دوستی که چند مطلب از مجموعه پرسه را خوانده بود می گفت، حتما خودت باید پرسه بزنی و چیزی پیدا کنی که ارزش نوشتن داشته باشد، نمی شه کسی که مشاهداتی داشته به شما بگه تا پرسه زنی کنی، گفتم خب خودت بنویس.

گفت: پرسه اش را که زدم ولی باورکن از کلاس انشاء همیشه فراری بودم، گفتم اینکه یه مشکل عمومیه که کمتر مردم عادت دارن دست به قلم بشن و افکارشونا را رو کاغذ ببرن و هم ذهن را خالی کنن هم به او مطالب نظم و ترتیبی بدن حالا بگو ببینم اصلاً موضوع چیه؟

او گفت در ایام محرم که حال و هوای شهر عوض می شه و هر کس سعی می کنه یه جورایی ارادتش را به امام حسین (ع) نشون بده، در گوشه و کنار شهر صحنه های مختلفی مشاهده می شه که با وجود انگیزه و هدف عزاداری امام شهید و یارانش چون از فکر محدود و سلایق ما سرچشمه گرفته و هوی و هوسهای بشر خاکی توش نفوذ داره، ایراداتی هم داره مثلاً سال قبل بود مشاهده کردم در گوشه ای از شهر حدود صد متری یه مسجد تو محله ای چادری بنا شده بود که در آن عزاداری می کردند و عده ای هم البته تو مسجد، یه شب هم تو اون چادر آتش سوزی شد که  حرف و حدیث هایی از دلیل آتش سوزی چادر تو دهن ها افتاد که از عزادان حسینی انتظار نمی ره،حال برای من و امثال من سؤال ایجاد شده که وقتی مسجدی تو محلی هست چرا چادر، بر پا کردن یه چادر کلی هزینه داره، سرمایش و گرمایش نیاز داره، امکانات می خواد، ایمن هم نیست و احتمال حادثه می ره در حالی که می شه عزاداری را تو مسجد انجام داد و پولهایی که خرج بر پا کردن چادی می شه را صرف  مخارج مسجد و تجهیز اون نمود که اتفاقاً نیازمند هم هست. به علاوه نباید ارگانی، جایی روی این گونه مکانها نظارت داشته باشه که خدای ناکرده اهداف دیگری تو کار نباشه افرادی که مارک دار و مسئله دارند نبض کار را دست نگیرند البته این جور افراد تو مجالس شرکت کنند خوبه چون به هر حال شاید سوار کشی نجات امام حسین(ع) می شند اما نباید اون مجالس دست اونا باشه یا مطرح باشند چون به اصل قضه ضربه می زنند و سبب انحراف بشند اگر قصد عزاداری خالصانه برای امام حسین(ع) و یاران با وفای امام باشه که جایی برای مطرح کردن من و دار و دسته وجود نداره، اساساً این مجالس و عزاداریها باید با نیت پاک بر پا بشه و امکانات هم در جهت آشنایی با مکتب حسینی که همان اسلامه به کار گرفته بشه و گرنه یه جای کار می لگنه آخه کار برای خدا که دیگه من توش مطرح نیست، اساساً امام حسین (ع) برای این امام حسین شد که از خود و خانواده و یارانش و حتی طفل شش ماهه اش گذشت مگه غیر اینه، پس در جاهایی که حسینه و مسجد و گذری هست که توش عده ای دارند عزاداری می کنند، دیگه نباید چند متر اونطرفتر عده ای برای خودشون دار و دسته درست کنند، بهتره با هم همفکری بکنند و کیفیت کار را بالا ببرند، سخنران خوب بیارند، برنامه و نظم داشته باشند سخنان امام حسین را مطرح کنند، کتابهای اونا بین مردم  تقسیم کنند، اشعار و مرثیه درست و صحیح در سوگ امام شهید بخونند و خلاصه کاری کنند که خودشون و کسانی که به امید توجه آقا امام حسین(ع) تو مجلس شرکت می کنند بهره ای بگیرند راه اونا بشناسند، فرصتی برای پالایش رفتار و اعمال ناجور خودشون پیدا کنند به خود بیایند راه هدایت را از امام یاد بگیرند، پشت سر او قرار بگیرند، اگه کجی تو کارشون هست، برطرف کنند، چه برکتی بالاتر از این که آدم تو مجلس امام حسین (ع) شرکت کنه و به خود بیاد و تو کاراش بازنگری کنه و خودش را اصلاح کنه، اونوقت واقعاً تو مسیر هدف امام که اصلاح جامعه و فرد بوده قرار می گیره، آخه امام چرا با یزید و یزیدان مخالف بود، جز به خاطر اعمال و رفتارشون جز به خاطر کارهای خلاف شرع و دین بود، همین جوری که مخالف نبود، پس اگه ما هم اعمال و رفتار ناجور داشته باشیم، هوای نفس داشته باشیم نمی تونیم ادعای حسینی بودن بکنیم، پس بهتره بیشتر به این مسائل بپردازیم و عزاداری واقعی بکنیم و نیات را خالص و پاک کنیم و سطحی و ظاهری نباشیم تا اون وقت بیمه امام حسین (ع) باشیم.