می گویند روزی ملانصرالدین روی شاخه درختی نشسته بود و همزمان آن را اره می کرد. از این دست ملانصرالدین ها امروزه در جامعه ما کم نیستند. همان ها که با آسیب رساندن به اموال عمومی در واقع به جیب خود ضرر می زنند.

هدررفت اموال و اماکن عمومی از طرق مختلفی اتفاق می افتدکه شامل تخریب مستقیم، سرقت، استفاده نامناسب، بی دقتی در حفظ و نگهداری، اسراف، بازده پایین، سواستفاده و سومدیریت و رفتارهای سلیقه ای و غیر کارشناسی می شود. مثلا بنابرگزارشات به دلیل نامناسب بودن شبکه های گاز، آب و برق تا 30 درصد تولیدات به هدر می رود.

زندگی امروزی در شهرها به گونه ای است که به تناسب نیازها امکانات متنوعی عمدتا به وسیله شهرداری ها ایجاد شده و مورد استفاده همگان قرار می گیرد و در نتیجه اینگونه اموال نظیر اتوبوس، تابلوهای معابر و... نسبت به باقی اموال عمومی آسیب پذیرتر نیز هست. اتوبوس ها، فضای سبز، مبلمان شهری، تابلوها، آسفالت خیابان ها و کوچه ها و معابر، روشنایی ها، سالن های اجتماعات و پارک ها و وسایل موجود در آن مثل وسایل ورزشی، وسایل بازی کودکان و... دائما خسارت می بینند و البته خسارت به آن ها خسارت به بیت المال و حق الناس محسوب می شود.

سالانه 100 میلیون تومان خسارت به اموال عمومی حوزه خدمات شهری وارد می شود
معاون خدمات شهری شهرداری خمینی شهر میزان خسارت سالانه به اموال عمومی حوزه خدمات شهری را 100 میلیون تومان برآورد می کند و می گوید: آسیب هایی که در حوزه خدمات شهری به شهرداری وارد می شود یا تخریب است یا سرقت. مهندس صفار می افزاید: والوهای آب، شیرآلات، درب و پنجره های سرویس های بهداشتی پارک ها، درختان و گل های کاشته شده به ویژه انواع گران قیمت آن از جمله وسایلی هستند که به سرقت می روند. وی در ادامه، کندن و بریدن درختان جلوی مغازه ها، آسیب رساندن به فضای سبز، شکستن سطل های زباله و دیگر وسایل نصب شده در پارک ها و خیابان ها و... را مصداق تخریب اموال عمومی عنوان می کند. صفار ریشه اینگونه رفتارها را بی اطلاعی و بی توجهی به اموال عمومی می داند و می افزاید: مردم باید بدانند که هزینه جبران این خسارت ها از جیب خودشان پرداخت می شود.

فقط خسارت های وارده به صندلی اتوبوس ها سالانه به 20 میلیون تومان می رسد
همانطور که ذکر شد هدررفت منابع تنها به یک حوزه از شهرداری منحصر نمی شود بلکه تمامی قسمت ها را در برمی گیرد. سازمان اتوبوسرانی یکی از این بخش هاست که روزانه خسارات زیادی به آن وارد می شود. مدیر عامل سازمان اتوبوسرانی دراین باره می گوید: خسارت های وارده به اتوبوسرانی را می توان به دو بخش مستقیم و غیر مستقیم تقسیم کرد. تخریب صندلی ها و شکستن شیشه های آن در دسته اول و نپرداختن کرایه در دسته دوم قرار می گیرد. محمدی می افزاید: سالانه از 2 هزار صندلی موجود 25 درصد به دلیل یادگاری نویسی و تیغ کشی آسیب می بیند که با احتساب هر صندلی 40 هزار تومان، مردم شهر 20 میلیون تومان از این بابت متضرر می شوند. وی شکسته شدن شیشه اتوبوس ها را هم خسارت دیگری می داند که سازمان اتوبوسرانی مجبور است از جیب مردم هزینه آن را پرداخت کند. محمدی در ادامه می گوید: با آسیب رسیدن به اتوبوس ها ما مجبور می شویم آنها را از چرخه خدمت رسانی خارج کنیم که این اقدام خود سبب کندی روند جابجایی شهروندان می شود و در این صورت مردم به دلیل اتلاف وقت خسارت مضاعف می بینند. مدیر عامل سازمان با ابراز تاسف از اینکه 30درصد از مسافران هنگام ورود به اتوبوس کارت نمی زنند، گفت: این دسته از مسافران حقوق دیگران را ضایع می کنند و مدیون آنها می شوند.

هر کس باید در خانه خود چاهی ویژه آب باران داشته باشد
خسارت های وارده به جامعه از بابت سو رفتار و سو مصرف در حوزه های دیگر اداری و نهادها هم اتفاق می افتد. به عنوان مثال رییس اداره آب و فاضلاب خمینی شهر در این باره می گوید: نبود لوازم کاهنده و وجود لوله های نامرغوب در خانه ها مهمترین دلیل خسارت به منابع آب و تاسیسات آن است. وی ورود آب باران به فاضلاب ها را هم طریق دیگر آسیب رسیدن به این بخش می داند و می فزاید: طبق قانون شهرداری ها باید مالکین را وادار به کندن چاه آب باران در منازل خود کنند کاری که اکنون در برخی از نواحی شهرداری های اصفهان در حال اجراست تا به این طریق آب باران به مخازن زیر زمینی وارد شود و در عین حال به زیر ساخت ها و تاسیسات فاضلاب شهری آسیب وارد نشود. وی کندن چاه برای آب باران در معابر را هم برای جلوگیری از این خسارات ضروری دانست.

آنچه طرح شد تنها گوشه ای از مصادیق بریدن شاخه های زیر پا ها است ولی با وجود این متاسفانه در گوشه و کنار شهر ملاحظه می شود که عده ای بی توجه به این موضوع به اموال متعلق به خودشان آسیب می رسانند که کوچکترین نمونه های آن زدن ترقه به تابلوهای نصب شده در شهر است که راهنمای مردم و مسافرین می باشد و علاوه بر خدشه دار شدن زیبایی چهره و سیمای شهر، همه ساله از اینگونه رفتارهای ناهنجار خسارت های عظیمی به شهر وارد می شود.