نام:      علي بديعي خوزاني

متولد :     1331 است

وي از حدود 30 سالگي به شعر روي آورده است و بيشتر اشعار آييني دارد و دوست دارد كه براي ائمه اطهار (ع) بنويسد. گرچه به قول خودش سال هاي زحمت كارگري نگذاشته است كه وارد انجمن ها بشود و شعرش را پربارتر و فني تر كند. مساله مهم در مورد آقاي بديعي اين است كه بسيار اهل مطالعه است و مي گويد: حتي ارزش دارد شام شبش را نخورد تا كتابي بخرد و بخواند. شايد همين كه توانسته با بازي با واژه ها ريتم و آهنگ به آن ها ببخشد و موزونشان كند هم نتيجه همين مطالعه به خصوص اشعار حافظ، سعدي ، پروين و شاهنامه مي باشد. پدربزرگش هم به گفته دوستان و آشنايانش شاعر بوده است. به فرزندانش هم گفته است كه اگر شعر بنويسند از او جايزه مي گيرند و اين شده كه بچه هايش اهل مطالعه از آب درآمده اند و اين بسيار ارزشمند است كه پدري اينچنين دلسوزانه فرزندانش را با كتاب انس بدهد. سوادش كم است اما همين سواد كم نتوانسته مانع مطالعاتش شود و گاهي اگر شعري به ذهنش مي رسد از دخترش كمك مي گيرد تا آن را به كاغذ بنشاند. حس شادي و نشاط مي گيرد وقتي شعري مي نويسد و با توصيه به جوان ترها براي افزايش مطالعه، از قول حضرت علي(ع) مي گويد: اگر يك كلام را بداني و بميري بهتر است كه نادان باشي و از دنيا بروي. اگرچه دوری علی بدیعی از محافل ادبی اجازه نداده است که شعرش از قوت لازم برخوردار شود ولي شنيدنش خالي از لطف نيست. به قول خودش يك سال ديگر كه بازنشست شد به انجمن ها مي رود تا شعرش بهتر شود.
به اطلاع خوانندگان عزیز می رسانیم از آن جا که آثار این شاعر دیر به دستمان رسید از درج آن معذوریم.