آنقدر مقدس شده است كه اگر اينجانب كه حدود 25 سال است سابقه دانشگاهي و هيئت علمي دانشكده مهندسي دانشگاه اصفهان را دارم صحبتي خلاف آنرا بكنم شايد به مذاق برخی خوش نيايد.

موضوع بحث مربوط به سرانه ها و استانداردهاست. با توجه به سوابق علمي و فني و مسئوليت طرح جامع دانشگاه اصفهان اطلاع كامل دارم كه سرانه هر دانشگاه اعم از فضاهاي آموزشي، آزمايشگاهي، كارگاهي، فضاي سبز، فرهنگي و نظاير اينها حدود يك صد متر مربع است. دانشگاه اصفهان و بسياري از دانشگاه هاي داخل و خارج از كشور با چنين سرانه اي و حتي كمتر از آن به خوبي مسائل خود را حل كرده و مي كنند ولي معلوم نيست به چه علتي در مورد دانشگاه صنعتي اصفهان اين سرانه حدود 2500 مترمربع در نظر گرفته شده است يعني چيزي حدود 25 برابر نياز آن. شايد پیش از انقلاب اسلامي مسائل ديگري در ميان بوده است ولي اكنون شرايط اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي كشور بيان ديگري دارد. عدالت از زير بناهاي اصلي طرز تفكر و اقدامات سياستمداران، برنامه ريزان و طراحان جمهوري اسلامي ايران است ولي كجاي معادله فوق، عدالت را منعكس مي كند؟

اينجانب در جايگاه شوراي شهر و مسئوليت كميسيون عمران استان اصفهان از مهندسين مشاور طرح جامع خميني شهر استدعا دارم همانطور كه پلاك يك خانواده مستضعف از همه جا بي خبر را به راحتي در طرحهاي شهري نظير فضاي سبز و غيره قرار می دهند، با توجه به معضلات خميني شهر، بخش اضافي زمینهای دانشگاه صنعتي را كه شرح آن رفت به فضاهاي مورد نياز شهر از جمله فضاي سبز و ... اختصاص دهند چرا که فكر نمي كنم دانشگاه و دانشگاهي و دانشگاه صنعتي اصفهان مقدس تر از خانواده مستضعف باشند و آنچنان كه اينجانب مشاهده نموده ام رابطه دانشگاه و جامعه بويژه بخشهاي اقتصادي آن آنچنان نيست كه اجازه چنين امري را بدهد. شايد لازم باشد اين بحث را موكول به وقت ديگري نماييم و واحدهاي ارتباط با صنعت دانشگاه را در زمان ديگري مورد تجزيه و تحليل قرار دهم. هر چند تقدس دانشگاه قابل تأكيد است ولي تا حدي كه ارتباط آن با ساير مسائل نظير موارد فوق نيز مقدس باشد .

دکتر اسد اله کریمی-عضو هیات علمی دانشکده فنی و مهندس دانشگاه اصفهان و عضو شورای شهر خمینی شهر