خبرگزاری ایمنا: بر اساس آمار جهانی، میزان خودکشی در بین جوانان و به خصوص مردان ۱۵ تا ۲۴ ساله به سرعت در حال افزایش است.

به گزارش ایمنا، خودکشی، یک فوریت عمده در حرفه بهداشت روان و یک مشکل بهداشت عمومی محسوب می شود. در ایالات متحده آمریکا، هر ساله بیش از ۳۰ هزار نفر به خودکشی موفق دست می زنند و بیش از ۶۰۰ هزار مورد اقدام به خودکشی روی می دهد.
هرچند پیش بینی خودکشی امکان پذیر نیست اما نشانه های متعددی وجود دارد که به کمک آنها می تواند خطر خودکشی را کاهش داد. همچنین برخی معیارهای پذیرفته شده مراقبت وجود دارد که کاهش خطر خودکشی را تسهیل می بخشد.
خودکشی در صورتیکه موفقیت آمیز باشد، عمل مهلکی است که نمایانگر میل فرد به مردن است. با این حال، همانطور که در گزارش قبلی گفته شد، بین تفکر در مورد خودکشی و اقدام به آن، طیفی وجود دارد. برخی افراد افکاری در مورد خودکشی دارند اما هرگز این افکار را جامه عمل نمی پوشانند و برخی دیگر بر اثر عملی تکانشی و بدون قصد قبلی به زندگی خود خاتمه می دهند. در تعریف خودکشی مواردی همچون طبقه بندی نادرست علت مرگ، تصادفات با علت نامشخص و خودکشی های به اصطلاح مزمن (مانند مرگ ناشی از سوء مصرف الکل و مواد و عدم رعایت آگاهانه رژیم طبی برای اعتیاد، چاقی و فشار خون بالا) منظور نشده است.
در حال حاضر در ایالات متحده آمریکا، خودکشی هشتمین
” خودکشی در افرادی که از لحاظ اجتماعی منزوی هستند بیشتر از حد معمول است “
علت مرگ پس از بیماری قلبی، سرطان ، بیماری عروق مغزی، بیماری انسدادی مزمن ریوی، حوادث، پنومونی و آنفلوآنزا و دیابت شیرین محسوب می شود.
عومل خطر ساز در وقوع خودکشی با فاکتورهایی از قبیل جنس، سن، نژاد، مذهب، وضعیت تاهل، شغل و غیره رابطه دارد.
میزان بالاتر خودکشی موفق در مردان با روشهای خودکشی در آنها ارتباط دارد
مردان ۴ بار بیشتر از زنها خودکشی می کنند و این رقم در تمام سنین ثابت است. با این حال زنان ۴ بار بیشتر از مردها اقدام به خودکشی می کنند. میزان بالاتر خودکشی موفق در مردان با روشهای خودکشی در آنها ارتباط دارد. مانند استفاده از اسلحه گرم، حلق آویز کردن و یا پریدن از ارتفاع؛ اما زنان در بیشتر موارد، اقدام به مصرف مقادیر زیاد مواد روانگردان یا مسموم می کنند. در کشورهایی که محدودیت های قانونی برای حمل اسلحه وجود دارد، استفاده از سلاح گرم به عنوان روش خودکشی کاهش یافته است. به طور کلی شایعترین شیوه خودکشی حلق آویز کردن است.
بحران میانسالی، خطر خودکشی را افزایش می دهد
میزان خودکشی با افزایش سن بالاتر می رود و این میزان اهمیت بحران میانسالی را نشان می دهد. در مردها، خودکشی پس از سن ۴۵ سالگی به اوج خودش می رسد و در زنان بیشترین تعداد خودکشی موفق پس از سن ۵۵ سالگی روی می دهد. افراد مسن کمتر از جوانان اقدام به خودکشی می کنند ولی خودکشی آنها موفقتر است. با این حال میزان خودکشی در بین جوانان و به خصوص مردان ۱۵ تا ۲۴ ساله به سرعت در حال افزایش است. امروزه اکثر خودکشی ها بین سنین ۱۵
” خطر دومین اقدام به خودکشی ظرف مدت ۳ ماه پس از اولین اقدام در بالاترین حد خود قرار دارد “
تا ۴۴ سال روی می دهد.
مذهب
میزان ایمان، اعتقاد و یکپارچگی بیش از وابستگی صرف مذهبی اهمیت دارد؛ چرا که تعمیق باورهای مذهبی خطر خودکشی را به صفر نزدیک می کند.
