وقتمان ارزش دارد یا نه؟!
تعبیر و توصیفهای زیادی از ارزش وقت و زمان خوانده و شنیدهاید. وقت را بالاتر از طلا دانستهاند. وقت چون ابری که از بالای سر میگذرد برگشت ناپذیر است. حتی با طلا هم نمیتوان یکصدم از آن را خرید، پس آنچه مسلم است ارزش آن را با چیزی نمیتوان مقایسه کرد.
اما اینکه واقعاً ارزش وقت را حس کرده باشی یا نه خود مسأله دیگری است، شاید در شرایطی هم در ارزشمند بودن وقت دچار تردید شده باشی.
میگویند اگر بخواهیم ارزش واقعی وقت را بشناسیم از این گروهها میتوانیم سؤال کنیم؛
- ارزش سال را از دانشجو و دانش آموزی که در امتحان پایان سال مردود شدهاست؛
- ارزش ماه را از مادری که نوزاد نارس بدنیا آوردهاست؛
- ارزش هفته را از سردبیر یک هفته نامه((لابد ارزش دوهفته نامه را از سردبیر فرصت))؛
-ارزش روز را از کارگر روزمزدی که شش نان خور دارد؛
- ارزش ساعت را از عاشق بیچاره در حال انتظار؛
- ارزش دقیقه را از کسی که عزیزش در قطار است اما خود یک دقیقه دیر به قطار رسیده است؛
- ارزش ثانیه را از فردی که جان سالم از زلزله یا آتش سوزی بهدر برده است؛
- نهایتاً ارزش یک صدم ثانیه را از برنده مدال نقره المپیک؛
گروههايی هم هستند که هیچ ارزشی حداقل برای وقت دیگران قائل نیستند. برخی مدیران و مسؤولین که برای انجام امور در زیر مجموعه خود هیچ برنامه کوتاه مدت و میان مدت و دراز مدتی ندارند و اصولاً نظارتی هم بر کارها ندارند و ارباب رجوع را صاحب حق نمیدانند، برخی مدیران و کارمندان دوایر دولتی و خصوصی و شرکتها که کاغذ بازی را در ادارات و مراکز خود رواج داده و برای انجام کارها امروز و فردا میکنند، کسانی که مردم و خلق ا... را به صفهای طویل برای انجام امور روزمرهشان میکشانند و برای هرکاری مراحل زاید و بدردنخور میتراشند، معدودی از صاحبان حرف و مشاغل و اصناف که کارها و تعهدات خود را به موقع انجام نمیدهند، دوستان و آشنایان و اقوامی که سر وقت به وعدهها و قرارهای خود عمل نمیکنند، شاغلین امور بهداشتی و درمانی که در مراکز کار دولتی و خصوصی خود به موقع و یا در تمام ساعات موظف حاضر نشده و باعث تجمع مردم بخصوص اقشار کم درآمد در درمانگاهها و بیمارستانها و مطبها و مراکز رادیولوژی و آزمایشگاهها میشوند، صاحبان مشاغل و اصناف که ساعت کار مشخص و منظمی ندارند و...
بی گمان شما افراد و گروهها و مردمان و کشورهایی را میشناسید که اگر میگویند وقت طلاست در عمل هم آنرا چنین میپندارند و پیشرفت و ترقی و رفاه و قدرت خود را ناشی از این شناخت صحیح میدانند و در مقابل دیگرانی را میشناسید که از وقت تولید خاکستر میکنند، اما آنچه مهم است اینکه در این بین خود ما در چه موقعیتی قرار داریم؟
بيائيد كمي به اين موضوع فكر كنيم...