خشت مالی از چند منظر ارزشمند بود. نخست آنکه از مصالح همان منطقه ساخته می شد و از این منظر محصولی منطبق و هماهنگ با محیط زیست بود و برخلاف سیمان، هیچگونه آلودگی محیط زیستی در پی نداشت.
مزیت دیگر آن، بومی بودن آن بود چرا که توسط نیروهای انسانی همین منطقه ساخته می شد و اشتغال زایی مردم منطقه را در پی داشت.
سوم فرایند ساده تولید آن بود که برخلاف کارخانه های کنونی تولید مصالح، در کوره های خشت پزی تولید می شد و میزان آلایندگی آن حداقلی بود.
چهارمین مزیت این نوع مصالح، دوام و بقای آن بود به گونه ای که بناهایی که با این مصالح ساخته شده است پس از گذشت 400 سال هنوز در سطح شهر پایدار مانده است.
پنجمین مزیت اما ارزان بودن این مصالح است. مواد اولیه آن یعنی خاک به رایگان همه جا یافت می شد و تنها هزینه، نیروی انسانی بود که گاه با همراهی و همکاری اطرافیان، این هزینه نیز به حداقل می رسید.
یکی از کهنسالان شهرمان در توضیح این شغل می گوید: "خشت، آب و خاک مخلوط شده است که در قالب ریخته شده و هنوز نپخته باشد پس از این که آب و خاک را مخلوط کردیم دستمان را به آب می زنیم تا خیس شود و قالب را با آن خیس کرده تا خشت به قالب نچسبد، سپس می گذاریم تا خشت خشک شود واز قالب خارج شود به این ترتیب به این کار می گفتند خشت مال."
او ادامه می دهد: "خشت برخلاف آجر در کوره های آتش حرارت نمی بیند و به کمک نور خورشید خشک می شد."
روزنامه فرصت از سال 13 کار خود را آغاز کرد و در حال حاضر خبر های خود را به صورت آنلاین نیز ارائه میکند