نقل است که روزی ناصر الدین شاه از مستوفی الممالک پرسید: این «رسوم» که می گویند چیست؟ او با خونسردی جواب داد یک چیز است با اسامی مختلف. منظور مستوفی الممالک «رشوه» بود. او ادامه داد: این چیز که هر جا یک نام دارد، به شما که می رسد می شود «رسوم»

به گزارش فرصت آنلاین، نام این عمل کثیف که کمترین ضرر آن برای بشریت پایمالی حقوق مردم و حق و عدالت است ضمن این که در مقاطع مختلف تاریخ نام های خاصی داشته، در میان طبقات مختلف هم به اسامی گوناگونی شناخته می شده است.  مثلا یکی از این اسامی «پولِ چای» است. پول چای رشوه ای است که اولا میزانش کم است و دوما به رده های پایین اجتماع پرداخت می شود. پول چای را به مدیر و وکیل نمی دهند چون برای او افت دارد. به این قشر از جامعه معمولا «هدیه» می دهند و یا کلمه ای هم سطح آن.

به هرحال آنچه اتفاق می افتد پنهان شدن رشوه دادن پشت این اسامی است و این پنهان کاری نشان از این دارد که آن قدر این عمل زشت است که رشوه دهنده و رشوه گیرنده حتی حاضر نیستند اسم آن را به کار ببرند و با زدن ماسک هایی همچون حق العمل، حق الزحمه، شیرینی، انعام، پول توجیبی، پورسانت، حق الحساب، کارساز، انعام و پاداش و... سعی می کنند واقعیت آن را فراموش کنند غافل از این که نجاست آن با آب اقیانوس ها هم تطهیر نمی شود و اثرات مخرب آن از هر ویروسی خطرناک تر است به گونه ای که حتی جنین داخل شکم مادر نیز از اثرات منفی آن در امان نمی ماند.