اداره امور ایران به دست اسکندر و آنگاه سلوکیان افتاد. در زمان حمله اسکندر به ایران، پارتاکنا که شهر اصفهان در مرکز آن قرار داشت، به همان صورت ساتراپهای عهد داریوش اول اداره می شد. هنوز در بالای قله کوه تخت رستم (حوالی کوه صفه)، آثار برجی که داریوش سوم در آن نشسته و جنگ خود با اسکندر را می دید، موجود است.
 اسکندر در مسیر خویش به سمت شرق دستور داد تا در شهر اصفهان، پادگان هایی ساخته شود و واحدهای فالانژ مقدونی که به صورت مهاجر از یونان به اصفهان می آمدند درآن مستقر شوند. به این سربازان، زمین هایی به عنوان «کِلر» داده می شد و سربازان از این مناطق، روستاییان «گابای» را اداره می کردند. یکی از این پادگان ها، دژ «دیمیتریون» بود. دیمیتر کلمه ای یونانی است. او خواهر زئوس و الهه باروری، ازدواج و کشاورزی بود و خوشه گندم از اشیای سمبلیک متعلق به او محسوب می شد. پادگان دیمیتریون از اهمیت بالایی برای یونانیان و واحدهای فالانژ برخوردار بو به گونه ای که بر پشت برخی از سکه های اشکانیان الهه دیمیتر ترسیم می شد.