مهندس افلاکی با اشاره به اینکه این آب فقط به میزانیست که تنها ریشه تعدادی از درختان خیس بماند، ادامه داد: روزانه 50 تانکر آب به باغات می رسانیم و این در حالیست که برای اجرای این طرح ریالی پول به حساب شهرستان ریخته نشده است.

گفتنی است به دلیل نرسیدن آب به درختان، باغات خمینی شهر در حال نابودی هستند و البته این خشکسالی تنها به شهرستان ما محدود نشده و بخش وسیعی از استان را در بر گرفته است. اگرچه معمولا تنها دلیل خشکسالی کمبود بارش و کاهش شدید آب سد زاینده رود مطرح می شود اما واقعیت این است که واحد های صنعتی موجود در استان که مرتب در حال توسعه هستند و استفاده بی حد و مرزشان از منابع و ذخایر آبی در بروز این مشکل نقشی پررنگ و اساسی دارند. اولین نشانه های بروز خشکسالی در کشاورزی و باغداری که نقشی انکارناپذیر در ادامه حیات بشری دارند، نمایان می شود، درختان کهنسالی که تا چند سال پیش شاخه هایشان سرشار از بار بود این روزها در پی یک تشنگی طاقت فرسا، نفس های آخر خود را می کشند و منابع آبی موجود تنها قادر به خیس نگه داشتن ریشه تعدادی از آن هاست! کشاورزان و باغدارانی که از این راه تامین معاش می کنند در آینده ای نه چندان دور علی رغم تمام فشارها برای عدم تغییر کاربری ناگزیر از این کار خواهند شد و در واقع برای کشاورز و باغداری که با درختانی خشک و تشنه مواجه است چه انگیزه ای برای این مقاومت باقی می ماند. در صورت ادامه این وضعیت شش تنفسی اصفهان یعنی باغات خمینی شهر به زودی از کار خواهد افتاد و پرده ای از تراژدی غمبار عواقب جبران ناپذیر تقابل صنعت با طبیعت در شهرستان ما به طرز برجسته ای به نمایش در می آید.

از طرفی دیگر امروزه شرایط اقتصادی، اجتماعی و معیشتی به قدری به صنعت گره خورده است که هر عقل سلیمی به لزوم وجود، ادامه کار و حتی توسعه واحد های صنعتی علی رغم تمام مضراتشان رای می دهد. نقش فلزاتی مثل آهن، فولاد و چدن در ساختمان سازی، نقش بنزین در صنعت حمل و نقل و... تنها مواردی محدود از نقش انکارناپذیر صنعت در زندگی های امروزیست که اگر هزاران هزار کارگر و کارمندی را که از این طریق تامین معاش می کنند را نیز به آن اضافه کنیم مساوی می شود با وجود لازم و ضرورری این واحدهای صنعتی.

یکی از راهکارهایی که می شود برای حل این مشکل به کار برد، اختصاص " عوارض جبران خشکسالی" به نقاطی است که متاثر از گسترش و توسعه واحد های صنعتی، دچار بحران کم آبی و خشکسالی می شوند، حقی که بسیار طبیعی و به جا به حساب می آید و اگر اهمیتش بیش از حق آلایندگی نباشد چیزی از آن کم ندارد. اگرچه اختصاص چنین حقی در کنار حق آلایندگی در مقایسه با درآمد انبوه این واحد های صنعتی بسیار ناچیز به نظر می رسد اما گره از مشکل بزرگی در زمینه کشاورزی و باغداری باز می کند و می تواند راه ایجاد آبیاری قطره ای، کانال کشی و آبیاری با تانکر را هموار کند و از آن جا که این مشکل خاص استان اصفهان است می طلبد که نمایندگان مردم اصفهان در مجلس برای به تصویب رساندن این قانون تلاشی مستمر و پیگیر از خود نشان بدهند و در این میان نقش نماینده شهرستان در مقام رییس مجمع نمایندگان استان در اهتمام ورزیدن به این مهم با توجه به اینکه باغات خمینی شهر به عنوان شش تنفسی اصفهان شناخته شده می تواند بسیار اساسی باشد.