تهران امروز نوشت:

يكي از راه‌هاي معمول و متداول نيز براي نجات از اين معضل اجتماعي بخصوص در شهر تهران هميشه مسافركشي بوده است.

مسافر كشي با مفهوم جابه‌جا كردن مسافر به صورت گردشي، كار در آژانس و... كه به نظر مي‌رسد دم‌دست‌ترين راه اشتغال به كار براي هر قشري از جامعه اعم از پير و جوان شده و معضلات ساماندهي آن هميشه بر سر زبان مسئولان است و جالب آنكه اين مسئولان در اغلب طرح‌هاي ساماندهي مسافربر‌هاي شخصي به موضوع بيكاري و ريشه اصلي شكل گيري اين مسافربرها توجهي نمي‌كنند و شايد همين امر نيز يكي از دلايل عمده شكست پي در پي طرح‌هاي ساماندهي است.

مركز مطالعات و برنامه‌ريزي شهر تهران در نشستي كه چندي پيش برگزار كرد به بررسي معضلات مربوط به تاكسي و تاكسيراني پرداخت. يكي از موضوعات مورد توجه در اين نشست مسئله بيكاري و نقش آن در حمل‌ونقل شهري به ويژه تاكسي‌ها بود.

تيموري، مشاور عالي معاونت حمل ونقل و ترافيك شهرداري تهران و مديرعامل سابق تاكسيراني تهران در اين نشست به ارائه تاريخچه‌اي از پيدايش تاكسيراني در ايران پرداخت و به گسترش ناوگان تاكسيراني در دوره‌هاي مختلف با ديدگاه تامين اشتغال و نه نياز حمل‌ونقل شهري اشاره كرد.

تيموري در اين باره گفت: «در سال 1324 خانم فخرالدوله براي مبارزه با بيكاري جوانان تازه ازدواج كرده كه عمدتا از فاميل ايشان بوده‌اند تعداد زيادي تاكسي وارد اين ناوگان مي‌كند، دولت كودتا براي قدرداني از عوامل كودتاي 28 مرداد 1332 به آنها تاكسي مي‌دهد.»

او ادامه داد: «پس از اصلاحات ارضي، دولت براي جلوگيري از تنش‌هاي شهري ناشي از مهاجرت بي‌رويه روستاييان به ويژه تهران تعداد بسياري تاكسي وارد اين ناوگان مي‌كند. در سال 1371نيز براي جلوگيري از بيكاري كارگران بيكار شده به آنها تاكسي مي‌دهند، در سال 1386 نيز با طرح موسوم به ساماندهي مسافربرهاي شخصي به‌شدت تعداد اين ناوگان را افزايش مي‌دهند.»

به گزارش تهران‌امروز در حال حاضر110 هزار نفر به امر تاكسيراني در تهران، بدون در نظر گرفتن حجم بالاي مسافربرهاي شخصي كه به طور دائم يا موقت در راستاي حل مشكل بيكاري به اين شغل روي آورده‌اند، پرداختن به موضوع تاكسي را بيشتر به يك چالش اجتماعي و اقتصادي و نه صرفا حمل‌ونقلي تبديل مي‌كند.

شهيدي مشاور عالي معاونت حمل‌ونقل و ترافيك نيز در اين باره بيان كرد: «نبايد از خاطر دور داشت كه پرداختن به شغل مسافركشي آخرين راه قبل از افتادن به جرگه بزهكاري براي عده بسياري است. پيدايش و افزايش تعداد مسافربرهاي شخصي خود معلول مشكل بيكاري است.»

بر اساس تحقيق ميداني از ميان ده‌ها فارغ التحصيل دانشگاه در تهران، مسافر كشي و كار در آژانس نخستين مقصد شغلي فارغ‌التحصيلان بيكار محسوب مي‌شود و اين تازه بهترين بخش است، مهاجران، بازنشستگان، از كار افتاده‌ها و حتي معتادان و بزهكاران شغل مسافركشي را به آساني به دست مي‌آورند و همانطور كه كارشناسان نيز اذعان دارند جابه‌جايي مسافر به سطح شهر آخرين راه قبل از افتادن به جرگه بزهكاري براي عده بسياري است.

قابل لمس‌ترين نتيجه اين اتفاق بي‌اعتمادي به راننده تاكسي از سوي مسافران و ايجاد عواقبي كاملا مشهود است.

البته نابساماني حمل‌ونقل عمومي شهري و معضلات ديگر نيز كه جايگاه ديگري دارد و سوال مطرح اينكه با وجود چنين شرايطي طرح‌هاي ساماندهي مسافربرهاي شخصي بايد به كدام سو سوق پيدا كند و آيا مسئولان نبايد در ابتدا به‌دنبال ساماندهي بخش ديگري از جامعه باشند تا حجم عظيمي از معضلات تاكسيراني شخصي نيز به‌تبع آن رفع و رجوع شود.