به عبارت دیگر کار فرهنگی اصل است یا تاثیر گذاری فرهنگی؟ قطعا هدف این گونه حرکت ها خودِ حرکت نیست بلکه نتیجه آن بر جامعه است. تغییر حال و هوای فرهنگی شهر بی شک به منظور تغییر رفتارها در جهت کاهش معضلات و مشکلات و یا ضدارزش ها می باشد پس جا دارد بررسی گردد که در چند ماهه گذشته که برنامه های متعددی از جشن در باغ بانوان تا تجلیل از مفاخر شهر و... برپا شده به هدف های مذکور رسیده ایم یا خیر؟ چند درصد موفق بوده ایم؟ هزینه ها با فواید همخوانی داشته است؟ مخاطبان چه تعدادی بوده اند؟ آیا گروه های هدف به میدان کشیده شده اند و یا اساسا در جذب مخاطبان به برنامه های مورد نظر موفقیت چندانی حاصل نشده است. کدام برنامه ها موفق تر عمل کرده و کدام رمق چندانی نداشته است؟ عوامل موفقیت در دسته موفق ها کدام بوده و عوامل رکود در دسته ناموفق ها چه مواردی بوده است؟
برای رسیدن به جواب این سوالات لازم است برنامه های اخیرا اجرا شده به اضافه کارهای فرهنگی قدیمی به طور وسیع و همه جانبه مورد بررسی موشکافانه قرار گیرد تا نقاط ضعف و قوت آنها روشن و در برنامه های آتی مورد استفاده قرار گیرد. باید دید چرا یک برنامه شعر خوانی در چشمه لادر سال ها با حضور وسیع مردم از اقشار مختلف ادامه می یابد و روز به روز به جمعت آن افزوده می شود؟ آیا مکان مناسب است؟ شخصیت های شرکت کننده جذابند و یا نوع اجرای برنامه جذابیت داشته؟ و یا مردم خود را صاحب برنامه می دیده اند؟ به هر حال به سادگی نباید از درس های این تجربه موفق و کم هزینه و مدام گذشت. اگر مکان و زمان موثر بوده چرا از آن استفاده نشود؟ اگر نوع اجرا جذاب بوده چرا از آن بهره برداری نشود؟ و...
علاوه بر این ها جلسات متعددی در شهر هست که مثلا خانم ها به طور سنتی برگزار می کنند و جمعیت شرکت کننده در این گونه جلسات به مراتب بیشتر از تعداد افراد شرکت کننده در برخی برنامه هایی است که نیرو و هزینه زیادی صرف آن می شود! آیا نمی شود برای اجرای برنامه از همان جلسات استفاده کرد؟ آیا امکان بردن برنامه ها اعم از جشن، آموزش های خانوادگی، سخنرانی ها، شعرخوانی و نمایشگاه ها به درون محلات نیست؟ آیا نمی توان از کانون های علمی و فعالان جلسات قرآنی و هیات های مساجد در این مورد بهره برد؟ مثلا در بین برنامه های مساجد و حسینیه ها آموزش های خانواده گذاشت؟ به هر تقدیر این اتفاق خوبی نیست که با عنوان کار فرهنگی، برنامه هایی در گوشه و کنار شهر اجرا شود  و هر بار تعدادی چهره مشخص در آن حضور یابند چراکه کم کم اینگونه محافل به کانون های شبه روشنفکری جدا از عامه مردم تبدیل شده و تاثیر چندانی بر ارتقای سطح فرهنگ شهر نخواهد گذاشت.
البته نقد و بررسی حرکت های انجام شده ابعاد دیگری هم دارد که به موقع طرح خواهد شد.