سخنرانی او در 15 خرداد 57(هشت ماه پیش از پیروزی انقلاب) در میدان امام اصفهان از جمله این سخنرانیهاست. وی در این سخنرانی به تشریح جنایات رژیم شاهنشاهی می پردازد.

به گزارش فرصت آنلاین، سيدمحمد احمدي‌ فرزند سيدمصطفي در 1313 ش در خميني شهر به دنيا آمد. او تحصيلات ابتدايي را در خمینی شهر آموخت. در دوازده سالگي وارد حوزه علميه اصفهان شد و مقدمات را نزد محمدحسين فقيه، شريعت هرندي و معلم حبيب‌آبادي، و فقه و اصول و كلام و حكمت را نزد شیخ علی مشكات، فرج‌اللّه دري، علي‌اصغر واعظ برزاني، محمدحسن عالم نجف‌آبادي، احمد زنجاني، عباسعلي اديب و ابوالحسن آل رسول شمس‌آبادي فراگرفت.

هم‌زمان با تحصيلات حوزوي، در سال 1336ش با شركت در آزمون كتبي، از دانشكده معقول و منقول دانشگاه تهران ديپلم مدرسي گرفت، سپس خارج فقه و اصول را نزد آيت‌الله سيدحسين خادمي آموخت و با ورود سيدعلي موسوي بهبهاني به اصفهان، مدتي ملازم درس وي شد و يك دوره تقريرات فقه و اصول را نزد او خواند. او از مراجعي چون آيت‌الله سيدابوالقاسم خويي و امام خميني در تصدي امور حسبيه و نيز روايت حديث اجازه گرفت و پس از آن سالها در حوزة علميه و مدارس صدر بازار، صدر خواجو، و جده بزرگ اصفهان به تدريس علوم ديني پرداخت.

وی هم ‌زمان با تحصيل‌ در حوزه، در عرصه سياست نيز فعال بود. او در مبارزات مردمي براي ملي‌شدن صنعت نفت در 1329 ش شركت كرد. در تحصن سه روزه مردم و روحانيون اصفهان در تلگرافخانه اصفهان، در اعتراض به كشتار مردم و برقراري حكومت نظامي، زخمي شد. با شروع نهضت اسلامي، احمدي نيز با پيوستن به آن، فعاليتهاي سياسي خود را تداوم بخشيد و درمساجد و منابر به روشنگري پرداخت.

در 22 فروردين 1342، ژاندارمري اصفهان وي را به اتهام‌ پخش اعلاميه و تحريك مردم بر ضد امنيت داخلي كشور بازداشت كرد و او در 10 ارديبهشت همان سال، به قيد التزام به پرداخت بيست هزار ريال و عدم خروج از حوزه قضايي اصفهان، آزاد شد (پروندة شماره 2754). احمدي پس از قيام 15 خرداد 1342، در سخنرانيهايش به كشتار مردم و دستگيري امام اشاره كرد، لذا در 13 مهر 1342 شهرباني اصفهان وي را به اتهام اهانت به محمدرضا پهلوي و تحريك مردم بازداشت كرد و او پس از چند بار بازجويي، در بيست و سوم همان ماه با تلاش حاج آقا رحيم ارباب به قيد التزام به پرداخت سي‌هزار ريال و شرط عدم خروج از حوزة قضايي دادسراي نظامي اصفهان، رهايي يافت.

این روحانی مبارز جزو امضا‌كنندگان نامه‌اي بود كه جمعي از روحانيان و محصلان اصفهاني حوزه علميه قم در 26 اسفند 1343 به اميرعباس هويدا، نخست‌وزير وقت، نوشته و در آن خواستار الغاي تصويب‌نامه‌هاي ضدديني و بازگرداندن امام خميني به ايران شده بودند. نام احمدي در اعلاميه اعتراض به اعدام محمد بخارايي، مرتضي نيك‌نژاد، صفار هرندي و صادق اماني (عاملان ترور حسنعلي منصور) كه واعظان و مبلّغان اسلامي اصفهان صادر كرده بودند، ديده مي‌شود.

از فروردين 1342، مأموران ساواك در تعقيب احمدي بودند و براساس اسناد بر جاي مانده از ساواك، منع تعقيب وي را دادگاه عادي 302 اصفهان در 29 مرداد 1346 صادر كرد.

در خرداد 1349 آیت الله سيدمحسن حكيم، مرجع تقليد وقت، از دنيا رفت و احمدي به مناسبت فوت وي در سخنرانيهاي خود در مدرسه صدر بازار به صراحت امام خميني را مرجع تقليد معرفي كرد (فرهنگ ناموران، آرشيو). اين سخنرانيها سبب شد ساواك اصفهان او را زنداني و ممنوع‌ الملاقات كند (پرونده شماره 2754). احمدي تا اسفند 1349 در زندان ماند و سپس با تلاش چند تن از روحانيون آزاد شد.

