با سلام و ادب خدمت شما، مدتهاست که نشریه شما را از طریق پیکی که توسط دوستان برایم ارسال می کنند دریافت کرده، می خوانم و برخود می بالم که هر چند دیر ولی بالاخره شهر ما نیز صاحب نشریه شد. جای دارد از شما تشکر و قدردانی نمایم و غرض از مزاحمت نکاتی است که به عرض می رسانم.

نشریه شما هر 2 هفته یک بار و در 4 صفحه چاپ می شود، لذا دور از انتظار نیست مطالب پربارتر باشد.

مدتهاست که درباره سلمان فارسی و زادگاهش حرف می زنید و این بحث صفحات بسیاری را به خود اختصاص داده است. به نگارنده عنوان می کنم به فرض شما با دلیل و برهان ثابت کردید که سلمان خمینی شهری بوده و همگان قبول کردند و مجسمه ای از حضرت سلمان(ره) ساخته و در میدان اصلی شهر نصب شد؛ آیا مشکلات خمینی شهر حل می شود؟ در زمان پیش از اسلام عرب جاهلی به تیره و اجداد خود می بالید که رسول اکرم(ص) آن را نفی و حال هر شخص را میزان قرار داد. سعی در انتساب افراد به شهر خود برای بالا بردن شهرت خود نوعی تبعیت از عرب جاهلی که شرع مقدس اسلام با آن مخالف است، نیست؟ سلمان فارسی ایرانی بوده و افتخار آن متعلق به تمام ایرانیان است و اختصاصی کردن این افتخار دور از آیین اسلام است. به فرض اگر قرار باشد افتخاری نصیب این شهر شود ما شهیدان بزرگواری چون آیت اله اشرفی اصفهانی، نواب صفوی و غیره داریم که در مراسم بزرگداشت این عزیزان بعضاً فراموش می شود که متعلق به این شهر بوده اند و الی غیر ...

ما نباید مانند عرب جاهلی به داشته های قدیمی ببالیم و از حال خود غافل شویم. امام علی(ع) می فرماید: هرکسی به چیزی که از دست داده ناراحت نشود و به آینده خوشحال نشود، زهد و تقوی را در پیش گرفته است و تقوی همان رستگاری حال است که ما از آن غافل هستیم.

شاید حدود 50 سال است که شاهین شهر تأسیس و ساخته شده است. نه آثار باستانی دارد نه گذشته ای و نه مشایخی، ولی همه ایرانی هستند و دست به دست هم داده شهر نوبنیاد خود را آباد کرده اند به طوری که شما هر هفته حسرت آن را می خورید.

موضوع دیگر افراط و تفریط در بیان مطالب است. آری! مردم خمینی شهر مذهبی و پیرو اهل بیت (ع) هستند و حدود 300 هیأت مذهبی دارند ولی با این گفتار نمی توان حقایق شهرهای دیگر را نادیده گرفت. کدام یک از مراسم مذهبی خمینی شهر جمعیت صد هزار نفری به خود دیده است؟ هیچکدام. چون تفرقه زیاد است. خمینی شهر از سه دهستان بزرگ تشکیل شده و هر دهستان چند محله و هر محله نیز برای خود چند تکیه و حسینیه دارد و هر مکان تعداد کمی را جذب می کند و این باعث پراکندگی مراسم شده است. چرا ما نباید در شهری که مدعی قدمت آن هستیم یک مسجد جامع داشته باشیم تا در مراسمات همه مردم در آنجا جمع شوند. هر محله برای خود مسجد جامع دارد. اگر تعداد جمعیت خمینی شهر را بر تعداد هیأت های مذهبی تقسیم کنیم به شرط حضور همه مردم، سهم هر هیأت کمتر از 1000 نفر می شود. کافی است چشم خود را به حقایق باز کنیم. تنها در مراسم عصر تاسوعای حسینیه اعظم زنجان بیش از صدها هزار نفر شرکت می کنند که چند برابر جمعیت خمینی شهر است و یا در مراسم نخل کشی اردکان یزد و یا مراسم قالی شویان مشهد اردهال کاشان. در خمینی شهر چند مراسم مشابه مراسم فوق اجرا می شود که قابل ارائه به صدا و سیما برای پخش باشد؟

می توان در سال آینده تمام هیأت های مذهبی را به یک مکان واحد دعوت و مراسم عزاداری وحدت برگزار کرد. می توان سالنهای استادیوم ورزشی را در روز تاسوعا و عاشورای حسینی تجهیز کرد و مراسم اهدای خون همگانی همراه با عزاداری و اطعام عزاداران برگزار کرد. می توان به دور از تفرقه کارهای زیادی انجام داد.

