اشرف الدین حسینی ملقب به نسیم شمال یکی از اصحاب مطبوعات بوده که با سروده هایی طنز در باب مسائل زمانه خود سعی درنقد اوضاع و احوال آن دوران داشته، یکی از این سروده ها عنوان «دری وری» دارد که در خصوص وعده و وعیدهای کشککی است که ما انسان ها به این و آن میدهیم به ویژه اگر جوگیر شویم و یا چیزی کوکمان کرده باشد و یا توهم زده باشیم، وعده و وعید هایی می دهیم که گاه بعداً به کلی زیر آن می زنیم و حاشا می کنیم، دیوار حاشا هم که گفته اند بلند است، به بلندی بعضی نرده ها و دیوارها که حتی از مقابل آن هم نمی شود عبور کرد، چه برسد به اینکه از آن بالا رفت، یک طرف ماجرای این وعده و وعید ها موجودات بیچاره و درمانده ای هستند که به آنها وعده و عیدهای سرخرمنی داده می شود اما چه بسا که عملی نمی شود و یا دیگر نوشداروی بعد از مرگ سهراب است، درست مانند بزکی که گرسته است و بع بع می کند و به او گفته میشود ، نمیر تا بهار بیاد و علوفه و عشق و حالی، فقط کمی مقاومت می خواهد تحمل گرسنگی چندین ماهه می خواهد به احتمال اینکه بهاری بیاید و پر باران باشد و علوفه ای سبز شود و در دسترس قرار گیرد و تو بخوری، اینکه زیاد سخت نیست، لذا گفته اند «بزک نمیر بهار میاد»

و نسیم شمال هم در شعری که خواهید خواند همین را می خواهد بگوید و دیگر هیچ

گریه مکن عزیز من                  موسم نوبهار میاد

بلبل مست، نغمه زن              بر سر شاخسار می یاد

غله ز «خوار» می رسد           گندم شهریار میاد

بزک نمیر بهار میاد                  خربزه با خیار میاد

دخترک عزیز من                     از غم نان به سر مزن

طفلک با تمیز من                  شعله به خشک و تر مزن

لوطی اشک ریز من               بر دل من شرر مزن

سال دگر برای تو                    شوهر غمگسار میاد

بزک نمیر بهار میاد                 خربزه با خیار میاد

سال دگر به خوشدلی            نان و پنیر می خوری

گوشت کباب می کنی            دیزی سیر می خوری

بر در خانه ات همی                خربزه با بار میاد

بزک نمیر بهار میاد                 خربزه با خیار میاد

یک دو سه روز صبر کن           غم مخور از گرسنگی

شام اگر نمی خوری نخور       گشنه بخواب، دم مزن

خشک شده است آبها           تشنه بخواب، دم مزن

بزک نمیر بهار میاد                 خربوزه با خیار میاد