خمینی شهری ها به کدام گردشگاه ها سفر می کنند
طبیعت دوستان خمینی شهری مشتری های ثابت طبیعت به ویژه در استان های اصفهان و لرستان و چهار محال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد هستند و از هر فرصتی برای رفتن به دامن طبیعت بهره می جویند. یکی از مناطقی که مورد توجه خمینی شهری ها می باشد روستاها و شهرهای اطراف دنا مانند سی سخت نزدیک یاسوج و خفر یکی از روستاهای زیبای سمیرم می باشد به گفته مس,ول اقامتگاه خفر، خمینی شهری ها از میهمانان دایمی روستا و اقامتگاه ما هستنند و ما برای آنها احترام
ویژه ای قائلیم. اما همشهری های ما در این علاقه به طبیعت تنها نیستند مطلبی که می خوانید شاهد این مدعا می باشد.
گور یک آلمانی در ارتفاع 3750 متری دنا
در ارتفاع سه هزار و 750 متری کوه دنا کنار چشمه ای به نام چشمه پیدنی (پونهای) گوری وجود دارد که بسیاری از کوهنوردان ایرانی و خارجی که همه ساله به دنا صعود می کنند از کنار آن می گذرند. روی تابلوی کوچک فلزی بالای این قبر دو بیت شعر و یک جمله کوتاه نوشته شده است اما خیلی ها نمی دانند این گور متعلق به کیست و چرا اینجا و در این ارتفاع بلند دفن شده است.
به گزارش فرصت آنلاین به نقل از روزنامه شرق، این گور کوچک و ساده متعلق به یک کوهنورد آلمانی عاشق دنا و ایران است. نامش «رلف هنکلس» بود. یک فیزیکدان اهل و متولد آلمان. جسد نه اما خاکستر جنازه سوزانده شده رلف هنکلس فیزیکدان آلمانی 12 سال پیش با همکاری سفارت آلمان و تعدادی از مردم محلی شهر سی سخت در استان کهگیلویه و بویراحمد که نزدیکترین شهر به قله های دنا است، در این نقطه به خاک سپرده شد.
رلف هنکلس فقط یکی از صدها کوهنوردی است که از حدود 70 سال پیش به این سو، هر سال برای صعود به مجموعه قله های بالای چهار هزار متری دنا راهی ایران و این استان می شوند. سفر و صعود او اما تفاوتی بزرگ با دیگر کوهنوردان داشت، رلف هنکلس اولین بار بیشتر از 40 سال پیش به ایران آمد، ابتدا از قلعه بابک و الموت دیدن کرد و سپس راهی دنا شد اما این سفر پاگیرش کرد و پس از آن بیشتر از 20 بار دیگر برای دیدن و بالارفتن از دنا به ایران آمد.
زواره نیکاقبالیان، سی سختی پژوهشگر ساکن همین شهر و نویسنده کتاب «دنا نام ها و یادها» که با کوهنوردان خارجی بسیاری برای صعود از دنا همکاری و آنها را راهنمایی کرده است، از ابتدای حضور رلف هنکلس در ایران و پای کوه دنا با او آشنا بوده است.
نیکاقبالیان درباره او در گفتوگو با «شرق» می گوید: «آقای رلف هنکلس عاشق شرق و مولانا و گویی در پی پیداکردن گمشدهای بزرگ بود. پیش از آنکه به ایران بیاید و با دنا آشنا شود، مدتی در ترکیه بود اما به گفته خودش، گمشده اش را آنجا پیدا نکرد و در ادامه راهی ایران شد. پس از آمدن به ایران ابتدا به قلعه بابک و الموت رفت و بعد راهی دنا شد و انگار همان چیزی را که دنبالش می گشت اینجا یافته بود. مدت ها اینجا ماند و پس از آن نیز همیشه، چه پیش از انقلاب و چه بعد از آن، دوباره و چندباره برای دیدن و صعود به دنا می آمد، تا اینکه حدود 15 سال پیش، پس از آنکه در آلمان به تشخیص پزشکان معالجش متوجه ابتلای خود به بیماری سرطان می شود و به او می گویند به بهبود و درمانش امیدی نیست، به فرزندانش وصیت می کند حتما جنازه اش را در کوه دنا دفن کنند.»
نیکاقبالیان در ادامه در رابطه با چگونگی دفن او در دنا نیز می گوید: «بعد از آنکه رلف هنکلس به دلیل سرطان از دنیا رفت، اعضای خانواده اش تلاش کردند برای عمل به وصیتش او را در دنا دفن کنند، بااین حال به دلیل مخالفتها و مشکلاتی که در زمینه انتقال جنازه و دفن در دنا پیش آمد، درنهایت ترتیبی داده شد تا همانجا در آلمان جنازه او سوزانده شود و خاکسترش را با همکاری سفارت آلمان به ایران فرستادند و به سی سخت منتقل کردند. اینجا در سی سخت نیز با همکاری جمعی از اهالی و کوهنوردان آشنا به منطقه، خاکستر به ارتفاعات دنا منتقل شد و در کنار چشمه پیدنی، که از چشمه های معروف در یکی از مسیرهای اصلی صعود به دناست، به خاک سپرده و روی مزارش نیز قطعه شعری نوشته شد.»
