اهالی محل این اسکلت را با قحطی 50 سال پیش خمینی شهر مرتبط دانسته و احتمال دادند که از جمله اجسادی باشد که پس جان دادن در اثر قحطی زدگی بر دهانه این قنات رها می شده اند. به گفته ساکنان قدیمی این محل، از آن جا که مردم در آن زمان توانایی مالی برای دفن اموات خود نداشتند گاهی به ناچار اجساد بستگان خود را در دهانه قنات رها می کردند. و البته همین نظریه احتمالی اهالی کافی بود تا مسؤولان حاضر در صحنه این اسکلت را دوباره به همراه خاک هایی که این حفره را پر می کرد به اعماق قنات بازگرداندند و سندی را که می توانست گویای ناگفته های تاریخی شهرمان باشد به قعر نابودی بفرستند در حالی که فراخوانی مسؤولان اداره میراث فرهنگی شهرستان در این صحنه و انجام تحقیقات و آزمایشات روی این اسکلت بسیار ضروری به نظر می رسد. نمایندگی میراث فرهنگی شهرستان در پاسخ به سوال خبرنگار فرصت که آیا شهرداری ملزم هست برای حفاری در مناطقی از شهر که صبغه تاریخی دارد، مسؤولان میراث فرهنگی را در جریان بگذارد یا خیر، گفت: "نقاطی از شهر که حائز ویژگی های تاریخی هستند تحت عنوان حرایم به شهرداری اعلام شده و هرگونه حفاری و عملیاتی از این دست باید به اطلاع ما برسد." درخشان فر اما در ادامه از کشف این اسکلت اظهار بی اطلاعی کرد و گفت: "با وجودی که این منطقه جزو حریم محسوب می شود ما حتی در جریان ایجاد این حفره هم قرار نگرفته ایم." این در حالیست که در موارد مشابه این اسکلت ها از جانب مسؤولان مربوطه بسیار مورد توجه قرار می گیرند چراکه قادرند به بسیاری از سئوالات چندین ساله باستان شناسان پاسخ بدهند. نماینده میراث فرهنگی در خمینی شهر گفت: "لازم بود این اسکلت از جانب کارشناسان اداره باستان شناسی اصفهان مورد بررسی قرار بگیرد."