نام:                                سيد محمد حسين درچه اي

تاريخ فوت :                      17 آبان 1296 شمسی

محل دفن :                      تخت فولاد اصفخان – تكيه ملا اسماعيل خواجويي

فرزند عالم زاهد سيّد مرتضى موسوى، برادر آقا سيد محمد باقر درچه اي، و از اعقاب سيّد محمّد ميرلوحى، محدث مشهور دوره صفويه است.
وى در درچة اصفهان در بيت علم و سيادت متولد شد. پس از چند سال تحصيل نزد پدر، راهى اصفهان شد و نيز پس از مدتي استفاده از درس علماى اين شهر، به نجف اشرف مهاجرت نمود و از محضر علماى بزرگى همچون ميرزا محمّد حسن شيرازى و ميرزا حبيب اللّه رشتى بهره برد( درچه-اي، ص۸۵۴).
وى داراى مشرب اخبارى بود و سال‏ها به غور و تعمّق در احاديث اهل بيت (عليهم السلام) پرداخته؛چنانچه از او نقل شده كه دو بار فرهنگ عظيم " بحارالانوار" را با دقت مطالعه كرده بوده است.
او عالمى وارسته و از دنيا گذشته بود. به تهجّد و عبادت و اخلاص شهرت داشت و در مسائل دينى بسيار احتياط مى‏كرد. او مورد علاقه و ارادت مردم بود، چرا كه آنان بارها مشكلات خود را با دعاى او رفع كرده و در اثر دعا و تأثير نفسش او بر مشكلات فايق آمده بودند. گويند: آخوند ملّا عبدالكريم گزى كه خود از علماى بزرگ اصفهان بود نيز به خلوص و معنويت و تأثير نفس او عقيده داشت( همان، ص۸۵۸). اين عالم وارسته در احترام و ادب نسبت به افراد مختلف مردم، معروف بود و حتى در سال‏هاى پايانى عمر كه بينايى خود را تا حدّ زيادى از دست داده بود، باز هم احترام مراجعان را كاملا رعايت مى‏نمود.
وى پس از گذراندن عمرى با بركت به تعهد و پارسايى، در شام جمعه ۲۳ محرم ۱۳۳۶ق دعوت حق را لبيك گفت و پس از تشييعى شايسته به تخت فولاد منتقل و نزديك مزار علّامه خواجويى مدفون گرديد.
منابـع: سيد تقي درچه اي، ستاره اي از شرق، تهران۱۳۸۳ش