سال 1386 بود که نام دانشگاه پیام نور خمینی شهر در دفترچه ی شماره 2 کنکور مقابل رشته های "مدیریت جهانگردی، مدیریت بازرگانی و فناوری اطلاعات دیده شد و مایه ی خوشحالی خیلی از خمینی شهری هائی شد که مجاز به انتخاب رشته شده بودند

چرا که می توانستند توی شهر خودشان بدون دغدغه ی خوابگاه و مجبور بودن به طی مسافت های طولانی و متحمل شدن هزینه های گزاف کرایه خانه و تاکسی و اتوبوس مشغول به تحصیل شوند.

و از همان زمان به بعد همه ی آنهائی که گذارشان به خیابان امیرکبیر و فرمانداری و آن طرف ها افتاد، دیدند پارچه ای را که بر سر در کمیسیون امور بانوان قبلی نصب شده بود:

" دانشگاه پیام نور واحد خمینی شهر"

و حتما یک علامت سوال توی ذهن خیلی هاشان ایجاد شد که: اینجا که جای کلاس برگزار کردن ندارد؟!

حالا چند نفرشان رفتند دنبال جواب و پی بردند که کلاس های این واحد دانشگاهی کجا برگزار می شود و چند درصدشان از اینجا که رفتند بیرون اصلا همه چیز یادشان رفت و چند تایشان زحمت سوال کردن به خودشان ندادند و ترجیح دادند همچنان این سوال بی جواب بماند توی ذهنشان نمی دانم اما  "علی رضائی" ریاست دانشگاه بیکار ننشست و رفت توی دبیرستان ها و پیش دانشگاهی ها و مساجد و حتی نماز جمعه و دانشگاه را به همشهریان معرفی کرد.

چی شد که ما دانشگاه دار شدیم؟

چهاردهم فروردین 1386 بود که با صدور اولین دستورالعمل "کمیته ی ویژه ی دانشگاه ها" از طرف استانداری به فرماندار وقتِ شهرستان آقای املائی، جرقه های تاسیس دانشگاه در خمینی شهر زده شد و از همان زمان فرمانداری شروع به فراهم نمودن مقدمات امر کرد و مکاتبات بسیاری پیرامون این موضوع با تهران و اصفهان صورت گرفت تا اینکه در تاریخ سی ام تیرماه 1386 ایجاد دانشگاه پیام نور خمینی شهر در رتبه ی هفتم از بیست شهرستان استان اصفهان قرار گرفت و به شهرستان ابلاغ شد. دوم شهریور 1386 روزی بود که صد نفر از فرهیختگان و صاحبنظران و روحانیون و دانشگاهیان به دعوت فرماندار باید گرد هم جمع می شدند و به بحث و تبادل نظر می پرداختند. هیئت موسس حقیقی که متشکل از 6 نفر بود و شامل 2 استاد دانشگاه، 2 روحانی و 2 نفر خانم مرتبط با دانشگاه را تعیین کردند و طی همان جلسه 3 سال به هیئت موسس حقوقی شامل فرماندار، شهردار، نماینده ی مردم در مجلس، امام جمعه، رئیس شورای شهر و رئیس آموزش و پرورش فرصت داده شد تا تعهدات سه گانه شان به دولت را اجرائی کنند تا دولت اجازه ی تاسیس دانشگاه را در شهرستان صادر کند.

و اما تعهدات سه گانه:

1-      تهیه ی زمینی که کمتر از 5 هکتار نباشد.

2-      خرید یک دستگاه خودرو برای دانشگاه.

3-      واریز 750 میلیون ریال به حساب خزانه ی دولت که قابل برداشت نباشد.

خیرین شهر دست به کار شدند و بیش از 750 میلیون ریال را سخاوتمندانه در اختیار مسئولین امر گذاشتند، یک دستگاه خودروی مذکور هم توسط خیرین خودرو ساز شهرستان خریداری شد و حالا مانده بود قطعه زمینی که نمی بایست مساحتش از 5 هکتار کمتر باشد.