سخنراني احمدي در بروجن، در 25 تير 1353 به بازداشت او و بازرسي منزلش انجاميد (پروندة شماره 2754)، اما وي در 10 مرداد همان سال به شرط التزام به عدم خروج از حوزه قضايي اصفهان آزاد شد. نام او در اواخر 1354 ش در فهرست روحانيون ممنوع ‌الخروج بود. در گزارش ديگري از ساواك آمده است كه او و عده‌اي از روحانيون، به واسطه يك رابط دائمي، از طريق مرز پاكستان هر ماه يكبار با امام خميني در ارتباط قرار مي‌گرفتند (همان)
در 17 دي 1356، به دنبال درج مقاله ‌اي با عنوان «ايران و استعمار سرخ و سياه» در روزنامه اطلاعات كه در آن به امام خميني اهانت شده بود، عده‌اي از روحانيون اصفهان، از جمله آیت الله احمدي در اعتراض به آن نامه ‌اي به آيات و مراجع تقليد نوشتند (ياران امام …، 230 ـ 245). از احمدي در 3 بهمن 1356 به اتهام دخالت در تشويق مردم به تعطيلي بازار اصفهان، بازجويي شد (پروندة شماره 2754)

سیدمحمد احمدي در فروردين 1357، در مراسم چهلمين روز شهداي حادثه تبريز، در مسجد حكيم اصفهان سخنراني كرد و مأموران ساواك در 16 فروردين همان سال او را به اتهام ايراد مطالب خلاف و تحريك و برهم‌ زدن نظم و آرامش بازداشت كردند. وي با رأي كميسيون امنيت اجتماعي اصفهان به دو سال اقامت اجباري در سقز محكوم شد و به آن شهر انتقال يافت (همان). يك ماه پس از تبعيد وي، اعلاميه شديد‌ اللحن چهار تن از روحانيون تبعيدي سقز، از جمله احمدي، دربارة اوضاع ايران منتشر شد. سخنرانيها و فعاليتهاي سياسي احمدي، از جمله امضا و پخش اعلاميه در سقز، مسئولان را بر آن داشت وي را به انارك تبعيد كنند كه البته عملي نشد (همان).

احمدي در 10 مهر 1357 در دادگاه شعبه اول اصفهان تبرئه شد ولي به اتهام تحريك و تشويق مردم به ايجاد شورش و بلوا، توسط ساواك سنندج دستگير و به زندان كميته مشترك ضد خرابكاري در تهران منتقل گرديد. او پس از چند بار بازجويي، به قرار التزام عدم خروج از حوزة قضايي تهران و پرداخت صد هزار ريال، در 8 آبان 1357 رهايي يافت و در ميان استقبال مردم شهر خويش به آنجا بازگشت. چندي بعد به اتهام سخنراني و بيان مطالب عليه دولت در مصلاي شيراز دستگير گرديد و پس از بازجويي آزاد شد. وي از آن به بعد در مدرسه حكيم و مدرسه صدر بازار به تدريس شرح نهج‌ البلاغه پرداخت (فرهنگ ناموران، آرشيو).

در آستانة پيروزي انقلاب اسلامي، او نيز در تحصن روحانيون اصفهان، در اعتراض به حملات و كشتارهاي مردم تهران و سراسر كشور و در اعلام حمايت از تحصن‌كنندگان دانشگاه تهران، شركت كرد (ياران امام…، 534).
پس از پيروزي انقلاب اسلامي، احمدي در 29 بهمن 1357 به فرمان امام خميني مأمور سامان ‌دهي اوضاع خميني‌شهر شد و چندي بعد، به درخواست مردم و موافقت امام، امام جمعة این شهر گرديد. وي در خرداد 1359 در اولين دورة مجلس شوراي اسلامي، با كسب اكثريت آراء (2/98) به نمايندگي مردم خميني شهر انتخاب و وارد مجلس شد و به عضويت كميسيون نهادهاي انقلاب در آمد. او در خرداد 1371 در انتخابات دورة چهارم مجلس شوراي اسلامي مجددا به نمايندگي مردم خميني شهر انتخاب گرديد. 
احمدي در 1377 ش سكتة مغزي كرد و در خانه بستري شد و در 11 شهريور 1382 در بيمارستان الزهراي اصفهان درگذشت. پيكر وي در 13 شهريور از مسجد حكيم اصفهان به سوي مسجد سيد تشييع شد و سپس به خميني شهر انتقال يافت و پس از تشييع در آن شهر، در جوار امام‌زاده سيدمحمد، كنار گلزار شهدا، به خاك سپرده شد.
تنها اثر چاپ شدة احمدي فروشاني رساله‌اي در باب اهميت و وظايف ائمه جمعه به زبان عربي است. او در دوران تدريس در حوزه چند اثر پديد آورد كه ساواك هنگام دستگيري او آنها را نيز ضبط كرد. از جملة اين آثار می توان اشاره کرد به: 1ـ تقريرات درس خارج فقه و اصول سيدعلي موسوي بهبهاني 2ـ شرح نهج‌البلاغه (به فارسى) شامل بيش از بيست خطبه 3ـ مجموعه شعر در مباحث اخلاقي

منابع و مآخذ: پروندة شماره 2754، ساواك اصفهان؛ فرهنگ ناموران معاصر ايران، آرشيو؛ ياران امام به روايت اسناد ساواك، كتاب نوزدهم (خادم شريعت)، تهران، مركز بررسي اسناد تاريخي وزارت اطلاعات، 1380 ش