مسئولان را برای جذب اعتبارات و امکانات به شهرستان با مانع مواجه می سازد.