خبرنگار مذکور چند باری است که می شنود در چند مورد اجساد مردگان خدا رحمت کرده را عوضی تحویل می دهند و موقع به خاک سپاری بستگان متوجه موضوع می شوند. وی تصمیم می گیرد ته قضیه را در بیاورد پس گوشی تلفن را بر می دارد و به 118 زنگ می زند که شماره قبرستان را بپرسد، آن طرف خط کسی می گوید: "راهنمای شماره 225 بفرمایید"
و ایشان محترمانه می گوید: لطفا تلفن قبرستان محله را بدید.
 جواب می شنود: کدام محله؟
-    محله یک
-    کدوم محله از محله یک؟
-     ای بابا مگه این شهر چند تا قبرستون داره که 118 نمی تونه یه شماره بده
از آن طرف خط جواب می آید: ای آقا تو این کار گوگل ارث هم با آن همه ماهواره و ماهپاره مونده ما که حق داریم اما
 می تونم شماره یه مرده شور را که خودش به من داده گفته هر وقت کسی سراغ از مرده شور گرفت بهش بده، بهتون بدم. انصافشم خوبه، به بعضیا هم تخفیف 20 درصدی میده مثل کارمندا و مستمری بگیرا ، میگه  پول را باید از پول دار گرفت، بفرمایید این هم شماره ش. شماره اش هم تکِ، می خواستند چند میلیون ازش بخرند، نداد.
چخمالی شماره را می گیرد و زنگ می زند.
آن طرف خطی می گوید: شما با صندوق صوتی شرکت مرده شورِ"دست های سنگی" تماس گرفته اید لطفا پس از شنیدن آهنگ لا اله الا الله مشخصات متوفی را با ذکر شغل و طبقه اجتماعی بگذارید تا مدیر پذیرش شرایط را بررسی کند و نتیجه را به اطلاع شما برساند. در صورتی که متقاضی استفاده از تخفیف هستید اگر سهمیه تمام نشده باشد به شما تعلق می گیرد در غیر این صورت نرخ آزاد محاسبه خواهد شد.
خبرنگار پیغام می گذارد: چخمالی هستم. قصد مرده شستن ندارم، کار دیگری دارم لطفا با من تماس بگیرید.
عصر هنگام که منشی شرکت مرده شور با چخمالی تماس می گیرد، چخمالی می پرسد: چرا مرده های مردم را عوضی کفن و دفن می کنید؟
منشی می گوید: من با مدیر هماهنگی می کنم وجواب شما را می دهم.
ساعتی بعد منشی مجددا با خبرنگار تماس می گیرد و می گوید: رییس میگه به ما ربطی نداره، ما مرده شوریم و هر چه تحویلمان بدهند می شوریم. بهتر است با راننده آمبولانس تماس بگیرید، این هم شماره راننده.
چخمالی شماره راننده آمبولانس را می گیرد، آن طرف خط کسی می گوید: آدرس را برام اس کن نیم ساعته اونجا هستم نرخ ما ثابته چک و چونه برنمی داره مرده را هم خودتون باید سوار و پیاده کنید.
چخمالی می گوید: من مرده ندارم، یه سوال دارم.
 آن طرفی می گوید: بفرمایید
خبرنگار می پرسد: چرا جسد مرده ها را عوضی تحویل می دید؟
راننده جواب می دهد: ببین داااش! این موضوع ربطی به ما نداره هر چی اقوام طرف سوار کنند همونم پیاده می کنن. ما که مرده یدک تو آمبولانس نداریم جا زنی کنیم. جراح پلاستیک و چهره پرداز هم نیستیم قیافه مرده ها را عوض کنیم، عیب از سرد خونه است، این هم شماره اش.
چخمالی شماره سردخانه را می گیرد و موضوع را با کارمند آن جا در میان می گذارد.
کارمند جواب می دهد: باید با حراست و بعد رییس هماهنگ کنی تا جواب بدهم اگر نه من به هیچ سوالی جواب نمی دهم مسوولیت دارد.
 چخمالی اما زرنگ تر از این حرف هاست، آدرس سردخانه را می گیرد و تصمیم می گیرد یکی دو روز توی محل بپلکد شاید چیزی دستگیرش شود. همین کار را می کند و آخر سر کارمند سردخانه می گوید: ببین آقا مرده ها هم زمان فریز شدن دارن و این زمان سه ماه بیشتر نیست و اگه بیشتر بمونه دیگه خاصیت مردگی نداره. از اونجایی که بعضی از جسد ها را اقوام تحویل نمی گیرن چراکه نمی تونن زیر بار مخارج کفن و دفن و ترحیم قد علم کنند، برای این که این مرده ها از خاصیت نیفتند و بالاخره دفن بشن و ملائک هم از بلاتکلیفی در بیان و بتونن گزارش شب اول قبر برای آن ها پر کنن، مرده ها را تازه و کهنه می کنیم یعنی تا مرده کهنه هست، تازه را ترخیص نمی کنیم البته یه راه دیگه هم هست و اون این که وام کفن و دفن هم تصویب کنن تا مثل وام ازدواج به بندگان خدا وام بدن و بتونن مردگان خودشون ر ا دفن کنن و مرده ها این جوری رو دست ما باد نکنن!