این مشکل هم حل شد یعنی داشت به خوبی آن دوتای دیگر پیش می رفت، سازمان مسکن و شهرسازی قطعه زمینی را به شهرداری واگذار کرد و شهردار پورکاظم هم طی نامه ای این زمین را به دانشگاه هبه کرد. هیچ مشکلی وجود نداشت و دانشگاه اقدام به خاکبرداری کرد اما به مجردی که بیل مکانیکی دانشگاه به راه افتاد...

باز هم پادگان...

از بخت خوب یا بدِ دانشگاه نمی دانم، زمین مذکور در ضلع جنوبی پادگان واقع شده بود و از وسط پادگان عبور می کرد، پادگان بیل مکانیکی دانشگاه را از کار بازداشت. فرماندار وقت آقای شریفیان پور وارد عمل شد و دادستان و نیروی انتظامی را برای میانجی گری خبرکرد و خلاصه طی برگزاری سه جلسه مقرر شد زمین برای ساخت و ساز به دانشگاه واگذار شود اما روزها ماه شد و ماه ها گذشت و سال شد و خبری از واگذاری زمین نبود که نبود...

رضائی ریاست دانشگاه در سفر سوم ریاست جمهوری به استان اصفهان طی نامه ای خصوصی مراتب را به اطلاع ایشان رساند و از طریق نماینده ی شهرستان سید جواد ابطحی پیگیری شد و  آقای احمدی نژاد کار را به استاندار واگذار کرد و طی جلسه ای دیگر قرار بر این شد که تا یک هفته ی دیگر زمین مذکور آزاد شود و در اختیار دانشگاه قرار بگیرد و حالا چند ماه از آن جلسه می گذرد اما باز هم خبری از زمین نیست که نیست.

و اما دانشگاه ...

مهر ماه سال 1386 دانشگاه کار خودش را با 3 رشته و 100 دانشجو آغاز کرد و حالا با گذشت 4 سال تحصیلی این تعداد به 500 نفر دانشجوی رسمی و فراگیر افزایش یافته است و اولین دانشجویان در حال فارغ التحصیلی هستند که این خود بهانه ی خوبی برای راه اندازی واحد تحصیلات تکمیلی در این دانشگاه خواهد بود.

این مژده را هم به دانشجویان دیگر مراکز پیام نور استان بدهم که در صورت تمایل به مهمان شدن و یا انتقال یافتن به این دانشگاه با هیچ گونه مانع و مشکلی مواجه نخواهند بود.

مهرماه سال 1386 دانشگاه کار خودش را با 3 رشته و 100 دانشجو آغاز کرد و حالا با گذشت 4 سال تحصیلی این تعداد به 500 نفر دانشجوی رسمی و فراگیر افزایش یافته است واولین دانشجویان در حال فارغ التحصیلی هستند که این خود بهانه خوبی برای راه اندازی واحد تحصیلات تکمیلی در این دانشگاه خواهد بود. این مژده را هم به دانشجویان دیگر مراکز پیام نور استان بدهیم که در صورت تمایل به مهمان شدن و یا انتقال یافتن به این دانشگاه با هیچ گونه مانع و مشکلی مواجه نخواهند بود.

به گفته ی آقای رضائی، هیئت علمی این دانشگاه که دارای 2 عضو ثابت و بیش از 30 استاد مدعو است را به غیر از اساتید دانشگاه های پیام نور که به جهت آشنائی با سیستم کار پیام نور بیشتر از حضورشان استفاده می شود از اساتید دانشگاه صنعتی و دانشگاه اصفهان هم بهره می برد و از آنجائی که 56 درصد دانشجویان این دانشگاه بومی شهرستانند تا حد امکان از اساتید بومی هم استفاده می شود تا کمتر با مشکل گویش و لهجه مواجه باشند و همچنین چون 60 درصد دانشجویان را قشر کارمند تشکیل می دهند اکثر کلاس ها در نوبت بعد ازظهر دایر می شوند البته ناگفته نماند که چون هنوز مشکل زمین دانشگاه به طور کامل حل نشده دانشگاه در حال حاضر ساختمان آموزشی مجزائی ندارد و به جز سایت کامپیوتر و آزمایشگاه که در ساختمان اداری دانشگاه جنب فرمانداری برپا می گردد بقیه کلاس ها در هنرستان دخترانه ی ملک زاده برگزار می شود که نوبت صبح در اختیار دانش آموزان است و بعد از ظهر ها در اجاره ی دانشگاه پیام نور.

