میثم متقیان ورزشکار معلول شهرستان که تنها شانزده سال سن دارد، اواخر فروردین امسال به همراه تیم ملی جوانان وزنه برداری معلولین عازم مسابقات بین المللی دبی شد و در دسته سنگین وزن به رقابت پرداخت.

 

وی در گفتگو با فرصت در خصوص زمان شروع به ورزش گفت: در 13 سالگی به باشگاه بدنسازی هیرمند رفتم و زیر نظر آقای امیریوسفی به تمرینات بدنسازی مشغول شدم. از همان روزهای اول علاقه خاصی به وزنه برداری داشتم و آرزو داشتم روزی جای حسین رضازاده قرار بگیرم. با پیشنهاد یکی از دوستان به آقای فخاری رئیس هیأت جانبازان و معلولین معرفی شدم که با توجه به عدم وجود امکانات ورزش وزنه برداری، از بنده در تیم بسکتبال معلولین و جانبازان خمینی شهر استفاده شد اما به دلیل علاقه ای که به ورزش وزنه برداری داشتم از این ورزش نیز غافل نشده و به طور اختصاصی تمرین می کردم. در بسکتبال پیشرفت خوبی داشتم تا جایی که در مسابقات قهرمانی کشور مقام سوم را بدست آوردیم.

متقیان این گونه ادامه داد: توسط یکی از دوستان به آقای ایرج شیرانی سرمربی وزنه برداری معلولان استان معرفی شدم و باتوجه به شرایط سنی مناسبم با استقبال ایشان روبرو گشتم. متقیان افزود: در حدود 3-4 ماه با کمک برادرم و با هر مشقت و سختی برای پیگیری تمریناتم راهی اصفهان می شدم تا اینکه تحت عنوان تیم منتخب استانی در مسابقات قهرمانی کشوری در دسته 100 کیلوگرم نفر اول شدم. اما دوستان در اداره تربیت بدنی از بنده برای همایش تجلیل از قهرمانان یک دعوتی خشک و خالی هم نکردند.

متقیان که از مشکلات معلولین در سطح شهر گله مند بود گفت: به دلیل مشکلات در رفت و آمد، پس از قهرمانی در کشور چند ماهی تمرین وزنه برداری را در اصفهان رها کردم و به ورزش بسکتبال ادامه دادم چون تنها ورزش شهرستان بود که از لحاظ مالی دچار دردسرم نمی کرد. این اوضاع ادامه داشت تا اینکه زمانی که برای مسابقات بسکتبال معلولین در قزوین بودم، اردوی تیم ملی وزنه برداری معلولین در رده جوانان در تهران تشکیل شده بود و علی رغم دعوت از بنده، هیچ گونه اطلاعی از این موضوع نداشتم و درآستانه خط خوردن قرار گرفتم تا اینکه با وساطت آقای شیرانی برای رکورد گیری با هر سختی و مشکلی بود خود را به تهران رسانده و موفق به کسب سهمیه تیم ملی شدم. در اواسط فروردین نیز باز هم با هزینه شخصی راهی اردوی تهران گردیدم و سپس همراه با تیم به مسابقات قهرمانی معلولان در دبی اعزام شدم.

این جوان ورزشکار گفت: در تمامی این مراحل هزینه های رفت و آمد و تمرین را خودم متقبل شدم و در این میان مادر و برادرانم و البته آقای فخاری رئیس هیأت معلولین شهرستان کمک های شایانی به من کردند. دوستان مسؤول نه تنها هیچ کمکی به بنده نکردند حتی کوچکترین امکانات را برای تمریناتم فراهم ننمودند فقط هفته گذشته پس از گذشت یک ماه و نیم از بازگشتم به دیدار من آمدند آن هم بدون هیچ وعده همکاری.

البته متقیان توقع زیادی هم ندارد: «با ادامه وضعیت فوق به زودی ورزش قهرمانی را به دلیل مشکلات مالی کنار خواهم گذاشت چون ورزش معلولین آن هم در سطح قهرمانی امکانات خاصی را نیاز دارد و انگار این قهرمانی ها برای دوستان اهمیتی ندارد.»

متقیان از سایر معلولین خواست به ورزش روی بیاورند و از رحمت خداوند غافل نشوند.