می‌گویند «هركه بامش بیش، برفش بیشتر» ولی... اینجا حكایت برف و بام نیست، قصه «جای پارك» است كه «یكی» با «یکی»  برابراست، فرقی نمی‌كند مرسدس بنز، ب. ام. و، پورشه... یا پراید و پیكان و حتی ژیانی كه البته دیگر نیست؛ جای پارك یك مفهوم و مشكل مشترك و ثابت است.
«جای پارك» بلاتشبیه مثل «قبر» است كه اندازه‌اش برای هر میت، چه لاغر و چاق و چه پولدار و فقیر و... یك اندازه است، مگر این‌كه ماشین غول‌آسای شاسی بلند خیلی خاص مثل شورلت بلیزر داشته باشید كه در آن صورت خودروی مورد نظر و صاحبش دچار عذاب و فشار قبر مضاعف می‌شوند.     •    
این روزها اگر وارد یکی از خیابانهای اصلی شهر بشوی باید خیلی خوش شانس باشی تا بتوانی یک جای پارک مناسب پیدا کنی اما هیچ نهاد و شخصی تا به حال فكر یا طرح مناسبی برای حل این مشكل ارائه نداده یا حداقل به نتیجه نرسانده است، نتیجه این بی‌برنامه بودن به بحران جای پارك در شهر بدل شده است از درگیری گاه و بی گاه شهروندان به علت جای پارك گرفته تا پیدا شدن شغل‌ هایی مثل پارکبان.

"پارك مساوی است با پنچری، كافی است یك بار امتحان كنید" این شعار سرشار از تهدید را این روزها در گوشه و كنار شهر می‌توان دید چه روی در پاركینگ خانه‌ها چه روی دیوار خیابان و كوچه‌ها. كمبود جای پارك آن‌قدر به شهروندان فشار آورده كه آنها قید رعایت كردن حقوق شهروندی را هم زده و روی پل ورودی پاركینگ‌ها هم اتومبیل خود را پارك می‌كنند، اما جالب‌تر این‌كه برخی‌ها هم نسبت به كنار خیابان یا قسمتی از كوچه هم احساس مالكیت پیدا كرده‌اند و نمی‌گذارند شخصی غیر از خودشان در محل‌های مشخص شده خودروپارك كند. این ماجرا در بافت‌های پر ازدحام و قدیمی شهر پررنگ‌تر است، چرا كه خیابان‌های این منطقه از شهر عرض كمی دارند و تراكم جمعیت هم در این قسمت‌ها بالاست به این علت پارك كردن در این مناطق علاوه بر داشتن شانس به زور بازو هم نیاز دارد.

مشكل پاركینگ در خیابان

آنهایی كه بیشتر کارشان در شهر است از سختی‌های پیدا كردن جای پارك در خیابان‌های این شهر باخبرند.

به طور میانگین بعد از رسیدن به مقصد برای پیدا كردن جای پارك باید 15 تا 35 دقیقه زمان گذاشت و خیابان و كوچه پس‌كوچه‌ها را بالا و پایین كرد.

به همین علت خیلی‌ها قید استفاده كردن از خودروی شخصی را زده و رنج و عذاب استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی را به جان می‌خرند تا دغدغه جای پارك نداشته باشند.
پارك كردن خودرو به شكل دوبله هم به امری عادی برای شهرنشینان تبدیل شده است
این روزها راننده‌ها به خود اجازه می‌دهند اتومبیل خود را هر جایی پارك كنند، فقط اگر راننده كمی انصاف داشته باشد شماره تلفن خود را پشت شیشه خودرو می‌گذارد تا در مواقع اضطراری بتوان با او تماس گرفت.

نبود محل مناسبی برای پارك خودرو باعث شده شهروندان در محل‌های غیرمناسب مانند كوچه‌های تنگ و سر پیچ‌ها، پیاده‌روها و روی پل‌ها اتومبیل خود را پارك كرده و عبور و مرور را برای دیگران مشكل‌تر كنند، برخی‌ها هم اتومبیل‌های خود را به صورت عمودی در گوشه و كنار خیابان پارك می‌كنند.این كار باعث می‌شود اتومبیل‌های پارك شده قسمت بیشتری از عرض خیابان را تصرف كرده و رفت‌وآمد خودرو‌های عبوری را با مشكل روبه‌رو كند.

ماجرای دیگری كه به كمبود جای پارك در شهر دامن می‌زند، تغییر كاربری پاركینگ‌ها به دست خیلی از مجتمع‌های اداری و تجاری است؛ هرچند كه شهرداری بارها اعلام كرده كه با کسانی كه پاركینگ خود را بسته یا تغییر كاربری داده‌اند، برخورد می‌كند، اما هنوز هستند کسانی كه از پاركینگ‌های خود به عنوان انباری یا محل فروش استفاده كرده و در نتیجه خودروهای آنها خیابان‌های اطراف را اشغال كرده است.
.