بخش اداری این دانشگاه متشکل از 11 اتاق است شامل: حوزه ی ریاست، آموزش، امور مالی، امور اداری، امور فرهنگی، بسیج، کتابخانه و ...

چاپ دو نشریه ی" تخشا و فانوس" از جمله فعالیت های فوق برنامه ی دانشجویان این دانشگاه است. دانشجویان این دانشگاه هم مثل دیگر دانشگاه ها از مزایای وام دانشجوئی، کار انشجوئی، ازدواج دانشجوئی و حتی ثبت نام در کمیته ی ازدواج و همسر یابی دانشگاه نیز برخوردارند.

برگزاری اردوهای علمی و تفریحی درون استانی و برون استانی، برگزاری کارگاه های آموزشی کارآفرینی، نانو و همچنین کرسی های آزاد اندیشی از سری فعالیت های اجرا شده در امور فرهنگی دانشگاه است.

11 رشته ی جدید در دانشگاه

ریاست دانشگاه به منظور ارتقاء کیفی دانشگاه و بالا بردن سطح علمی آن امسال برای سومین بار تقاضای 11 رشته ی تحصیلی جدید کرد که عبارتند از: مدیریت پروژه، مدیریت صنعتی، مدیریت دولتی، مدیریت اجرائی، حسابداری، زبان و ادبیات عرب، زبان و ادبیات فارسی، زبان انگلیسی، حقوق، علوم تربیتی، روان شناسی عمومی، تاریخ، مهندسی صنایع و مهندسی کامپیوتر (نرم افزار).

رضائی علت انتخاب و گزینش این 11 رشته را علاقه و درخواست دانش آموزان طبق نظر سنجی ها و همچنین نیاز بازار اعلام می کند و معتقد است اگر در ظرفیت بندی دانشگاه ها این عرضه و تقاضای علمی مد نظر قرار گرفته شود مشکلات کشور قابل حل می شود.

امر به معروف و نهی از منکر

علی رضائی ضمن تشکراز خیرینی که از ابتدای تاسیس، سخاوتمندانه دانشگاه را یاری کردند و همچنین از مسئولین شهر مخصوصا نماینده ی مردم در مجلس که همگی با دانشگاه دست یاری داد، از هیئت موسس تقاضا دارد که پیگیر کارهای اجرائی دانشگاه باشند و دانشگاه را در این شرایط تنها نگذارند و همچنین از مسئولین آموزش و پرورش می خواهد تا راهی را هموار کنند که او بتواند در فراغ بال و فارغ از دغدغه ی کلاس داری به کاردانشگاه بپردازد.

علی رضائی دارای مدرک کارشناسی الهیات و معارف اسلامی و کارشناس ارشد زبان و ادبیات عرب که به مدت 26 سال در مدارس مختلف شهر به امر مقدس تعلیم و تربیت مشغول بوده است و خیلی از مردان این شهر شاگردی اش را کرده اند اینجا هم مثل یک معلم دلسوز عمل می کند و معتقد است امر به معروف و نهی از منکر در جامعه ی ما متروک مانده است. رضائی می گوید: ما توی این دانشگاه در مواجهه با بعضی رفتارهای نادرست به گونه ای عمل کرده ایم که دانشجو متوجه بشود حس دلسوزی داریم نه قصد کینه توزی.

