سعيد بيابانكي در سال 1347 ديده به جهان گشود و در ايام جواني به صورت جدي به سرودن شعر پرداخت. وي تحصيلات عالي خود را در رشته مهندسي كامپيوتر به پايان رسانيد. بيابانكي اولين مجموعه شعر خود را با نام «ردپايي بر برف» در سال 1369 منتشر كرد و بعد از آن نيز مجموعه شعرهايي با نام هاي «نيمي از خورشيد»، «نه ترنجي نه اناري» و «سنگچين» را به چاپ رسانيد. سعيد بيابانكي، هم در قالب هاي كلاسيك و هم شعر سپيد طبع آزمايي كرده است. او در كنار شعر جدي در طنز نيز دستي دارد.
در بين اشعار او مي توان مضمون هاي مذهبي، اجتماعي و عاشقانه را هم ديد.
از افتخارات سعيد بيابانكي همين نكته كافي است كه فرزندانمان در كتاب ادبيات فارسي سال سوم راهنمايي با شعر او آشنا مي شوند.
و شعر سپيدي از او با نگاهي متفاوت:
چه گوارا است اين شربت زعفراني
اما تشنه از محله ي ما رفت
عباس تعزيه
*
هر روز و هر سال
مداح ها
تو را در هيئت ها سر مي برند
و تو هنوز زنده اي
*
ما را ببخش
پولمان نرسيد
از تهران مداح دعوت كنيم
كرايه ي استريو و اكو هم نداشتيم
صداي بد مرا بپذير
از اينجا
از همين بلندگوي دستي
*
لب اين حوض مي نشينم
چنگ آبي بر مي دارم
و به آن زل مي زنم
وقتي بهانه اي ندارم
براي سرودنت
*
نه تابلوهاي فلكسي
نه شمايل سه در پنج
نه استريو 8 باند
نه انبوه جمعيت
چه مجلس خلوتي داري اينجا
فقط منم و دوازده محتشم
*
چه استادانه
سرت را بالاي ني مي فرستد
اين مداح جوان
پاكتش را بدهيد
در مجلسي ديگر
ني ها منتظرند