اصفهان - خبرگزاری مهر: یک کارشناس میراث فرهنگی گفت: آب زاینده رود به سبب آلوده بودن در زمان رسیدن به بناهای تاریخی، رسوبات و آلایندگیهایش در پشت بناهای تاریخی می‌ماند که این امر در نهایت باعث خوردگی و شوره زدن در ابنیه تاریخی می‌شود.

به گزارش خبرنگار مهر در اصفهان، عبدالعظیم امیر شاه کرمی شنبه شب در مراسم بزرگداشت شیخ بهایی افزود: برای نجات ابنیه تاریخی اصفهان باید از رودخانه زاینده رود شروع کرد و این رودخانه زیبا را که در گذشته با هدف حیات بخشیدن به اصفهان طراحی شده را از هر گونه آلودگی پاک کرد.

وی ادامه داد: برای تحقق این مهم شهروندان می‌توانند با رعایت و حفظ محیط زیست زباله‌های خود را به این رودخانه نریزند تا در نهایت زاینده رود رودخانه‌ای تمیز شود.

امیر شاه کرمی در ادامه سخنان خود اظهار داشت: در دوره صفوی نگاه خاصی نسبت به طبیعت و محیط زیست وجود داشت چنانچه اگر تنها چند نقطه از زمین اصفهان را انتخاب کنیم در نهایت می‌توان این مهندسی عصر صفوی را کشف کرد.

عصر صفوی اصفهان کویری را شهری شاه نشین کرد

این متخصص سازه و ژئوفیزیک در ادامه سخنان خود به نگاه عصر صفوی نسبت به بناهای تاریخی اشاره کرد و گفت: آنها آنچنان از طبیعت ایران و اصفهان آگاهی و آشنایی داشتند که در نهایت توانستند از اصفهان کویری شهری شاه نشین بسازند.

وی در ادامه سخنان خود با اشاره به معانی مختلف زاینده رود نیز اظهار داشت: برخی بر این باورند "زاینده رود" به این سبب نام گذاری شده که در طول مسیر خود به سبب برخورد با چشمه‌ها آب زایش پیدا می‌کند.

امیر شاه کرمی در تعریفی جدید گفت: چون دشت اصفهان را این رودخانه زنده کرده است و اگر این رودخانه نبود اصفهان معنایی نداشت این نام بر روی این رودخانه گذاشته شده است.

این کارشناس میراث فرهنگی در ادامه سخنان خود یادآور شد: متأسفانه در عصر حاضر به رودخانه زاینده رود بی‌مهری می‌شود چرا که آب آلوده‌ای که در این رود در جریان است که بناهای تاریخی اصفهان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

حیات شهر اصفهان در خطر است

این استاد دانشگاه در ادامه سخنان خود با اشاره به اینکه رودخانه زاینده رود حیات شهر اصفهان به شمار می‌رود، تصریح کرد: با آلوده کردن آن در نهایت حیات شهر اصفهان را نیز از بین خواهیم برد.

امیر شاه کرمی در ادامه سخنان خود با اشاره به اینکه در گذشته و تاریخ ایران همواره در تمام دوران مقدس بوده است گفت: این موضوع در عصر صفوی به عالی‌ترین شکل خود می‌رسد.

این استاد دانشگاه در این خصوص به طراحی حمام‌ها و پل‌های تاریخی آن زمان اشاره می‌کند.

وی در ادامه سخنان خود با اشاره به اینکه در کلیه طراحی‌های آن زمان تمام مسائل هیدرولیکی و ژئوتکنیکی با ظرافتی بسیار خاص به کار رفته به پل خواجو اشاره و گفت: در طراحی این پل تمام ظرایف خاص به کار رفته است که هر یک دارای نظام خاصی است.

امیر شاه کرمی ادامه داد: پل خواجو به گونه‌ای طراحی شده که حتی زره‌ای آشغال در خروجی آن قرار نمی‌گیرد و این موضوع حکایت از معماری و مهندسی بالای آن دارد.

این متخصص سازه و ژئوفیزیک تصریح کرد: کسی که پل خواجو را ساخته طراحی موشک و قایق تند رو برایش بسیار آسان بوده و در واقع کاری نداشته است.

این استاد دانشگاه ادامه داد: علاوه بر آن در خصوص مکان یابی پل خواجو نیز ظرایف بسیار خاصی به کار رفته و به نظر من یک مجموعه مهندسی برای ساخت پل خواجو وجود داشته که آنها شناخت کافی از طبیعت ایران و اصفهان داشته‌اند.

پل خواجو شاه بیت مهندسی هیدرولیک است

وی در ادامه سخنان خود ادامه داد: مهندسی پل خواجو را در هیچ سازه‌ای نمی‌توان دید و در واقع می‌توان گفت این پل شاه بیت مهندسی هیدرولیک است و متأسفانه تا کنون هیچ کتابی در خصوص زوایا و اجزای این بنای تاریخی به رشته تحریر در نیامده است.

امیر شاه کرمی همچنین در ادامه سخنان خود به طراحی و مهندسی نظام آب در چهل ستون نیز اشاره کرد و گفت: چهل ستون گنجینه مهندسی است.

این استاد دانشگاه در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه اصفهان در گذشته دارای باغ‌های فراوانی بوده است، تصریح کرد: با قرار دادن تک تک این درختان در کنار هم و با توجه به جریان رودخانه شهر اصفهان در آن دوران آباد شده است.

وی ادامه داد: هر یک از این باغ‌ها در گذشته دارای یک مجموعه مهندسی بود که حافظ هوا، آب و زمین اصفهان به شمار می‌رفت و در واقع این باغ‌ها با رود زنده بود و شهر اصفهان نیز با باغ و زنده رود، زنده بود.

خبری از باغ‌های دوران صفوی در اصفهان نیست

امیر شاه کرمی در ادامه سخنان خود با اشاره به اینکه اکنون دیگر از آن باغ‌ها در اصفهان خبری نیست ادامه داد: در آن زمان طبیعت منبعی به شمار می‌رفت که از آن بهره می‌گرفتیم و در واقع این باغ‌ها پاره تن شهر اصفهان و هوا و اکسیژن اصفهان به شمار می‌رفت.

این استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: زاینده رود در آن دوران باعث زیبایی و طراوت اصفهان بود که به دور از هر گونه آلودگی بود و اکنون این رودخانه باعث شده که بناهای تاریخی اصفهان نابود شود.