درد دل دانشجو

علی رضائی در رابطه با ضرورت وجود دانشگاه در شهر با توجه به وجود دانشگاه مرکز اصفهان در محدوده ی جغرافیائی خمینی شهر می گوید: حدود 44 دانشگاه در استان وجود دارد، حتی شهرستان هائی با جمعیت حدود 12 هزار نفر هم دانشگاه پیام نور مستقل دارند آن وقت یک شهر 300 هزار نفری نیاز به دانشگاه ندارد؟

آقای رضائی درست می گوید، در جائی که شهرهائی در حد و اندازه ی خمینی شهر از دانشگاه دولتی برخوردارند چرا ما پیام نور نداشته باشیم؟ اما ای کاش همه ی آنها که در تاسیس این دانشگاه از اولین قدم تا حالا که 4-3 سال از تاسیسش می گذرد و هنوز عمده ترین مشکل آن یعنی " مکان تحصیل دانشجو" حل نشده باقی مانده، دخیل بودند و همیاری کردند، قبل از هر چیز به رضایتمندی دانشجو و استاد و مخصوصا دانشجو فکر می کردند، دانشجوئی که اگر در محل تحصیل از آرامش برخوردار نباشد و امکانات در حد معمول برایش فراهم نشود بی شک توفیق چندانی در کسب علم که باید اولین و مهم ترین هدف شما از تاسیس این دانشگاه باشد، نخواهد داشت.

کمترین حقی که یک دانشجو می تواند آن را از دانشگاه محل تحصیلش مطالبه کند وجود یک محل برای استراحت است، یک سرویس بهداشتی امن و یک سالن غذاخوری که هزینه ی غذایش از بقیه ی دانشگاه ها بیشتر نباشد.

من مي گويم مسئولان محترم دانشگاه! در اینکه فلان اداره با شما همکاری نکرده است، شکی نیست، در اینکه شما در رایزنی با فلان  رئیس و فلان معاون کم نگذاشته اید هم شکی نیست اما ای کاش همه ی تلاشتان را به کار می گرفتید تا دانشجوئی که باید با یک دنیا استرس ساعت 8 صبح خودش را به محل برگزاری امتحانات برساند دیگر دغدغه ی پیدا کردن مکان برگزاری امتحان را هم با خود یدک نکشد.

و حالا ای همه ی آنهائی که پیش پای این طفل نوپا سنگ انداختید، همه ی آنهائی که می توانستید قدمی بردارید و به هر دلیلی حتی مشغله ی زیاد دریغ کردید و همه ی آنهائی که مسئولید و یک روز مورد سوال قرار می گیرید بیائید کاری کنیم تا دانشجوهائی که از نقاط مختلف استان، دانشگاه شهر ما را برای تحصیل انتخاب می کنند پیامبران پیام های خوبی از پیام نور خمینی شهر به همشهریانشان باشند؟

بیائید کاری کنیم که این دانشگاه خانه ی امید دانشجویان خمینی شهری و والدینشان باشد که می خواهند توی شهر خودشان بدون دغدغه ی خوابگاه و طی مسافت های طولانی و متحمل شدن هزینه های گزاف کرایه خانه و تاکسی و اتوبوس ادامه ی تحصیل بدهند؟

مگر نمی خواهید تنها دانشگاه دولتی شهرمان به رسمیت شناخته شود و سطح علمی شهر را بالا ببرد؟

پس هر چه زودتر به فکر تهیه ی یک مکان آموزشی مناسب برای دانشجویانی باشید که روز اول با یک دنیا امید به آینده پا در این دانشگاه گذاشتند و دانشجویانی که از این پس خواهند آمد.

پل های ارتباطی با تنها دانشگاه دولتی خمینی شهر

اگر چه آقای رضائی ساعت 11-9 دوشنبه هایش را به ملاقات به دانشجویان و داوطلبان کنکور و خانواده هایشان اختصاص داده است اما علاقمندان برای آشنائی هر چه بیشتر با دانشگاه می توانند به وب سایت  www.km.isfpnu.ac.irهم سری بزنند و یا با شماره تلفن های 3516768-3514747-3514748 تماس بگیرند تا در صورت تمایل این دانشگاه را با مشاوره و تحقیق به عنوان محل تحصیلشان انتخاب کنند