احتمال خودکشی موفق در مردان مطلق، سه برابر زنان مطلقه است
به نظر می رسد، ازدواج و بچه دار شدن به میزان قابل توجهی خطر خودکشی را کاهش می دهد. میزان خودکشی در افراد مجرد و ازدواج نکرده تقریبا ۲ برابر افراد متاهل است. همچنین طلاق، خطر خودکشی را افزایش می دهد و احتمال خودکشی موفق در مردان مطلق، سه برابر زنان مطلقه است. میزان خودکشی در زنان و مردان بیوه نیز در حد بالایی قرار دارد. خودکشی در افرادی که از لحاظ اجتماعی منزوی هستند بیشتر از حد معمول است.
نزول مرتبه اجتماعی، خطر خودکشی را افزایش می دهد
به طور کلی، کار کردن، محافظی در مقابل خودکشی محسوب می شود. خودکشی در افراد بیکار بیشتر از افراد شاغل است. همچنین نزول مرتبه اجتماعی و رکودهای اقتصادی، افزایش خودکشی را به همراه دارد و در دوره بیکاری های گسترده و در خلال جنگ کاهش می یابد.
ارتباط معناداری بین سلامت جسمی و بیماری با خودکشی وجود دارد
به نظر می رسد مراقبت طبی قبلی، ارتباط موثری با خطر خودکشی دارد. یک سوم افرادی که خودکشی می کنند طی ۶ ماه آخر زندگی تحت مراقبتهای بالینی قرار داشته اند. تقریبا در نیمی از تمام موارد خودکشی، بیماری جسمی عامل مهمی شناخته شده است.
عوامل مربوط به بیماری که در خودکشی و اقدام به خودکشی نقش دارند عبارتند از: عدم تحرک (بخصوص وقتی که فعالیت جسمانی از نظر شغلی یا تفریحی حائز اهمیت باشد)، بدریختی (بخصوص در بین زنان)،
” آن دسته از اقدام کنندگانی که قصد خودکشی بالاتری دارند معمولا مرد، مسن، مجرد یا جدا شده و افراد تنها هستند “
و درد مزمن مقاوم. علاوه بر اثرات مستقیم بیماری، اثرات ثانویه نظیر گسستگی روابط و از دست رفتن موقعیت شغلی عوامل پیش بینی کننده محسوب می شوند.
برخی داروها ممکن است سبب بروز افسردگی شوند که در برخی موارد به خودکشی منجر می شود. همچنین بیماریهای مرتبط با الکل نظیر سیروز نیز با افزایش خطر خودکشی همراه اند.
اختلال اضطرابی
تقریبا ۲۰ درصد بیماران مبتلا به اختلال هول (پانیک) و جمع هراسی دست به خودکشی ناموفق می زنند. با این حال اگر افسردگی هم همراه این اختلالات باشد، خطر خودکشی بالا می رود.
بهترین نشانگر افزایش خطر خودکشی، سابقه اقدام به خودکشی است
مطالعات نشان می دهد که حدود ۴۰ درصد بیماران افسرده ای که خودکشی می کنند، سابقه اقدام به خودکشی داشته اند. خطر دومین اقدام به خودکشی، ظرف مدت ۳ ماه پس از اولین اقدام، در بالاترین حد خود قرار دارد. افسردگی نه تنها با خودکشی موفق ارتباط دارد، بلکه با اقدامهای جدی برای خودکشی نیز همراه است. ویژگی بالینی که بیش از همه با جدی بودن قصد مردن همراه است، تشخیص اختلال افسردگی است. مطالعات نشان داده اند که خصوصیات بالینی بیمارانی که اقدام به خودکشی می کنند با معیارهای مختلف وخامت طبی اقدام به خودکشی یا قصد مردن ربط داشته است. همچنین نمرات قصد مردن، رابطه معنی داری با نمرات خطر خودکشی و تعداد و شدت علائم افسردگی دارد. آن دسته از اقدام کنندگانی که قصد خودکشی بالاتری دارند معمولا مرد، مسن، مجرد یا جدا شده و افراد تنها هستند. به عبارت دیگر بیماران افسرده ای که اقدام جدی برای خودکشی به عمل می آورند بیشتر به قربانیان خودکشی شباهت دارند تا کسانی که اقدام به خودکشی کرده اند اما نمرده اند.
در گزارش بعدی به دیگر عوامل موثر در خودکشی خواهیم پرداخت.
/۱۸