عباسعلي مهدي در بهار سال1342 در خميني‌شهر به دنيا آمد. اولين تجربه‌هاي شعري خود را در دوره متوسطه آزمود. او تحصيلاتش را تا مقطع كارشناسي‌ارشد در رشته فقه و مباني حقوق در دانشگاه تهران ادامه داد واكنون كارمند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي است.
مهدي شعر را زاييده الهام مي داند؛ الهامي كه بايد با كوشش و تلاش توأم باشد تا بتواند روند رو به رشد خود را ادامه دهد. وي وجود انجمن‌هاي ادبي چون انجمن ادبي سروش و اساتيد پيشكسوت همچون اصغر حاج‌حيدري(خاسته)را مايه دلگرمي شعر شهر وجوانان با استعداد آن مي‌داند و معتقد است اين انجمن‌ها به محافلي تبديل مي‌شود كه گل سرسبد آنها كنگره شعر ميلاد آفتاب مي‌باشد كه در نوع خود اگر نگوييم بي‌نظير، كم‌نظير است.
از طبع سرشار و سبز او غزل‌هاي فراواني تراويده است. براي نمونه مهمان غزلي از او باشيد كه به مفقودان سال‌هاي جنگ تقديم شده است:
مي‌داد نسيم سحري بوي تنت را
از باد شنيدم خبر آمدنت را
صد مصر پر از يوسف و يعقوب ندارد
اي گمشده‌ام رايحه پيرهنت را
همچون دل ما بشكند آن دست كه بشكست
اي سرو چمن قامت دشمن شكنت را
امروز نه هنگام عروج تو ملايك
گفتند به من قصه پرپر شدنت را
گفتند كه چون لاله پرپر شده ديدم
در روضه گلرنك حسيني حسنت را
يك‌پارچه جان بيند دل جاي تن تو
صاحب نظري گر بگشايد كفنت را
جسم تو همه جان شد و پيوست به جانان
ديگر ز چه گيريم سراغ بدنت را