يك موضوع دیگر؛ هرچند این نشریه مربوط به شهرداری است ولی یکی از وظایف شهرداری بالا بردن فرهنگ عمومی مردم است و جای دارد نشریه کمی از بحث درباره شهرداری کم کرده و به مباحث دیگر بپردازد. شهرداری مدعی است که بودجه عمرانی شهر کم است ولی همین بودجه کم به صورت ناعادلانه در شهر توزیع می شود. یک مثال ساده اينكه اگر شما صبح زود به میدان استادیوم، روبروی شهرداری مرکزی بروید دهها مأمور شهرداری را خواهید دید که در حال تمیز کردن اطراف شهرداری، جاروکردن، شستشوی جدولها و گل کاری هستند ولی در چند کوچه پایین تر دریغ از یک لایه آسفالت ناقابل... در خیلی از موارد همین بودجه کم اسراف و دوباره کاری می شود مثل اجرای هندسی جدول خیابانها بدون کار کارشناسی.

انجام خیلی از کارها در شهر سخت نیست ولی علت عدم اجرای آن معلوم نیست. مثلاً ایمن کردن اسباب بازی های پارک های شهر برای کودکان کار پرهزینه ای نیست ولی علی رغم صدمات زیادی که به کودکان در هنگام بازی با این وسایل پیش بینی می آید شهرداری توجهی به ایمن کردن آن ندارد.

تعدادی از مردم را دیده ام که با وسایل شخصی خود از قبیل موتورسیکلت و ماشین از حاشیه شهر به میدان استادیوم آمده وسیله نقلیه خود را آنجا پارک کرده و از آنجا به بعد با وسایل نقلیه عمومی به مسیرخود ادامه می دهند. این یک کار فرهنگی است که سالها پیش در تهران برای تشویق مردم به استفاده از وسایل عمومی انجام شد ولی در خمینی شهر به تازگی شهرداری اقدام به حصارکشی و نصب تابلوی پارک ممنوع در اطراف پارک سوار اتوبوس واحد میدان استادیوم نموده است.

یکی از کارهای نشریات و روزنامه ها بالابردن سطح آگاهی مردم و شفاف ساختن عملکردهای مسؤولین است. در شماره 40 شهرداری اقدام به ارائه عدد و ارقام و عملکرد خود نمود که جای تقدیر و تشکر دارد و امید است ادارات دیگر از این اقدام شهرداری الگو گرفته و عملکرد سازمان خود را برای مردم شفاف کنند.

شنیده شده که پروژه مسکن مهر خمینی شهر با حرف و حدیثهای فراوانی روبروست. ساخت آپارتمانهای 9 طبقه که فرهنگ خود را دارد، تأخیر و تعلل در ساخت پر هزینه بودن آن، استفاده از افراد غیر بومی و غیر متخصص در اجرای آن همگی به ضرر مردم خواهد بود.

ساخت شهرک صنعتی سنگبری ها در انتهای اسلام آباد (کشتارگاه) یکی از معضلات مردم آن منطقه شده است. کشیدن یک سر طناب گره خورده، هرچند باعث باز شدن 1 متر از طناب می شود ولی کلاف طناب را پیچیده تر خواهد کرد. بهتر بود قبل از هر عمل شتاب زده در حل مشکلات فعلی شهرستان، به عواقب تصمیمات فعلی که آینده شهر را به چالش خواهد کشید فکر کرد. چند نفر دیگر باید کشته شوند تا ورود کامیون های پر سرعت و سنگین به شهر ممنوع شود؟

در اخبار شنیده شده نانوایی های شهر قم برای جلوگیری از ضایع شدن حق مردم و جابجایی پول خرد، اقدام به نصب دستگاه کارت خوان خواهند کرد. اتوبوسهای واحد اصفهان نیز مجهز به دستگاه بلیط الکترونیکی شده اند ولی خط 700 دستگاه خمینی شهر همچنان سنتی برخورد می کند.

ساماندهی کردن آب خوری های وقف شده از سوی مردم و هماهنگ کردن آن برای پخش در تمام سطح شهر، ساختن چند دستشویی در میدانهای ورودی شهر برای مسافرین، در نظر گرفتن محیط آرام، امن و مطمئن با امکانات رفاهی مناسب برای چادر زدن و اسکان مسافرینی که وارد شهر می شوند از کارهای کم هزینه و پرسودی است که شهرداری می تواند برای عمران شهر انجام دهد. سخن بسیار است و از حوصله شما خارج. امید است در آگاهی دادن به مردم موفق باشید.

م-حاج حیدری ، دانشجوی کارشناسی تهران