تا قبل از سال1302 خورشیدی مدرسه ای در سده وجود نداشت و اطفال نزد اشخاصی که عنوان مکتب دار داشتند و محل کار آنان در دکان- €“مسجد- تکیه یا در منزل شخصی خود بود تعلیم میگرفتند. هریک از مکتب داران در حدود پنجاه تا صد نفر شاگرد داشتند که تماما روی زمین اطراف معلم نشسته و بطور نامرتب مشغول فراگرفتن درس با متد هجاء قدیم بودند. چون معلم نسبت باطفال باوضع نا مطلوب رفتار میکرد کمتر طفلی می توانست تحمل سختگیری و تنبیه بدنی او را که با چوب و فلک انجام می شد نماید و اکثر اطفال از مکتب گریزان بودند. در سال 1302 مردی دانشمند روشن فکری بنام حاج میرزا ابوالحسن سیادت که در آن زمان در این محیط نظیر آن نادر بود بفکر تاسیس دبستان افتاد و با همت والای خود قدم به پیش نهاد و با تمام مشکلاتی که با آن مواجه گردید ایستادگی نمود و اولین دبستان بنام دبستان اسلامی تاسیس گردید و چون مردم به روش قدیم عادت کرده و به اصول جدید آشنایی نداشتند از دبستان آنطور که باید و شاید استقبال نمیکردند و عده شاگردان مدرسه خیلی کم بود. دبستان مزبور در ابتداء تاسیس دارای 4 کلاس و به سرپرستی شیخ ابراهیم نامی اداره می شد.

بپاس زحمات آقای سیادت اهالی قدردان همایونشهر تقاضا نمودند که اولین دبیرستان بنام ایشان نامگذاری شود. از این جهت دبیرستان عماد بنام وی نامیده شد.