آيت‌الله جوادي آملي با تاکيد برناکارآمدي مکتب ايراني، گفت: اسلام به ايران شرف، عظمت و جلال و شکوه داده است و نبايد براي مطامع دنيا به چاه مکتب ايراني بيفتيم.

اين استاد حوزه در ديدار دست‌اندرکاران، مشاوران و پيمانکاران سازمان عمراني مناطق شهرداري تهران، محراب را چشم مسجد عنوان کرد و گفت: به اين دليل براي مسجد، رو به روي کعبه، محراب درست مي‌کنند زيرا اين محراب به منزله چشم آن بناست و بر اساس آن، چشم نمازگزاران هم متوجه کعبه است.

وي اولين دشمن انسان را خودخواهي دانست و با ذکر مثالي در اين زمينه افزود: سالانه حدود هشت ميليون پرونده در مراجع قضايي تشکيل مي‌شود که هفت ميليون آن مربوط به خودخواهي و غرور و رعايت نکردن آداب و حقوق است.

جوادي آملي محراب مسجد را مکاني براي جنگ با دشمن درون و بيرون دانست و تصريح كرد: اولين دشمن ما، درون ماست و اگر از شر خودمان نجات يافتيم، از دشمن بيروني در امان هستيم.

اين استاد حوزه تاکيد کرد: وقتي خودمان را ساختيم، اگر بيگانه خواست به مرز و بوم ما حمله کند، دفع او آسان است و هيچ راهي براي نفوذ بيگانه وجود نخواهد داشت.

وي گفت: جامعه بايد به سمتي حرکت کند که وقتي انسان وارد مرکزي مي‌شود که محراب دارد، هم با دشمن درون خود بجنگد و هم با دشمن بيرون.

جوادي آملي با طرح اين سوال که چرا محراب که چشم مسجد است به طرف کعبه بنا مي‌شود؟ اظهار كرد: خداي سبحان کعبه را بيت عتيق معرفي کرد و فرمود «وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيق». معناي عتيق هم «آزاد» است؛ يعني مسجد مکان آزادي است.

اين مفسر قرآن كريم يادآور شد: وقف در اسلام دو قسم است؛ يک قسم آن اين است که اصل ملکيت محفوظ است و اگر ضرورتي رخ داد مي توان اين ملک را فروخت و جاي ديگر خريد اما مسجد از قسم دوم وقف است که تحرير رقبه است و کسي که زمين را براي مسجد وقف مي‌کند، اين زمين را آزاد کرده است. براي اينکه چشم اين مسجد به کعبه است و کعبه هم آزاد است.

وي تاکيد کرد: کسي که در عمره يا حج دور اين بيت عتيق مي‌چرخد، درس آزادي ياد مي‌گيرد وگرنه به مکه نرفته است.

جوادي آملي ادامه داد: محور اصلي مسجد آن است که چشمش به سمت بيت عتيق است و خود مسجد هم ملک کسي نيست و آزاد است؛ کسي که آزاد باشد، مسجدي است و کسي که مسجد مي‌سازد، در حقيقت بيت آزادي مي‌سازد.

اين استاد حوزه در بخش ديگري از سخنان خود با اشاره به يك جريان تاريخي از دوران حکومت مغول بر ايران، بر ناکارآمدي مکتب ايراني تاکيد کرد و افزود: ما در ايران دوران فراز و فرود را پشت سر گذاشته‌ايم. هيچ دوره‌اي بدتر از دوره مغول نبوده است. در همان دوران مرد بزرگي همچون خواجه نصير در ايران بود. او توانست در مراغه رصدخانه بسازد و دانشمندان علوم عقلي را شناسايي کند که در کنارايشان گروه دوم شکل گرفت و جناب خواجه آنها را در رصدخانه مراغه مستقر کردند. گروه سومي هم وجود داشتند؛ بردگاني بودند که براي مختصر مطامع دنيا، خودشان را به حکومت آدم‌کش مغول نزديک کردند.

وي تصريح کرد: اين همان دوران مکتب ايراني بود که چيزي براي مردم نداشت اما اين اسلام بود که شرف و عظمت و جلال و شکوه به ايران داده است.

جوادي آملي گفت: براي اين که اگر لااقل نظير خواجه طوسي نشديم، نظير گروه دوم شويم و به چاه گروه سوم نيفتيم، به يک پايگاهي نياز داريم. مسجد همان پايگاه است و بايد اين گوهر اصيل را حفظ کنيم و آن را به راحتي از دست ندهيم.

اين استاد حوزه با توصيه‌هايي به دست‌اندرکاران امور مساجد براي حفظ جايگاه واقعي مسجد، تاکيد کرد: نبايد مسجد را به سمتي هدايت کرد که آسيب ببيند. کار مسجد اين است که مردم را به شرکت در انتخابات تشويق کند اما اين که به چه کسي راي بدهيم، کار مسجد نيست.

وي افزود: براي اين که خصوصيت مسجد باقي بماند، بايد حرف‌هايي که در مسجد بيان مي‌شود، در رابطه با حفظ نظام و مملکت و اسلام باشد ولي اگر در مسجد گفته شود که به فلان شخص راي دهيد، جايگاه واقعي مسجد دچار آسيب مي‌شود. آن وقت مسجدي که براي حل اختلاف نقش موثري دارد، زمينه‌اي براي بروز اختلاف مي‌شود.

جوادي آملي يادآور شد: مسجد براي تامين اخلاق و عقايد مردم است و نبايد کاري کرد که اين عقيده و اخلاق را اگر ارتقا نمي‌دهد، تنزل دهد.

اين استاد حوزه گفت: کعبه با اينکه چهارديواري ساده است ولي با بهترين نيت ساخته شده و دو پيغمبر کارگري آن را به عهده گرفتند و تک‌تک سنگ‌ها و گل‌ها را با اين جمله قرآني «وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا» روي هم گذاشتند؛ لذا مساجدي که چشمشان به طرف کعبه است بايد با زمزمه «رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا» ايجاد شود تا ثمربخش باشد.

 وي با يادآوري اين نکته که انسان بايد جايي نماز بخواند که او را از زر و زيور باز دارد، افزود: مسجد جايي است که به انسان درس آزادگي و شرف و کرم و تقوا عطا مي‌کند و وسيله حرب با دشمن درون و بيرون است.