این روزها دست به قلم شدن و نوشتن چند خط مطلب در مورد یک موضوع خاص اونم با موضوعیت محیط زیست خیلی سخت است و بیشتر می تواند تعبیر دلنوشته ای را به خود بگیرد ولی به نظر می رسه یک سری از مطالب هست که بر انسان تکلیفه که بازگو کنه و در قالب یک درد مطرح کنه.

یکی از چیزهایی که این روزها تو زندگی ها گم شده و می شه گفت کم رنگ رشده بحث محیط زیسته بهتر بگویم احترام به مقوله محیط زیست است. چیزی که از اصول و شعائر اسلامی ما بوده و هست ولی مثل خیلی از چیزای دیگه ما از زندگی هامون داره کنار گذاشته می شه.
اینکه ما ندونیم محیط زیست چیه و برای چی بایستی از اون محافظت کنیم واقعا درد بزرگیه البته شعار دادن درباره محیط زیست و حفاظت از آن این روزها از مطالب لوکس روز شده ولی در عمل عکس این اتفاق می افته. اگر بخواهیم در این رابطه قلم فرسایی کنیم از مثنوی 70 من کاغذ هم رد می شه.
شاید در بین مطالبی که همیشه تو ذهن آدم نقش می بنده یک سری شون خیلی تاثیر داره و ماندگارتره نسبت به بقیه مطالب. یکی از اون چیزا که خیلی دیدیم جمله "تا خوب نشیم خوب نمی شه" است جمله ای بسیار ساده که اگر بخواهیم به بحث های محیط زیستی هم بسطش بدیم به طور خلاصه می گه بایستی از خودمون، محله مون و شهرمون شروع کنیم.مگه می شه شما خانه تمیز و پاکیزه نداشته باشید ولی به فکر محله و شهرتون باشید؟ این یک چیز دور از انتظاره که احتیاج به فرهنگ سازی داره این روزها علیرغم این همه سیستم های اطلاع رسانی مثل رادیو و تلویزیون و شبکه های اجتماعی، تلفن و ماهواره و ... که در دنیا هستند ولی هنوز خیلی چیزا تو گوش رفتنش سخت به نظر می رسه. برای اثبات این مطلب یه تابی توی محله و شهرتون بزنید متوجه خواهید شد ... از رها کردن زباله در خیابان ها، معابر، کوچه ها، درب خونه ها و عدم رعایت حقوق شهروندی بگیر تا ... این ها فقط تعدادی از دردای جامعه ما هستند. می خوام بگم اون روزی که اسلام نظافت را نشانه ای از ایمان می دونست اروپایی ها الفبای خیلی از چیزها را هم نمی دونستند ولی چه شد که ما عقب موندیم و اونا حالا به این جا رسیدند. قطعا ایمان و عمل آن ها بوده اونا این شعار دینی ما رو سرلوحه زندگیشون کردن ما عمل نکردیم تا اونا عمل کنند. اونا توی چند تا کار موفق عمل کردن یکی از اونا بحثهای زیست محیطیشونه. همچنین سرمایه گذاری فراوان روی بحث های زیباسازی و پاکیزگی محیط پیرامون زندگی شون می کنند.
پس اونا اول روی بحث محیط زیست شون کار کردن و به محیط زیستشون احترام می گذارند البته از نوع واقعی نه شعار. فرض کنید وارد خونه یکی می شید قبل از این که به نوع ساخت خانه نگاه کنید اول به تر و تمیزیش نگاه می کنید. بعد درباره ترتیب قرار گرفتن اطاق ها و مصالح به کار رفته تو اون خونه قضاوت کنید. اگر فلان کشور اروپایی یا عربی که هیچ اگر کل کشورشون را بگردی جاذبه ای ندارن ولی اومدن از روش های جایگزین استفاده کردن و با احترام به زیباسازی شهرهاشون و شیک کردن مدرنیته کردن و اضافه کردن مکان های مراکز جذب توریست ولو به صورت مصنوعی اونا خیلی از نقصان هاشون را از بین برده اند همون کشورهایی که تا چند سال پیش برای ما سنبل ملخ و مارمولک خواری بودند، ما را چه شد که این همه از ما جلو زدند؟
ماحصل صحبت های ما تا به این جا اینه که تو زندگی چه چیزی مهم تر از محیط زیستمونه؟ یعنی مگه می شه برای محیط زیستمون ارزش قائل نشیم ولی انتظار داشتن یک شهر سالم تمیز و ... رو داشته باشیم؟
چند روز پیش داشتم یه تقویمی را که یکی از دوستان برام آورده بود رو نگاه کردم که این تقویم دو قسمت داشت یکی روز های جهانی یکی روز های ملی که حیفم اومد اونا رو شما ندونید برای همین ارزید این ایام را می نویسم.
تقویم جهانی محیط زیست
1 فروردین روز جنگل ها
2 فروردین روز آب
11 اردیبهشت روز پرندگان مهاجر
1 خرداد روز تنوع زیستی
15 خرداد روز محیط زیست
18 خرداد روز اقیانوس ها
27 خرداد روز مبارزه با کویر
25 شهریور روز حفاظت از لایه ازن
6 مهر روز پاکسازی کوه ها
12 مهر روز حقوق حیوانات
20 مهر روز کاهش بلایای طبیعی
12 بهمن روز تالاب ها
12 اسفند روز حیات وحش

تقویم ملی محیط زیست
13 فروردین روز طبیعت
15 اردیبهشت روز خلیج فارس
1 خرداد روز تنوع زیستی
25 خرداد روز گل و گیاه
13 تیر روز دماوند
20 شهریور روز جهانی مبارزه با خشونت علیه حیوانات
29 دی روز هوای پاک
11 اسفند روز بهداشت محیط
15 اسفند روز درختکاری
با یه نگاه ساده به این روزها می بینیم که در طول یک سال روی هم رفته به چیزی حدود بین 20 تا 25 روز در سال به نوعی با بحث های زیست محیطی ارتباط دارند.