Â
نیکاقبالیان، همچنین می افزاید: «البته آقای رلف هنکلس تنها آلمانی شیفته دنا نیست. حدود 10 سال پیش نیز کوهنورد دیگری از اهالی همین کشور که برای صعود به دنا آمده بود، هنگام پایین آمدن از قله، در ادامه مسیر به یکی از روستاهای کوهپایه دنا به اسم روستای لما میر ود و شب را همانجا می ماند، درنهایت وقتی برای خداحافظی از روستا آماده می شد، متوجه می شود مدرسه این روستا مناسب نیست و ساختمانی مخروبه و قدیمی است و تصمیم می گیرد به پاس قدردانی از میهمان نوازی اهالی این روستا برای آنها مدرسه ای بسازد که در ادامه با هماهنگی با استانداری و سازمان نوسازی مدارس، در همین روستا مدرسه ای مجهز و نوساز ساخت؛ مدرسه ای که این کوهنورد آن را بهنام دخترش الیزابت رز نام گذاشت.»
Â
به گفته اعضای هیأت کوهنوردی استان کهگیلویه و بویراحمد، هرساله حدود 600 تا هزار کوهنورد خارجی از کشورهای مختلف که بیشتر آنان از کشورهای اروپایی هستند، راهی استان کهگیلویه و بویراحمد می شوند تا به دنا صعود کنند. آنها به نقل از این کوهنوردان می گویند یکی از اصلیترین موانع پیشروی حضور آنان و دیگر همنوردانشان برای صعود به دنا، مشکلات و سختی های مربوط به صدور ویزا و روادید است و اگر این مشکل برطرف یا تسهیل شود، بر تعداد کوهنوردانی که برای صعود به دنا به ایران خواهند آمد، بسیار افزوده خواهد شد.
Â
دنا را بهشت کوهنوردان می خوانند. رشته کوه دنا، بلندترین کوه و بزرگترین چین خوردگی رشته کوه بزرگ زاگرس محسوب میشود و خط الرأسی به طول تقریبا 90 کیلومتر دارد و بین سه استان کهگیلویهوبویراحمد، اصفهان و فارس واقع شده است. این رشته کوه زیبا 49 قله بالای چهارهزارمتر دارد. دنا با بزرگترین مجموعه قله های چهارهزار متری در ایران، همچون گوهری بیهمتا در میان رشته کوههای ایران میدرخشد. درباره دنا یک اشتباه عامیانه وجود دارد؛ دنا یک قله نیست بلکه یک رشتهکوه است. دنا از شمالغربی تا جنوب شرقی کشیده شده است که به سه رشته اصلی و یک رشته فرعی عمودی توسط سه گردنه، بیژن، مورگل غربی و پوتک تقسیم می شود.
Â
رشته مرکزی دنا از گردنه بیژن به ارتفاع سه هزار و 200 متر تا گردنه مورگل غربی به ارتفاع چهار هزار و صد متر ادامه دارد و 18 قله بالای چهار هزار متر دارد، بلندترین قله رشته دنا و همچنین رشته بزرگ زاگرس قله قاش مستان یا بیژن 3 است. قلل دیگر این رشته از گردنه بیژن به ترتیب عبارتند از: بَرد آتش، سیچان 1، 2 و 3، حوضدال، کرَ سُمی شرقی، کَر سُمی غربی، تنگه راه (حرا)، بیژن 1 (ماش)، کپیری، بیژن 2 (برج آسمانی)، قِزِل قُله، هِرم، کیخسرو، بن رو، بیژن 3 (قاش مستان)، قبله، مورگل، مورگل غربی (پازنک) و مورگل شمالی.
Â
در جناح مرکزی دنا، قله مورگل نیز از محور روستای کرمی در کنار جاده یاسوج - میمند می توان در مسیر رودخانه کره تا نومون اول رسید و از مسیر تنگ زولدون از دیواره زیر قله صعود کرد و ابتدا به قله کل گردل رسید و سپس به سمت شرق و از روی خط الرأس اصلی حرکت کرد و به قله مورگل (دومین قله دنا) به ارتفاع چهار هزار و 425 متری رسید. از دیگر قله هایی که در جبهه مرکزی قرار دارند و از جنوب و از مبدh سی سخت می توان به آنها صعود کرد، سیچانی و برد آتش هستند که از دو مسیر گردنه بیژن و دره سی چانی قابل دسترسی اند که در مدت یک روز می توان به آنها صعود کرد.